Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Ο στρατός του Τζέγκινς Χαν ήταν στην πλειοψηφία του Χριστιανικός!


Ο Χριστιανισμός είχε διαδοθεί στην Κεντρική Ασία ήδη απ' τον 2ο αιώνα.
Το 196 μ.Χ. υπάρχει μαρτυρία πως ζούσαν Χριστιανοί ανάμεσα στους Κουσάν, μια τουρκική φυλή που είχε εγκατασταθεί στη Βακτρία! Η ύπαρξη δεσμών με την Αντιόχεια και την Αλεξάνδρεια σημαίνει σταθερή ροή όχι μόνο εμπόρων αλλά και ιεραποστόλων...
Ως τα τέλη του 5ου αιώνα είχαν ιδρυθεί πολλές και ισχυρές Επισκοπές στις περιοχές που σήμερα αντιστοιχούν στο Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν, Αζερμπαϊτζάν, Αφγανιστάν.
Ο Χριστιανισμός έφτασε στο Θιβέτ περίπου τον 6ο αιώνα. Γύρω στο 549 μ.Χ. μαρτυρείται σημαντική μεταστροφή Λευκών Ούννων στο Χριστιανισμό. Κανείς δεν ξέρει από ποιον ακριβώς προσηλυτίστηκαν. Η Εκκλησία της Αντιόχειας τους έστελνε Επισκόπους και οι Λευκοί Ούννοι αποτέλεσαν επί αιώνες μια απ' τις πιστότερες χριστιανικές κοινότητες.
Σήμερα, ελάχιστοι γνωρίζουν πως ένας μεγάλος αριθμός Ουιγούρων της Κεντρικής Ασίας ήταν κάποτε Χριστιανοί, και αρκετοί απ' αυτούς Μανιχαϊστές!
Γύρω στα 780 μ.Χ. η Χριστιανική Εκκλησία της Κίνας είχε εδραιωθεί εξασφαλίζοντας και την αυτοκρατορική εύνοια.
Την ίδια όμως εποχή εξαπλώνεται ραγδαία κι η αραβική-ισλαμική παρουσία στην Κεντρική Ασία με συνέπεια να κλείσουν για μεγάλο διάστημα οι παλιοί εμπορικοί δρόμοι που ένωναν την Κίνα και Περσία με τις ανατολικές επαρχίες του Βυζαντίου. Οι Χριστιανικοί πληθυσμοί απομονώθηκαν και αποδυναμώθηκαν.
Το 845 μ.Χ. η κινεζική δυναστεία των Τανκ θέτει σε διωγμό τον Χριστιανισμό, Μανιχαϊσμό και Ζωροαστρισμό. Η χριστιανική Εκκλησία δέχεται ισχυρό πλήγμα αλλά δεν εξαφανίζεται εντελώς.
Την τελευταία αναλαμπή της γνωρίζει γύρω στο 1200 μ.Χ.
Πρωταγωνίστρια μια απ' τις νύφες του μεγάλου Μογγόλου ηγέτη Τζέγκινς Χαν, που ανήκε στη χριστιανική μογγολική φυλή Κεράιτ. 
Αλλά υπήρχαν κι άλλες φυλές που είχαν σχεδόν πλήρως εκχριστιανιστεί. Ταξίδευαν με τους ιερείς τους και τελούσαν τις λειτουργίες τους στις λυόμενες παραδοσιακές μογγολικές σκηνές...

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Τα αφελή γύναια έμπλεξαν στην Ανάσταση του Χριστού και μας μπέρδεψαν εντελώς!

Το ’χουμε ξαναπεί: εκεί που μπερδεύονται πολλές γυναίκες τα κάνουν μαντάρα.
Το ίδιο συνέβη και στην Ανάσταση του Χριστού. Με τις φλυαρίες τους μπέρδεψαν τους Ευαγγελιστές και μαζί μ’ αυτούς κι εμάς.
Ο Ιωάννης στο Ευαγγέλιό του περιγράφει τη Μαρία τη Μαγδαληνή να φτάνει μόνη στον τάφο, να τον βρίσκει άδειο και να μεταφέρει την είδηση στον Πέτρο και στον Ιωάννη.
Ο Ματθαίος διηγείται πως μαζί με τη Μαγδαληνή ήταν και η μητέρα του Ιακώβου, η Μαρία.
Ο Μάρκος προσθέτει και μια τρίτη γυναίκα, τη Σαλώμη.
Ο Λουκάς δεν ξέρει τίποτα για τη Σαλώμη, και κάνει λόγο για κάποια Ιωάννα που πήγε μαζί με κάτι άλλες γυναίκες.
Ο δε Μάρκος διαψεύδει τον Ιωάννη γράφοντας πως οι γυναίκες δεν είπαν τίποτα σε κανέναν γιατί ήταν κατατρομαγμένες...
Ας δούμε όμως τι είδαν στον τάφο τα χαζο-γύναια:
Η Μαγδαληνή του Ιωάννη είδε πρώτα δυο αγγέλους και μετά τον Ιησού που δεν την άφησε να τον αγγίξει.
Οι δυο Μαρίες του Ματθαίου είδαν έναν καθισμένο άγγελο και μετά τον Ιησού.
Οι τρεις γυναίκες του Μάρκου είδαν έναν νεκρό με λευκό σεντόνι.
Οι γυναίκες του Λουκά είδαν μόνο δυο άντρες με λαμπρά ρούχα, αλλά τον Ιησού όχι.
Πόσο δίκιο είχαν οι Ιουδαίοι που θεωρούσαν τις γυναίκες εντελώς φαντασιόπληκτες και ανώριμες και δεν τις δέχονταν ούτε ως μάρτυρες στα δικαστήρια...
Ο καημένος ο Παύλος, καμένος σαν κι εμένα απ’ τις γυναίκες, έδωσε τη σωστή λύση: πέταξε εντελώς απ’ το κάδρο τα χαζο-γύναια, και επικαλείται τη μαρτυρία μόνο αντρών!
"Ο Ιησούς εμφανίστηκε πρώτα στον Πέτρο, στη συνέχεια στους λοιπούς μαθητές, μετά σε πάνω από 500 αδελφούς, ύστερα στον Ιάκωβο και τέλος σε όλους τους αποστόλους"!

Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Η Περσική Εκκλησία

Η ελληνο-ρωμαϊκή χριστιανική Εκκλησία όταν κατόρθωσε να γίνει "επίσημη" εκκλησία του κράτους έπεσε σταδιακά σε κατάσταση αδράνειας και ενδοσκόπησης.
Αντίθετα, οι Χριστιανικές Εκκλησίες της Ανατολής διατήρησαν τη ζωντάνια τους και δεν έπεσαν στην παγίδα της δογματικής μονολιθικότητας.
Εξαπλώθηκαν γρήγορα κατά μήκος των δρόμων των καραβανιών και των θαλάσσιων μεταφορών: Αραβία, βορειοανατολική Αφρική, κεντρική Ασία, Ινδίες, Σρι Λάνκα, Κίνα...
Η Εκκλησία της Περσίας άρχισε να εδραιώνεται τον 2ο αιώνα. Γνώρισε ιδιαίτερη ακμή απ' το 7ο ως τον 11ο αιώνα στέλνοντας ιεραποστόλους μέχρι τη Μαντζουρία και την Ινδονησία.
Η άνοδος του Ισλάμ, οι μογγολικές εισβολές του 13ου αιώνα και η ολοκληρωτική καταστροφή των περσικών πόλεων απ' τον Ταμερλάνο τον 15ο αιώνα περιόρισε τη δράση της.
Ιερό Βιβλίο της Περσικής Εκκλησίας ήταν το "Ευαγγέλιο του Τατιανού", γνωστού σε μας ως "Διατεσσάρων".
Ο Τατιανός ήταν Σύρος, μαθητής του Ρωμαίου φιλοσόφου και μάρτυρα Ιουστίνου. Σπούδασε στη Ρώμη γύρω στα 172 μ.Χ. 
Περίπου τότε έγραψε και το Ευαγγέλιό του, που ουσιαστικά είναι συνένωση σε μια συνεχή αφήγηση των 4 γνωστών Ευαγγελίων με βάση το Ευαγγέλιο του Μάρκου. Εξ ου και το όνομά του "Διατεσσάρων".
Με τον τρόπο αυτό κατάφερε να απαλείψει, αλλά και να "αποκρύψει", τις πολλές και χτυπητές αντιφάσεις των Ευαγγελιστών.
Το "Διατεσσάρων" γράφτηκε αρχικά στα ελληνικά και μεταφράστηκε στα συριακά και ήταν περίπου μέχρι το 750 μ.Χ. το επίσημο Ευαγγέλιο της Συριακής-Ανατολικής Εκκλησίας εκτοπίζοντας τα 4 "κανονικά"...

Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Γνωριμία με την "Εκκλησία της Ανατολής"

Ο Ελληνο-ρωμαϊκός κόσμος χαρακτηριζόταν αυτάρεσκα ως "οικουμενικός".
Όμως, πέρα απ' τ' ανατολικά σύνορα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ζούσαν εκατομμύρια άνθρωποι με τις δικές τους θρησκείες, φιλοσοφίες, πολιτισμούς...
Μεταξύ τους υπήρχαν και χιλιάδες Χριστιανοί, μόνο που χρησιμοποιούσαν άλλα ονόματα.
Έτσι, λ.χ., οι Χριστιανοί της Ινδίας λέγονται ακόμα και σήμερα "Θωμαϊστές", γιατί θεωρούν πως την Εκκλησία τους ίδρυσε ο Απόστολος Θωμάς.
Αρχαία και αρκετά ζωντανή ήταν και η Εκκλησία της Περσίας.
Από τον 4ο αιώνα άρχισε να στοχοποιείται ως "δούρειος ίππος" των Βυζαντινών και διώχθηκε. 
Αλλά απ' τα μέσα του 5ου αιώνα η ειρήνη αποκαταστάθηκε και ίσως η Περσία να εξελισσόταν στη δεύτερη χριστιανική αυτοκρατορία αν δεν κατακτούσαν την περιοχή οι Άραβες στα μέσα του 7ου αιώνα.
Η Αντιόχεια ήταν η κοιτίδα του Ανατολικού Χριστιανισμού. Να διευκρινίσουμε πως για τις Ανατολικές Χριστιανικές Εκκλησίες, η Κωνσταντινούπολη κι η Ρώμη θεωρούνται "Δύση"!
Πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες προκάλεσαν σταδιακά τη διοικητική και θρησκευτική αποξένωση της Αντιόχειας. Η Εκκλησία της ήταν ανεκτική στις διαφορετικές θεολογικές προσεγγίσεις και δεν επέβαλε βίαια την ομοφωνία στους κόλπους της.
Άλλωστε, δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως την εποχή εκείνη όλες οι πολιτικές, φορολογικές και τοπικιστικές διεκδικήσεις έπαιρναν "θεολογικό" χαρακτήρα...
Στα βυζαντινο-περσικά σύνορα, στη ρωμαϊκή πόλη της Έδεσσας, λειτουργούσε επί 200 χρόνια μια μεγάλη Θεολογική Σχολή, γνωστή ως "Σχολή των Περσών". 
Την  έκλεισε το 489 ο Ζήνων για δογματικούς λόγους. Οι περισσότεροι καθηγητές της βρήκαν καταφύγιο στην περσική πόλη Νισίβι.
Έκτοτε, η Εκκλησία της Ανατολής χαρακτηρίστηκε "αιρετική" και "Νεστοριανή" και διακόπηκε κάθε σχέση μαζί της.
Αλλά εκείνη συνέχισε το δικό της μοναχικό κι αυτόνομο δρόμο, χωρίς ποτέ να θεωρήσει τα δικά της "πιστεύω" ως "μοναδικά", "αλάθητα" κι "ανώτερα" των υπόλοιπων χριστιανικών Εκκλησιών...