Έχουμε πολλές φορές τονίσει πως τα ιερά βιβλία των χριστιανών δεν είναι θεόπνευστα και δεν γράφτηκαν ούτε από τα πρόσωπα ούτε στην εποχή που ισχυρίζονται οι Χριστιανοί.
Είναι κείμενα που διαμορφώθηκαν σταδιακά μέσα στους πρώτους τρεις αιώνες, απηχούν διαφορετικές παραδόσεις και εξυπηρετούν ποικίλες σκοπιμότητες που σήμερα είναι μερικές φορές δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να τις εντοπίσουμε.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η επιστολή προς Εφεσίους, που σύμφωνα με τη χριστιανική δοξασία γράφηκε από τον Παύλο.
Είναι μια επιστολή που απευθύνεται στους δούλους, που εκείνη την περίοδο ήταν ασφαλώς πολυάριθμοι. Εννοείται πως τα προβλήματα που οι δούλοι δημιουργούσαν στα αφεντικά τους ήταν επίσης σημαντικά. Εκτός από τις τοπικές μαζικές εξεγέρσεις, είχαμε συχνές αποδράσεις, κλοπές, σαμποτάζ, ακόμα και πυρπόλυση και σφαγή των αφεντικών και των επιστατών τους.
Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί κάποιος τρόπος να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Οι θανατικές ποινές και το βούρδουλα δεν αρκούσαν. Οπότε έρχεται να καλύψει το κενό η θρησκεία.
Αυτός που έγραψε τη συγκεκριμένη επιστολή σίγουρα δεν είναι ο Παύλος, σίγουρα βρίσκεται εκτός του χριστιανικού πνεύματος και σίγουρα εξυπηρετεί σαφώς ευδιάκριτη πολιτική σκοπιμότητα.
Τι διαβάζουμε λοιπόν στην επιστολή; Σαφή εντολή στους δούλους να υπακούουν τους κυρίους τους. Να εκτελούν το καθήκον τους με ευθύτητα και ειλικρίνεια. Να εργάζονται παραγωγικά και όχι μόνο όταν τους βλέπει ο αφέντης τους. Και το κορυφαίο: Να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σαν να υπηρετούν τον ίδιο τον Κύριο!
Πιο ξεκάθαρο μήνυμα υπέρ της δουλείας και πιο μεγάλο "πλυντήριο" του δουλοκτητικού συστήματος δεν είναι εύκολο να βρει κανείς στην παγκόσμια γραμματεία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου