Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Αγιορείτικες αναμνήσεις (ΙΓ') - Στο Άγιο Όρος διαπίστωσα πως η Παναγία δεν ήταν παρθένα!


Όλοι οι ψυχαναλυτές του κόσμου να μαζευτούν δε νομίζω να βγάλουν άκρη με την εμμονή των Χριστιανών για την παρθενιά.
Έχουν αναγάγει την παρθενία της μητέρας του Ιησού σε δόγμα, έχουν θεοποιήσει τον παρθενικό υμένα, κι εκατομμύρια άνθρωποι πέταξαν στα σκουπίδια τις ζωές τους για να υπηρετήσουν το δήθεν θεάρεστο ιδανικό της αγαμίας...
Το ’χα γράψει και παλιά. Η παρθενία της μητέρας του Ιησού ήταν ένα ατυχές μεταφραστικό σφάλμα μιας προφητείας του Ησαΐα.
Το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο χρησιμοποιεί τη λέξη "αλμαά" που σημαίνει "νεαρή κοπέλα", "έφηβη σε αναπαραγωγική ηλικία".
Οι αλεξανδρινοί φιλόλογοι του 3ου π.Χ. αιώνα. που μετέφρασαν τη Βίβλο στα ελληνικά, τη λέξη "αλμαά" την απέδωσαν εσφαλμένα ως "παρθένα". 
Βέβαια, δεν πρόκειται και για κανένα τεράστιο λάθος γιατί την εποχή εκείνη οι έφηβες ανύπαντρες γυναίκες ήταν κατά κανόνα παρθένες, εκτός κι αν έπεφταν θύματα ενδοοικογενειακής σεξουαλικής βίας.
Οι Χριστιανοί, που έφτιαξαν τη θρησκεία τους βασισμένοι στις προφητείες της Εβραϊκής Βίβλου, δεν αντιλήφθηκαν αρχικά το μεταφραστικό λάθος, κόλλησαν στη λέξη "παρθένος" κι έστησαν ένα ολόκληρο ψυχασθενές αντισεξουαλικό δογματικό οικοδόμημα.
Είχα πάντα την απορία: καλά, πόσο παχύδερμα πρέπει να ’ναι αυτοί οι Χριστιανοί, που ακόμα και σήμερα κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν για το μεταφραστικό λάθος! Είναι δυνατόν να σφυρίζουν αδιάφορα, να το παίζουν ανήξεροι, να μην προσπαθούν να βρουν έστω και μια φτηνή δικαιολογία;
Ε λοιπόν, η απορία αυτή μού λύθηκε απόψε που είχα την τύχη και την άδεια να περάσω κάμποσες ώρες στην πλούσια βιβλιοθήκη της αγιονορείτικης Σκήτης.
Ανακάλυψα πως οι Χριστιανοί είχαν εντοπίσει το μεταφραστικό λάθος τουλάχιστον απ’ τον 11ο αιώνα. Και για να ξεπεράσουν το πρόβλημα έφτιαξαν έναν μύθο. Πως δήθεν απ’ τους εβδομήντα σοφούς άντρες που ανέλαβαν να μεταφράσουν στα ελληνικά την Παλαιά Διαθήκη, μόνο ένας επέμενε να αποδοθεί το "αλμαά" του Ησαΐα ως "νεαρή κοπέλα" κι όχι ως "παρθένος". Αλλά επενέβη άγγελος Θεού και ξεκαθάρισε πως "αλμαά" σημαίνει "παρθένα"!
Το μύθο αυτόν τον βρήκα στην ερμηνεία του Ευθυμίου Ζιγαβινού, που έζησε περίπου στα 1100 μ.Χ., και στην Εκκλησιαστική Ιστορία του Νικηφόρου Κάλλιστου Ξανθόπουλου.
Νομίζω τώρα πως καταλαβαίνετε σε τι σαθρές βάσεις οικοδομήθηκε όλο το χριστιανικό οικοδόμημα!
Η Μαριάμ δεν ήταν σε καμία περίπτωση παρθένα. Έζησε σα μια φυσιολογική γυναίκα της εποχής της και μάλιστα ήταν και πολύτεκνη.
Ξέρω τι σκέφτεστε. Πως αν δεχθούμε πως ο Ιησούς είχε βιολογικό πατέρα τότε όλη η χριστιανική πίστη καταρρέει.
Ας καταρρεύσει κι ας κάνει όσο πάταγο θέλει. Δεν με ενδιαφέρει. Η αλήθεια πρέπει κάποτε να ειπωθεί...

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

Αγιορείτικες αναμνήσεις (ΙΒ') - Έχετε δοκιμάσει "πουρναρόψαρο"?

Χθες βράδυ άκουγα τα καλογέρια της Σκήτης να ψέλνουν τον Ακάθιστο Ύμνο.
Για πρώτη φορά στη ζωή μου έκατσα κι ανέλυσα κάθε στίχο χωριστά!
Η Θεοτόκος παρουσιάζεται ως "στρατηγός" που έχει υπό τη σκέπη της την πρωτεύουσα του βυζαντινού κράτους. Κάτι σαν την αρχαία Αθήνα που είχε ως πολιούχο την Αθηνά.
Ο ύμνος παρομοιάζει την Παναγία με "ασάλευτο πύργο", με βροντή που κατατρομάζει τους εχθρούς. Περιγράφει μια γυναίκα μαχητική, αγέρωχη, πολεμοχαρή, εντελώς διαφορετική απ’ αυτή που βλέπουμε στα εικονίσματα.
Έχω την εντύπωση πως ο ύμνος αναφέρεται περισσότερο στη δορυφορούσα Αθηνά παρά σ’ ένα μικρό και συνεσταλμένο κοριτσάκι του Ισραήλ.
Ο ύμνος δεν λέει να τελειώσει.
Η Θεοτόκος δεν είναι μόνο γενναία. Είναι και σοφή! Κατέχει την αλήθεια, το φως που "καταυγάζει τας φρένας".
Αποκαλύπτει τις απάτες των Αθηναίων φιλοσόφων, διαλύει τους μύθους τους, θριαμβεύει εις βάρος των δεινών συζητητών. Όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει...
Είμαι σίγουρος πως η απλή κι αγράμματη γυναικούλα της Γαλιλαίας θα δυσκολευόταν ν’ αναγνωρίσει τον εαυτό της σ’ αυτό το εγκώμιο!
Η Παναγία έχει όλες τις αρετές.
Είναι κι απειρόγαμη!
Τι σημαίνει άραγε "απειρόγαμη"; Μάλλον πως έχει ενωθεί με το άπειρο...
Υπάρχει και μια ακόμα λεπτομέρεια που με εντυπωσιάζει: Γενικώς επικρατεί η άποψη πως ο Θεός δε λησμονεί μεν αλλά αργεί να επέμβει.
Η Παναγία, αντίθετα, δεν καθυστερεί καθόλου! Παρακολουθεί τους ανθρώπους από πολύ κοντά. Είναι η μόνη "ταχέως προστατεύουσα".
Τις προάλλες είδα ένα αγριογούρουνο στο λόγγο. Αυτά τα ζώα αφθονούν στον Άθω.
Το κρέας τους είναι ιδιαίτερα νόστιμο το φθινόπωρο που τρέφονται με βελανίδια.
Πολλοί καλόγεροι τα κυνηγούν και τα τρώνε.
Θεωρητικά στ’ Αγιονόρος απαγορεύεται η κρεατοφαγία. 
Γι’ αυτό και τ’ αγριογούρουνα τα βαφτίζουν "πουρναρόψαρα"! Απ’ το πουρνάρι που παράγει τα βελανίδια, την εκλεκτή τροφή των αγριογούρουνων...

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Αγιορείτικες αναμνήσεις (IA')

Νομίζω πως στη ζωή μας δεν μπορούμε να προχωρήσουμε χωρίς ένα "πλαίσιο αρχών". Χωρίς κάποιες "αξίες" που να λειτουργούν ως "άξονες αναφοράς", ως "πυξίδες" που σε κάθε περίσταση θα μας βοηθούν να βρίσκουμε το "δέον".
Αν επιλέξουμε μια ζωή χωρίς "αξίες", πιστεύω πως σύντομα θα καταρρεύσουμε κάτω απ΄το βάρος των αδιεξόδων και των αντιφάσεών μας. Το έζησα και το ξέρω...
Ως εδώ οι περισσότεροι συμφωνούν. Τα ζόρια αρχίζουν απ’ τη στιγμή που θα προσπαθήσουμε να επιλέξουμε τις "αξίες" που θα γίνουν άξονες της ζωής μας.
Εδώ κρύβεται ο κίνδυνος να γίνουμε ηθικολόγοι ή να χωθούμε στη "φυλακή" των κοινωνικών συμβάσεων που από μικροί εσωτερικεύουμε.
Προσωπικά δεν πιστεύω σε "αιώνιες ηθικές" και σε "υπερφυσικές δυνάμεις" που δήθεν επιβραβεύουν τους δίκαιους και τιμωρούν τους άδικους. 
Η ζωή μας είναι μια αδιάκοπη σειρά επιλογών που καθεμιά τους έχει και το αντίστοιχο τίμημα. Που το πληρώνουμε πάντα στο ακέραιο και με τόκο...
Κατά τη γνώμη μου, ο καθένας μας θα πρέπει ν’ αναζητήσει μόνος του τις "αξίες" που του ταιριάζουν, κι αυτές να κάνει "μπούσουλα" στη ζωή του.
Κι οι "αξίες" που μας ταιριάζουν είναι αυτές που ενισχύουν την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό μας.
Πόση ντροπή δεν ένιωσα όταν εξασφάλιζα αθέμιτο κέρδος εξαπαπατώντας τους διπλανούς μου;
Πόσο μειωνόταν η αυτοπεποίθησή μου όταν εκμεταλλευόμουν την αδυναμία γυναικών για να τις εκμεταλλευτώ σεξουαλικά. Όταν χρησιμοποιούσα δόλο κι απάτη για να πετύχω το σκοπό μου...
Πού πήγαινε η αξιοπρέπειά μου όταν έγλειφα, ρουφιάνευα, συκοφαντούσα, κουτσομπόλευα;
Κι εσείς οι γυναίκες, που χρησιμοποιείτε τα κάλλη σας για ν’ ανεβείτε κοινωνικά και επαγγελματικά, πώς νιώθετε σε τελική ανάλυση; Επιτυχημένες ή κοινές πόρνες;
Όταν εμείς οι ίδιοι, υποσυνείδητα έστω, σιχαινόμαστε τον εαυτό μας, πώς έχουμε την απαίτηση να μας σέβονται και να μας εκτιμούν οι άλλοι;

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Αγιορείτικες αναμνήσεις (I') - Σεξ και μοναχισμός...

Κατά τη γνώμη μου η σεξουαλική εγκράτεια των μοναχών είναι ένας μύθος.
Και δεν αναφέρομαι τόσο στον αυτοερωτισμό, που αποτελεί τον κανόνα, όσο στην ομοφυλοφιλία που αποτελεί μια πονεμένη ιστορία στον Άθω.
Κρατάω στα χέρια μου το παλιό βιβλίο ενός Άγγλου περιηγητή που περιγράφει κρούσματα ομοφυλοφιλίας στ’ Αγιονόρος. 
Σε κάποιο σημείο γενικεύει: "Το 90% των σύγχρονων Ελλήνων είναι, όπως οι Λεβαντίνοι, αμφιφυλόφιλοι"! Δεν έχει κι άδικο ο άνθρωπος...
Προπολεμικά ο Θέμος Κορνάρος είχε κάνει λόγο για "ρασοσάτυρους" και "εμπόρους παιδικής σαρκός"!
Στα πηγαδάκια των αλλοδαπών εργατών στις Καρυές ακούς πολλές κι ανατριχιαστικές ιστορίες για σεξουαλικές επιθέσεις που δέχονται από καλογέρια.
Αδύνατο όμως να τις τεκμηριώσεις.
Ένας μοναχός μου εκμυστηρεύεται πως συχνά ονειρεύεται πως πετά. 
Θυμήθηκα τη φροϋδική θεωρία που λέει πως τέτοια όνειρα συμβολίζουν την ερωτική πράξη. Αλλά δεν του το είπα.
Παραδόξως η ομοφυλοφιλία δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των πειρασμών που αντιμετώπισε ο Άγιος Αντώνιος! Οι παγίδες του διαβόλου περιλάμβαναν μόνο γυμνές γυναίκες και πλούσια φαγητά. 
Πάντως, ο διάβολος αποδείχθηκε μεγάλος μπουνταλάς. Μια εντελώς γυμνή γυναίκα είναι ντε καβλέ. Αν φορούσε όμως ένα μπέιμπι ντολ θα του γινόταν κατάρτι του Αγίου...
Κατά τύχη συναντάω έναν ψυχαναλυτή και πιάνουμε κουβεντούλα. Είναι απόλυτος στις απόψεις του:
"Οι μοναχοί είχαν μια πολύ στενή σχέση με τη μητέρα τους. Μια σχέση που τη μετέθεσαν στην Παναγία, τη βασίλισσα τ’ Αγιονόρους, που στο φαντασιακό τους μετατρέπεται σε Περιβόλι της Παναγιάς. Και το Περιβόλι έχει σαφώς τη μεταφορική σημασία του αιδοίου. 
Ο μοναχός που υποτάσσεται σε γέροντα εξισορροπεί το οιδιπόδειο σύμπλεγμά του και προσπαθεί να διατηρήσει αυτή τη λεπτή κατάσταση ισορροπίας  με τη νηστεία, τη σεξουαλική αποχή και τη νοερά προσευχή. 
Οι μοναχοί μπορούν θεωρητικά να εκτρέψουν τη σεξουαλική τους ορμή προς ένα ισχυρότερο ενδιαφέρον, όπως π.χ. το Θεό, κι έτσι γλυτώνουν απ’ τη σχιζοφρένεια"...

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Αγιορείτικες αναμνήσεις (Θ') - Παρέα με τους "ακροβάτες του Θεού"...

Στην άκρια του Άθω, κάτω απ’ τα Κατουνάκια, βρίσκεται ένα απ’ τ’ αγριότερα σημεία του κόσμου: τα "φριχτά Καρούλια".
Πήραν τ’ όνομά τους απ’ τις τροχαλίες με τις οποίες οι ερημίτες, που κατοικούν ψηλά στα βράχια, κατέβαζαν τα καλάθια τους στη θάλασσα για να ρίχνουν μέσα ψάρια ή κανένα κομμάτι ξερό ψωμί οι περαστικοί ψαράδες...
Παλιότερα, ολόκληρος ο βραχώδης γκρεμός ήταν σκεπασμένος μ’ ένα δίχτυ από καρφωμένες στα βράχια αλυσίδες με τις οποίες κρατιόντουσαν οι αναχωρητές κατά τις ελάχιστες μετακινήσεις τους.
Πρέπει να ’μαι τυχερός που γνώρισα έναν απ’ τους τελευταίους ερημίτες των Καρουλιών.
Ζει σε μια ιδιόμορφη κατασκευή από σανίδες, λαμαρίνες και πλίνθους που έστησε μόνος του πάνω στο βράχο.
Μπροστά ένας μικρός αυτοσχέδιος εξώστης, διαμορφωμένος σε λαχανόκηπο.
Στο πίσω μέρος ένα μεγάλο άνοιγμα σπηλιάς με μια στέρνα που γέμιζε νερό από κάποια κρυφή πηγή.
Ο ασκητής είναι σέρβικης καταγωγής και δεν το κρύβει.
Στο μικρό τοίχο της κάμαράς του βλέπεις εικόνες των τελευταίων Τσάρων της Ρωσίας, των Κράληδων της Σερβίας αλλά και της βασιλικής οικογένειας των Γλίξμπουργκ!
Βλέπει την έκπληξή μου και σπεύδει να διευκρινίσει: "Βασιλιάντες από ντία χάρι. Κι όταν κάνουν λάντι, το επιτρέπει ντεός και κάνουν"...
Παραδίπλα βλέπω έναν χάρτη της "Μεγάλης Σερβίας". Της αυτοκρατορίας του Στέφανου Ντουσάν την περίοδο 1331-1355. Περιλαμβάνει όλη σχεδόν την Ελλάδα, μέχρι τον Κορινθιακό.
Ξέρω πως στα σεντούκια όλων των εθνόκαβλων των Βαλκανίων είναι κρυμμένοι τέτοιοι χάρτες.
Οι δήθεν "Ορθόδοξοι Χριστιανοί" είναι έτοιμοι να αλληλοσφαχτούν για τις ... "Μεγάλες Πατρίδες" τους.
Μιας κι αναφερθήκαμε στη "χριστιανική αγάπη", ας γράψω και τούτο: Το 1988 ο γνωστός αγιορείτης υμνογράφος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης έγραψε ένα τροπάριο εναντίον του κινηματογραφικού έργου του Σκορτσέζε "Ο τελευταίος πειρασμός". 
Το τροπάριο ακούστηκε πρώτη και τελευταία φορά στον Άγιο Δημήτριο της Σαλονίκης στη διάρκεια αγρυπνίας κατά του έργου. Ιδού μερικοί στίχοι του:
Ουρανόθεν επίβλεψον υπερουράνιε Κύριε
και τους καθυβρίζοντας το Σον Σώμα...
αφάνισον εκ προσώπου γης!

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Αγιορείτικες αναμνήσεις (H') - Γιατί κάποιοι γίνονται μοναχοί?

Ο μοναχισμός στην αφετηρία του (4ος αιώνας μ.Χ.) ήταν στην ουσία του αντιεκκλησιαστικός και αναρχικός!
Καθώς η Εκκλησία άρχιζε να γίνεται κατεστημένο και "μακρύ χέρι" της κρατικής εξουσίας, κάποιοι επέλεξαν ν' αποσυρθούν στις ερήμους της Αιγύπτου και της Συρίας για να συνεχίσουν, μέσω της εγκράτειας και της αυτοθυσίας, την παράδοση των πρώτων χριστιανών.
Εννοείται πως η πλειοψηφία των ασκητών ανήκε στους απόκληρους της κοινωνίας. Άνθρωποι φτωχοί, αμόρφωτοι, απλοϊκοί κι αποτυχημένοι, αποκήρυσσαν τα υλικά αγαθά και τον έρωτα τα οποία, ούτως ή άλλως, δεν μπορούσαν να απολαύσουν...
Ο Άγιος Παχώμιος επέβαλε στους υποτακτικούς του αυστηρή σιωπή, ακολουθώντας τα πυθαγόρεια πρότυπα.
Πολλοί ερημίτες επέλεγαν ακραίες μεθόδους άσκησης. Κάποιοι, όπως οι λεγόμενοι "στηλίτες", έπαιρναν μόνιμες στάσεις "αιώνιας προσευχής", μ' έναν τρόπο που θυμίζει όσους πάσχουν από κατατονική ψύχωση.
Σήμερα όλα έχουν αλλάξει. Αλλά παραμένει το ερώτημα γιατί κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν το μοναχισμό, δηλαδή έναν απόλυτα μονότονο τρόπο ζωής που σκοτώνει...
Κάποιοι θα πουν πως τους τραβάει η υπέροχη φύση του Άθω. Όμως τους χειμερινούς μήνες εδώ τα πράγματα είναι άγρια και αφιλόξενα.
Άλλοι επικαλούνται τη φυσική ροπή ορισμένων ανθρώπων στη μοναξιά. 
Αυτό ακούγεται πιο λογικό, αν και θα μας χρειαστεί η βοήθεια των ψυχολόγων για να κατανοήσουμε την επιλογή τους.
Προσωπικά δεν αποδέχομαι την εκδοχή περί "πνευματικών κινήτρων του μοναχισμού". Αυτά περί "αχανούς πελάγους θείων γλυκασμών" μού προκαλούν γέλια.
Δεν τρέφω καμιά αυταπάτη. Όσοι επιλέγουν τον μοναχικό βίο, απλά έχουν χάσει τις ισορροπίες τους.
Προσπαθούν να συμβιβαστούν με τις ανεπάρκειες και τις ανασφάλειές τους. Και αγωνίζονται να βολευτούν όσο καλύτερα μπορούν στις συνθήκες τις μοναχικής ζωής.
Και, φυσικά, πίσω από τις στρατιές των μοναχών κρύβεται συνήθως η εικόνα μιας υπερβολικά θρήσκας μάνας που ατύχησε στο γάμο της...

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

Αγιορείτικες αναμνήσεις (Ζ') - Στ' Αγιονόρος ούτε ο Θεός δεν ξέρει την ακριβή ώρα!

Δεν φαντάζεστε πόσο δυσκολεύομαι να υπολογίσω την ακριβή ώρα στ' Αγιονόρος.
Εδώ ο χρόνος υπολογίζεται κατά το βυζαντινό ωρολογιακό σύστημα. Δηλαδή το δικό μας μεσημέρι αντιστοιχεί στη δύση του ήλιου.
Κι άντε τώρα εσύ να βρεις πότε ακριβώς δύει ο ήλιος!
Ρωτάω και μου λένε πως ο ήλιος θεωρείται πως δύει όταν κι οι τελευταίες του ακτίνες εγκαταλείπουν την ψηλότερη κορυφή του Άθω.
Παρ' τ' αυτό και κούρευτο!
Δεν βλέπουμε όλοι την ίδια κορυφή, ούτε υπάρχει κάποιος να μας βεβαιώσει πως αυτή είναι η "τελευταία ακτίνα".
Γι' αυτό και στα οργανωμένα μοναστήρια υπάρχει ειδικός μοναχός, ο "Ρολογάρης", που ρυθμίζει με ακρίβεια τα ρολόγια της Μονής.
Πάντως, έχω διαπιστώσει πως υπάρχουν σημαντικές αποκλίσεις, που μπορεί να φτάσει και τη μία ώρα.
Αυτή η ασάφεια πελαγώνει εμάς τους κοσμικούς, αλλά για τ' Αγιονόρος δεν είναι τίποτα μια ώρα πάνω ή κάτω...
Και στο ημερολόγιο υπάρχει κάποιο μπέρδεμα καθώς ακολουθείται το "παλαιό", δηλαδή το Ιουλιανό Ημερολόγιο κι όχι το "παπικό", δηλαδή το Γρηγοριανό.
Αυτό σημαίνει στην πράξη πως στο Όρος οι άνθρωποι ζουν 13 μέρες πίσω απ' τον υπόλοιπο κόσμο.
Αλλά αντιμετωπίζεται εύκολα, γιατί είναι κάτι σταθερό και δεν κυνηγάς τις ηλιαχτίδες στην κορυφή του Άθω για να ρυθμίσεις το ρολόι σου...

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Αγιορείτικες αναμνήσεις (ΣΤ') - Η "καθ’ ημάς Ανατολή" είναι θεριακλίδικη και "καλογερίτζικη"!

Η απαγόρευση της εισαγωγής θηλυκών ζώων στο Όρος τυπικά εξακολουθεί να ισχύει.
Φαίνεται λίγο γελοίο, αλλά πρέπει να προστατευτούν και τα καημένα τα καλογέρια "απ’ την αδιάντροπη θέα της σεξουαλικής πράξης"! Έστω κι αν αυτή αφορά κοτούλες, γατούλες και προβατάκια...
Αρχικά απαγορευόταν η είσοδος όχι μόνο γυναικών αλλά και παιδιών, αγένειων αντρών και κάθε αλλόθρησκου ή αλλόδοξου. Σήμερα ισχύει η απαγόρευση μόνο για τις γυναίκες. 
Όσοι δεν έχουν Ορθόδοξο βάπτισμα απλά δεν δικαιούνται κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας να παραμένουν στον κεντρικό χώρο του ναού.
Απαγορεύονται επίσης τα μουσικά όργανα, τα τραγούδια, οι χοροί και κάθε είδους αθλήματα και παιχνίδια.
Αν κι απ’ ό,τι διάβασα, στα βυζαντινά χρόνια επιτρεπόταν ο χορός και η πάλη των νεαρών καλογέρων στις εορταστικές ημέρες. Ήταν τα λεγόμενα "καλογερίτζια"!
Καθρέφτες σπάνια βρίσκεις στα Μοναστήρια. Η χρήση τους θεωρείται ψυχοφθόρα.
Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης συμβούλευε να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη μόνο όταν είμαστε θυμωμένοι, για να βλέπουμε τη θηριωδία του προσώπου μας...
Τυπικά απαγορεύεται και το κάπνισμα ως "εφεύρεση του διαβόλου"!
Η απαγόρευση είναι πιο έντονη στη Δυτική Εκκλησία. Ο Πάπας είχε απαγορεύσει το κάπνισμα με ποινή αφορισμού!
Στη θεριακλίδικη Ανατολή το ζήτημα αντιμετωπίζεται πιο χαλαρά.
Άλλωστε, το κάπνισμα αποτελούσε κάποτε στοιχείο της αντρικής ταυτότητας. Με λίγο τράβηγμα απ’ τα μαλλιά, θα μπορούσε να θεωρηθεί και σύμβολο εξορκισμού της γυναίκας απ’ τη ζωή των μοναχών.
Γι’ αυτό και οι παλιοί γεροντάδες έκαναν τα στραβά μάτια σε όσους φούμερναν...

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

Αγιορείτικες αναμνήσεις (Ε') - Ένας γκρεμός για τον Πατριάρχη!

Για να μην είμαστε μονόπλευροι, ας πούμε και μερικά καλά για τους Αγιονορείτες μοναχούς.
Υπάρχουν πράγματι αρκετοί που θεωρούν τον εαυτό τους ανάξιο να μιλά, να συμβουλεύει, να στηλιτεύει, να λύνει προβλήματα άλλων, ν’ ασκεί επιρροή στον κόσμο.
Οι περισσότεροι από δαύτους έχουν αποσυρθεί στα Καρούλια και στα Κατουνάκια (βλάχικη λέξη που σημαίνει "στρατόπεδα").
Ζουν σαν ακροβάτες, απαλλαγμένοι απ’ το φόρτο της καθημερινής υλικής μέριμνας.
Συνάντησα τυχαία έναν τέτοιο. Μιλάει ρούσικα. Μετά από 20 χρόνια νταραβέρια με Ρωσίδες, μπορώ και συνεννοούμαι μαζί του. 
"Σλάβα μπόκου"! Δόξα σοι ο Θεός...
Δεν συμφωνώ με τις ασκητικές του ακρότητες, αλλά σέβομαι τις επιλογές του...
Οι πραγματικοί Άγιοι προτιμούν την αφάνεια. Δεν κοινοποιούν τα χαρίσματά τους, δεν καλλιεργούν προσωπολατρίες, δεν σε φωνάζουν με τ’ όνομά σου πριν καν σε γνωρίσουν...
Συνάντησα ασκητές που απαγορεύουν σε αφελείς προσκυνητές να διαδίδουν "θαύματα" και "προφητείες" τους.
Αποποιούνται το ρόλο του κοσμοδιορθωτή.
Δυστυχώς υπάρχουν και πολλοί ματαιόδοξοι.
Ορισμένοι έχουν κυριευθεί απ’ το πάθος του θρησκευτικού φανατισμού. Ο "ζηλωτισμός" είναι απ’ τις πιο επικίνδυνες παγίδες των Αγιορειτών.
Γνώρισα έναν συμπαθή μοναχό, αλλά τυφλωμένο απ’ τον ζήλο του.
"Να, εδώ ήθελα να ’χα τον πατριάρχη Βαρθολομαίο", μου λέει. "Θα του ’δινα μία να πέσει στο γκρεμό να σωθεί η Ορθοδοξία"!
Απομακρύνομαι τρέχοντας.
Δεν θέλει και πολύ ο τρελός να νομίσει πως είμαι ... τσιράκι του Βαρθολομαίου.

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

Αγιορείτικες αναμνήσεις (Δ') - Στ' Αγιονόρος, και δεσπότης να 'σαι μπορεί να σ' ανοίξουν το κεφάλι με δικέλλα!

Υποτίθεται πως στ' Αγιονόρος απαγορεύονται τα θηλυκά ζώα!
Ωστόσο συχνά βλέπεις και κότες και γάτες και πανέμορφα γατάκια...
Εδώ, το ρόλο του χωροφύλακα ασκούν οι Σεημένηδες. Είναι φουστανελοφόροι με δίκοχο που φέρει τ' αρχικά "Α.Ο.".
"Σεημένης" στ' αραβικά σημαίνει κάτι σαν "αρχηγός σώματος". Το αντίστοιχο στα τούρκικα είναι "μπουλούκμπασης" και στα ελληνικά "οπλαρχηγός".
Οι Σεημένηδες έχουν σημαντικές αρμοδιότητες. Μπορούν ακόμα και να γλιστρήσουν το χέρι τους στ' απόκρυφα σημεία σου αν υποπτευθούν πως είσαι γυναίκα μεταμφιεσμένη σε άντρα...
Σε τούτη τη χερσόνησο, στ' αρχαία χρόνια, υπήρχαν πολλά ιερά της ελληνικής θρησκείας. 
Ακούω συχνά να μιλούν γι' αρχαία μάρμαρα και νομίσματα, για ειδώλια της Εκάτης, αγάλματα της Αφροδίτης, της Άρτεμης, του Απόλλωνα και του Ποσειδώνα.
Το επίσημο κράτος αδιαφορεί, ή μάλλον... φοβάται. Κι οι αρχαιοκάπηλοι οργιάζουν, σε συνεργασία με κάποιους μοναχούς...
Στο Ξηροποταμινό καμπαναριό διακρίνω δυο εντοιχισμένες κεφαλές από λευκό μάρμαρο. Ρωτάω και μου λεν πως η μία είναι του Οσίου Παύλου, κι η άλλη της ευεργέτιδας βασίλισσας Πουλχερίας.
Εστιάζω την προσοχή μου στην Πουλχερία: κακάσχημη, γουρλωμάτα, δασύτριχη!
Είναι προφανές πως ο μισογυνισμός του καλλιτέχνη τον εμπόδισε να την κάνει πιο όμορφη! Πάλι καλά που δεν της έβαλε και κέρατα...
Πάντως, το νεράκι που βγαίνει απ' την πηγή της Αγίας Πουλχερίας είναι θαυματουργό! Σε γιατρεύει απ' το δάγκωμα των φιδιών...
Στη Μονή Ξενοφώντος έχουν την κάρα του αρχιερέα Βησσαρίωνα. 
Διακρίνονται δυο τριγωνικές τρύπες και ρωτάω πώς πέθανε.
Μου είπαν ότι το 1625 οι καλόγεροι των μονών Δοχειαρίου και Ξενοφώντος τσακώνονταν για κάτι κτηματικές διαφορές. 
Ο δυστυχής Βησσαρίων πήρε το μέρος των ξενοφωντινών, οπότε ένας δοχειαρίτης μοναχός, ανήμερα των Αγίων Αποστόλων, τον πλησίασε κρυφά από πίσω και με μια δικέλλα του 'σπασε το κεφάλι!

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

Αγιορείτικες αναμνήσεις (Γ') - Θαυματοποιοί και τσαρλατάνοι...

Στο Βατοπέδι υποτίθεται πως φυλάσσεται η "Τίμια Ζώνη" της Θεοτόκου!
Οι κάπως παλιότεροι θυμούνται την εποχή που ήταν άρρωστος ο Ανδρέας Παπανδρέου, κι η Μιμή, σε συνεννόηση με τον μπίζνεσμαν ηγούμενο, έφεραν στην Αθήνα τη "Ζώνη" μπας και γιάτρευε τον καημένο τον ασθενή.
Και με την ευκαιρία, το "ιερό κειμήλιο" έκανε κάμποσες βολτούλες από Ανώνυμες Εταιρείες κι Αντιπροσωπείες Αυτοκινήτων, με το αζημίωτο εννοείται...
Συνηθισμένες ιστορίες θα μου πείτε.
Ακόμη κι ο Σουλτάνος κάποτε, όταν στη Κωνσταντινούπολη έπεσε χολέρα, έστειλε ειδικό καράβι στ’ Αγιονόρος για να μεταφέρει στην Πόλη την "Τίμια Ζώνη".
Και μια άλλη φορά, όταν η "οργή του Θεού" έπεσε στη Χίο και ψώριασαν τα οπωροφόρα, πάλι μετέφεραν τη "Ζώνη" για να σώσει την κατάσταση.
Στην παλιά ρώσικη Σκήτη του Αγίου Αντρέα, στις Καρυές, λένε πως φυλάγεται η κάρα του Αγίου Αντρέα!
Στο μοναχό που μου τη δείχνει κάνω την εύλογη ερώτηση: "Μα η κάρα του Αγίου Αντρέα δεν φυλάσσεται στο μητροπολιτικό ναό της Πάτρας;".
"Εκεί", μου λέει, "έχουν το μπροστινό μέρος της κάρας. Εμείς έχουμε το πίσω!".
Άντε να τα βγάλεις πέρα με τους καλογέρους...
Αλλά το καλογέρι είχε μερακλωθεί και συνέχισε: "Κάνε το σταυρό σου, προσκύνησε την κάρα και πες μου τι αισθάνεσαι".
Το κάνω.
"Τίποτα δεν αισθάνομαι", του λέω.
"Δεν μπορεί. Δεν σου ήρθε μια ευωδία; Ξανακάν’ το κι εγώ θα προσεύχομαι".
Επαναλαμβάνω τις ίδιες κινήσεις.
Τώρα που το καλοσκέφτομαι, μου έρχεται μια μυρωδίτσα από νωπό χαρτί και μούχλα.
Φαίνεται πως το καλογέρι είχε ξεχάσει να ρίξει σήμερα μύρο. Οπότε το "θαύμα" αναβάλλεται γι’ αργότερα...

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Αγιορείτικες αναμνήσεις (B') - «Περιβόλι των χαμαιλεόντων»!

Όταν το 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα, οι Αγιορείτες πατέρες του έστειλαν προσωπική επιστολή καλώντας τον ν’ αναλάβει προσωπικά την προστασία του Αγίου Όρους. Να εγγυηθεί πως οι πολεμικές επιχειρήσεις δεν θα συμπεριλάβουν τη χερσόνησο του Άθω και πως δεν θα πατούσαν εκεί το πόδι τους Βούλγαροι στρατιώτες.
Δεν ξέρω αν η επιστολή έφτασε μέχρι τον Φίρερ, αλλά τα αιτήματα των καλογέρων έγιναν δεκτά, κι εκείνοι από ευγνωμοσύνη έβαλαν τη φωτογραφία του Χίτλερ στο σαλόνι του Πρωτάτου, ανάμεσα σ’ εκείνες πατριαρχών και ηγουμένων...
Ο χαμαιλεοντισμός και η υποταγή έχει μεγάλη παράδοση στο Άγιο Όρος.
Τον 14ο αιώνα, εκατό περίπου χρόνια πριν οι Οθωμανοί καταλάβουν την Πόλη, οι αγιορείτες είδαν προς τα πού φυσάει ο άνεμος κι έστειλαν αντιπροσωπεία στην Προύσα. Οι απεσταλμένοι καλόγεροι προσκύνησαν το σουλτάνο Ορχάν και του δήλωσαν αιώνια υποταγή!
Κι ο Σουλτάνος έβγαλε φιρμάνι που έλεγε: "Επειδή οι Αγιορείτες προ των άλλων ραγιάδων εδέχθησαν την υπηκοότητα.... τους παρέχω πλήρη ασυδοσία (=ελευθερία) και προνόμια".
Την ίδια πάνω-κάτω εποχή (1347) οι Αγιορείτες, για να είναι απόλυτα εξασφαλισμένοι, φλέρταραν και με το Σέρβο Στέφανο Ντουσάν, που είχε ανακηρυχθεί "τσάρος Σέρβων και Ρωμαίων". Ο Ντουσάν ετοιμαζόταν να καταλάβει την Πόλη αλλά επειδή είχε αμφιβολίες αν θα τον έστεφε Αυτοκράτορα στην Αγιά-Σοφιά ο Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, ετοίμαζε "Σχέδιο Β": Πήγε στ’ Αγιονόρος για δυο μήνες κι έψηνε τους καλογέρους με δώρα κι υποσχέσεις να τον αναγνωρίσουν εκείνοι ως Αυτοκράτορα την κρίσιμη ώρα.
Στη σέρβικη μονή του Χιλιανδαρίου σώζεται ακόμα το λάβαρο που την εποχή εκείνη έμπηξε ο Ντουσάν στην κορυφή του Άθω!
Έναν αιώνα νωρίτερα, γύρω στα 1210, όταν οι Σταυροφόροι είχαν καταλάβει την Πόλη, οι Αγιορείτες ζήτησαν την προσωπική παρέμβαση-προστασία του μέχρι τότε "μισητού" Πάπα. Κι ο Ιννοκέντιος ο 3ος τους την πρόσφερε αποκαλώντας το όρος "Πύλη των Ουρανών"!
Αλλά επειδή η παπική προστασία δεν έφτανε, οι αγιονορείτες απευθύνθηκαν στον ίδιο το Λατίνο Αυτοκράτορα της Πόλης, τον Ερρίκο της Φλάνδρας, του οποίου η επέμβαση αποδείχθηκε  αποτελεσματικότατη...
Το 1430 ο Σουλτάνος Μουράτ καταλαμβάνει τη Θεσσαλονίκη κι όλα δείχνουν πως η Βασιλεύουσα μετρούσε μέρες.
Οι Αγιονορείτες ξανασπεύδουν να δηλώσουν υποταγή στους Οθωμανούς και πετυχαίνουν την ανανέωση των προνομίων τους.
Πόδι Τούρκου στρατιώτη δεν πάτησε στ’ Αγιονόρος πριν το 1821, όταν οι μοναχοί, με παρακίνηση του Εσφιγμενίτη ηγουμένου Ευθύμιου Β’, αποφάσισαν να πάρουν μέρος στην Επανάσταση. Ως τότε η οθωμανική παρουσία ήταν υποτυπώδης και καλοπροαίρετη, εκπροσωπούμενη απ’ τον Πολιτικό Διοικητή ("Καϊμακάμη") που συχνά συμμετείχε και στις αγρυπνίες των μοναχών...
Οι τουρκικές δυνάμεις τους κατατρόπωσαν κι οι Αγιονορείτες ξαναδηλώνουν υποταγή και ζητούν χάρη. Ο τουρκικός στρατός έμεινε στο Όρος ως τα 1830.

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Αγιορείτικες αναμνήσεις (Α') - Πις μιλέτ!

Το ψυχανεμίζομαι.
Είναι η τελευταία φορά που επισκέφτομαι το Άγιο Όρος.
Το έχω πλέον απομυθοποιήσει πλήρως, κι έχω ξενερώσει!
Το ξέρω καλά πως οι πορφυροντυμένοι ηγούμενοι δεν είναι παρά αδίσταχτοι μπίζνεσμεν.
Που δεν διστάζουν να φαγωθούν μεταξύ τους σα λυσασμένα σκυλιά για πρωτοκαθεδρίες, προνόμια, τίτλους και φυσικά... κτήματα.
"Πις μιλέτ!", που λένε κι οι Τούρκοι. Δηλαδή... "Ήμαρτον Θεέ μου!".
Ο τσακωμός κι η διχόνια υπάρχεουν απ' την πρώτη μέρα που ο Αθανάσιος ο Αθωνίτης προσπάθησε να μαντρώσει τους σκόρπιους ασκητές σε οργανωμένα μοναστήρια, δηλαδή στρατόπεδα συγκέντρωσης!
Παρ' όλ' αυτά διατηρώ ακόμα κάποια ψίγματα σεβασμού για το χώρο.
Χωρίς να το επιδιώκω, μιλάω χαμηλόφωνα και περπατάω χωρίς να βιάζομαι.
Περπατάω μόνος σε μέρη με παράξενα ονόματα, παρμένα από το σχήμα τους ή από ιστορίες παλιές, οι περισσότερες φαντάστικές.
Αντικρίζω τα ερπείπια της "Νέας Θηβαϊδας". Την απόδειξη της αλαζονίας των τσάρων της Ρωσίας.
Απ' τα τέλη του 18ου αιώνα Ρώσοι μοναχοί είχαν κατακλύσει τ' Αγιονόρος.
Αλλά σαν άρχισαν οι Ρωσοτουρκικοί Πόλεμοι, πολλοί αναγκάστηκαν να γυρίσουν στην πατρίδα τους.
Τ' Αγιονόρος ανήκε στην οθωμανική επικράτεια κι όλοι ήξεραν πως ο θυμός των Τούρκων γίνεται κοφτερό γιαταγάνι και μυτερό παλούκι...
Ήρθε αργότερα κι η Οχτωβριανή Επανάσταση και τα σάρωσε όλα.
Να κι ο "Λάκος του Σκοτωμένου", στο δρόμο απ' την Καρυές προς την Ξηροποτάμου.
Λένε πως στο σημείο αυτό κύκλωσαν οι σερδάρηδες τον Μέμο, έναν φοβερό οθωμανό ληστή. Και τον χτύπησαν με τα μαχαίρια τους δίχως έλεος.
Ο Μέμος τους ξέφυγε κρατώντας τα έντερά του με τις παλάμες του.
Έφτασε μέχρι την πόρτα του μοναστηριού κι εκεί ... παρέδωσε το πνεύμα.

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Πώς εξηγεί τα θαύματα του Ιησού ένας γκουρού απ’ το Νεπάλ (Ε’) - Η Ανάσταση των νεκρών!

Δημοσιεύω και το τελευταίο μέρος της ενότητας "πώς εξηγεί τα θαύματα του Ιησού ένας γκουρού", με θέμα την Ανάσταση των νεκρών.
Δεν χρειάζεται να επαναλάβω πως όσα ακολουθούν δεν τα ενστερνίζομαι καθόλου...
"Όλες σχεδόν οι Αποκρυφιστικές Αδελφότητες θεωρούν τον Ιησού ως τον μεγαλύτερο Μύστη!
Απόδειξη πως όχι μόνο επεχείρησε αλλά και πραγματοποίησε τρεις φορές αυτό που θεωρείται το μεγαλύτερο επίτευγμα κάθε Μυστικού: την ανάσταση νεκρού.
Σε όλη την ιστορία των Ινδιών, αυτοί που προσπάθησαν κάτι τέτοιο δεν ξεπερνούν τα δάχτυλα του ενός χεριού. Στη Δύση το έκαναν επίσης ο Απολλώνιος απ’ τα Τύανα κι ο Πυθαγόρας απ’ τη Σάμο.
Είναι μια διαδικασία που άπαξ και την ξεκινήσεις δεν μπορείς να κάνεις πίσω! Ή θ’ αναστήσεις το νεκρό ή θα πεθάνεις εσύ.
Είναι τόση η ποσότητα και ποιότητα της ζωτικής δύναμης και ενέργειας που πρέπει να διοχετεύσεις στο σώμα του νεκρού, που εσύ πρέπει, χωρίς υπερβολή, να μετατραπείς σε πυρηνικό αντιδραστήρα!
Μόνο έτσι μπορεί να ξαναγεμίσει το νεκρό σώμα με τόση ενέργεια που θα μπορέσει ν’ ανακαλέσει την Ψυχή απ’ τα ψηλά αστρικά στρώματα...
Σε τέτοια κατάσταση βρισκόταν ο Ιησούς πηγαίνοντας στην Καπερναούμ για ν’ αναστήσει την κόρη του Ιάειρου.
Ήταν ήδη κατάλληλα προετοιμασμένος, κι οι μπαταρίες του είχαν τόσο γεμίσει, που άθελά του προκάλεσε τη θαυμαστή θεραπεία μιας αιμορροούσας γυναίκας! Εκείνη, απλώς άγγιξε την άκρη των ρούχων του κι αμέσως ένιωσε έναν χείμαρρο ενέργειας να βγαίνει από το σώμα του Ιησού και να διοχετεύεται στο δικό της.
Ακόμα πιο δύσκολη θεωρείται η ανάσταση του Λαζάρου, που ήταν ήδη τρεις μέρες νεκρός!
Μόλις ο Ιησούς βρέθηκε μπροστά στον τάφο του, οι τρίχες σηκώθηκαν στο κεφάλι του, οι κόρες των ματιών του γύρισαν ανάποδα, κάθε μυς του κορμιού του ενεργοποιήθηκε, αναστατώθηκε κάθε μόριο της ύπαρξής του. Μια υπερκόσμια φωνή βγήκε από το στόμα του: Λάζαρε βγες έξω, σε διατάζω!
Ανάσταση ενός σώματος που είχε ήδη αρχίσει να αποσυντίθεται ούτε είχε ξαναγίνει ούτε πρόκειται να το ξαναπετύχει κάποιος Μυστικός"...

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

Πώς εξηγεί τα θαύματα του Ιησού ένας γκουρού απ’ το Νεπάλ (Δ’) - Θεραπεία δαιμονισμένων!

Πριν από μέρες ξεκινήσαμε να γράφουμε για το πώς ερμηνεύει ένας αποκρυφιστής-γκουρού απ' το Νεπάλ τα θαύματα του Ιησού.
Εννοείται πως δεν υιοθετούμε τις απόψεις του, ούτε φυσικά κι εκείνες των Χριστιανών, αλλά καλό είναι να γνωρίζουμε κι αυτή την άποψη. Γι' αυτό και σήμερα συνεχίζουμε με την "εξήγηση" της λεγόμενης θεραπείας των δυο δαιμονισμένων.
"Οι δυο μανιακοί, που τα ιερά κείμενα των Χριστιανών αποκαλούν δαιμονισμένους, ήταν θύματα των δικών τους πράξεων!
Φαίνεται πως είχαν κάνει κατάχρηση της ιουδαϊκής νεκρομαντείας ή της επίκλησης και πρόσκλησης αστρικών ασωμάτων πνευμάτων, διαμέσω εξορκισμών, τα οποία στη συνέχεια αρνήθηκαν να επιστρέψουν στο φυσικό χώρο τους, καταλαμβάνοντας τον οργανισμό εκείνων που τα επικαλέστηκαν.
(Στη συνέχεια, ο δάσκαλος-σουάμι μού περιέγραψε λεπτομερώς τη διαδικασία πρόσκλησης των πνευμάτων καθώς και του τρόπου που ο Ιησούς τα απομάκρυνε. Δεν τα αναφέρω γιατί κάποιοι ανόητοι σίγουρα θα μπουν στον πειρασμό να τα μιμηθούν...)
Οι προχωρημένοι μελετητές του αποκρυφισμού αντιλαμβάνονται γιατί χρησιμοποιήθηκαν οι χοίροι ως ενδιάμεσα όντα για να επανοδηγηθούν οι αστρικές υπάρξεις στο φυσικό επίπεδο ζωής τους. Εσείς δεν είστε σε θέση να το κατανοήσετε.
Πρέπει όμως να ξέρετε πως υπάρχουν διάφορα επίπεδα ζωής, καθένα απ' τα οποία έχει τους δικούς του κατοίκους!
Σε κάθε αστρικό επίπεδο υπάρχουν υπάρξεις που δεν πρέπει επ ουδενί να μεταφέρονται σε κάποιο άλλο.
Είναι θλιβερό που αρκετοί αγνοούν αυτή τη σοφή προειδοποίηση, εκθέτοντας τον εαυτό τους σε μεγάλους κινδύνους"...

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

Να σας πω ένα μυστικό? Όλοι οι Έλληνες είμαστε αναθεματισμένοι απ' την Εκκλησία!

H Χριστιανική Εκκλησία μισεί θανάσιμα τη λέξη "Έλλην"! Ακόμα κι εμάς, που μόνο κατ' όνομα είμαστε "Έλληνες", μας θεωρεί αναθεματισμένους!
Δεν μας το λέει στα μούτρα, γιατί τότε τα κορόιδα θα ξυπνήσουν και πώς θα συνεχίσει να τα αρμέγει?
Αλλά στα ιερά κιτάπια της Εκκλησίας παραμένουν σε ισχύ οι αναθεματισμοί κατά των αρχαίων αλλά και των νέων Ελλήνων.
Για να μην σας κουράζω, αναφέρω συνοπτικά τους αναθεματισμούς της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, που αφορούν όσους:
- Ασπάζονται τις Ελληνικές Γνώσεις
- Δέχονται σαν αληθινές τις ιδέες του Πλάτωνα
- Παραδίδουν στις ερχόμενες γενιές τα μάταια Ελληνικά λόγια
- Παρουσιάζουν ως ευσεβή τα δόγματα των Ελλήνων
- Προτιμούν την ανόητη σοφία των Ελλήνων φιλοσόφων
- Χαρακτηρίζουν τα λόγια των Ελλήνων σοφά
Καταλάβατε τίποτα?
Όλοι εμείς που θαυμάζουμε τη σοφία των αρχαίων Ελλήνων, το γράφουμε στα σχολικά μας βιβλία, το διδάσκουμε στους μαθητές μας και το προβάλλουμε στους ξένους απαιτώντας το σεβασμό τους, είμαστε ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ από την Εκκλησία "μας"!
Προκαλώ τον δέσποτα του Πειραιά, τον παπα-Σεραφείμ, στην επόμενη "Εορτή της Ορθοδοξίας" να διαβάσει ΟΛΟΥΣ τους αναθεματισμούς.
Στην "αγιογραφία" βλέπουμε τους "αγίους" της Εκκλησίας μας να γκρεμίζουν και να κομματιάζουν τα αγάλματα των αρχαίων Ελλήνων. Αυτά που σήμερα έρχονται να θαυμάσουν άνθρωποι απ' όλα τα σημεία της γης...
Πρέπει άραγε να θεωρούνται κι οι τουρίστες αναθεματισμένοι?
Και κλείνω με μιαν απορία: πόσο ακόμα θ' ανεχόμαστε τους σκοταδιστές ρασοφόρους συν-αναθεματισμένοι συν-Έλληνες?

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

Πώς εξηγεί τα θαύματα του Ιησού ένας γκουρού απ’ το Νεπάλ (Γ’) - Βάδισμα στο νερό...

Κάποιοι θεωρούν τα θαύματα του Ιησού αληθινά και απόδειξη της θεϊκής του ιδιότητας.
Άλλοι υποστηρίζουν πως απλά είναι ... προπαγανδιστικά παραμυθάκια των Χριστιανών.
Ο φίλος μας γκουρού απ' το Νεπάλ επιβεβαιώνει τη γνησιότητά τους αλλά την αποδίδει αποκλειστικά στην κατοχή κάποιων απόκρυφων γνώσεων που σήμερα διασώζονται μόνο στην Ανατολή.
Ας δούμε σήμερα το τρίτο μέρος όσων μας είπε σχετικά:
"Όταν η βάρκα των μαθητών του κινδύνευε ν' αναποδογυριστεί απ' τη θαλασσοταραχή, ο Ιησούς, χρησιμοποιώντας τις απόκρυφες δυνάμεις του, διέταξε τους ανέμους να σταματήσουν τη θυελλώδη ενέργειά τους και τα κύματα να σταματήσουν.
Για να το πετύχει ακολούθησε το σύστημα των Αποκρυφιστών της Ανατολής: πρόφερε τις διαταγές του με λόγια, όχι γιατί αυτά καθαυτά έχουν κάποια αξία, αλλά γιατί χρησιμεύουν ως ενδιάμεσα στη συγκεντρωμένη σκέψη και θέληση με τις οποίες εκδηλώθηκαν οι απόκρυφες δυνάμεις του.
Οι μαθητές αγνοώντας τη φύση της εκδήλωσης, νόμισαν πως ο Διδάσκαλος αποτάθηκε στους ανέμους σαν σε αληθινές υπάρξεις, διατάζοντάς τες να πάψουν τη βίαιη δράση τους!
Δεν είχαν καταλάβει την πνευματιστική ενέργεια που κρύβεται πίσω απ' αυτά τα λόγια.
Για να πετύχει κανείς υλικά αποτελέσματα, η σκέψη γίνεται πιο απλή και εύκολη αν ταυτόχρονα προφέρονται δυνατά και επιτακτικά οι λέξεις που ανταποκρίνονται σ' εκείνα που ποθείς να πετύχεις.
Οι λέξεις χρησιμεύουν ως "ενδιάμεσες δυνάμεις" στο να κατευθύνουν ευκολότερα τις πνευματικές δυνάμεις, υπακούοντας στη σκέψη και στη θέληση του Αποκρυφιστή.
Εσείς βέβαια που αγνοείτε παντελώς τις λεπτές δυνάμεις της φύσης, τη δύναμη της σκέψης και της θέλησης, ασφαλώς και δεν μπορείτε να κατανοήσετε το ρόλο των ενδιάμεσων".

Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Το ’δαμε κι αυτό: η Εκκλησία αγιοποίησε τον Δαυίδ Κομνηνό! (Τα μυστικά του βούρκου)

Ο Δαυίδ Κομνηνός ήταν ο τελευταίος Αυτοκράτορας Τραπεζούντας.
Ο Μωάμεθ ο Πορθητής το 1461 έζωσε την πόλη από ξηρά και θάλασσα.
Η Κωνσταντινούπολη είχε πέσει, η βοήθεια απ’ τη Δύση που ζήτησε ο Κομνηνός δεν ερχόταν, η θέση του ήταν απελπιστική, αποφάσισε με τους προκρίτους του να διαπραγματευτούν και να παραδώσουν την πόλη τους στους Οθωμανούς.
Δεν είναι πρέπον να το παίξουμε ήρωες εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς.
Πάντως πολλοί έσπευσαν να κατηγορήσουν τον Κομνηνό πως φέρθηκε άνανδρα και δεν μιμήθηκε τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.
Ο Μωάμεθ, όμως, ήταν άνθρωπος που τηρούσε στο ακέραιο το λόγο του και δεν έπαιρνε πίσω τις υποσχέσεις του.
Φόρτωσε ένα τούρκικο πλοίο με την οικογένεια, τους υπηρέτες και τους θησαυρούς του Κομνηνού και τον μετέφερε στην Ανδριανούπολη κι από κει στο Στρυμόνα της Μακεδονίας όπου του παραχώρησε μια μεγάλη έκταση γης με πολλά έσοδα.
Από δω αρχίζουν κάποιες σκοτεινές ιστορίες. Φαίνεται πως ο Κομνηνός ήρθε σε επαφή με Δυτικούς ηγεμόνες, με Σέρβους και άλλους ορθόδοξους ηγέτες των Βαλκανίων για τη συγκρότηση αντιτουρκικού μετώπου. 
Μπορεί να ήταν και απλές συκοφαντίες, έφτασαν όμως στ’ αυτιά του Μωάμεθ που μετέφερε τον Κομνηνό, τους τρεις γιους του και τον ανιψιό του στην Πόλη όπου τους αποκεφάλισε το 1463.
Το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης θυμήθηκε το γεγονός μετά από 550 χρόνια και με τη δικαιολογία πως δήθεν αποκεφαλίστηκαν για θρησκευτικούς λόγους, τους αγιοποίησε πριν λίγους μήνες.
Γιατί άραγε οι παμπόνηροι Φαναριώτες αποφάσισαν έτσι ξαφνικά να "ξεθάψουν" τους Κομνηνούς και να ξύσουν παλιές πληγές;
Η απάντηση είναι απλή: όσοι παρακολουθούν την εκκλησιαστική επικαιρότητα γνωρίζουν πως είναι θέμα χρόνου να επέλθει σχίσμα στην Ορθοδοξία μεταξύ σλαβόφωνων και ελληνόγλωσσων Εκκλησιών. Ή, αν θέλετε, μεταξύ των Πατριαρχείων Μόσχας και Κωνσταντινούπολης.
Ο Δαυίδ Κομνηνός θεωρείται από τους Σέρβους ως γενάρχης του βασιλικού τους οίκου Μπράγκοβιτς, λόγω των πολλών επιγαμιών μεταξύ των δυο οικογενειών. Γι’ αυτό και η Σερβία ισχυρίζεται πως είναι το διάδοχο Βασίλειο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Το κόλπο του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης είναι απλό: αγιοποιεί τον γενάρχη του σέρβικου βασιλικού οίκου κι έτσι "δεσμεύει" την Ορθόδοξη Εκκλησία της Σερβίας στο άρμα του, ελπίζοντας πως θα την αποσπάσει απ’ τη μεγάλη σλαβόφωνη οικογένεια!
Αλλά μια και μιλήσαμε για τους γάμους μεταξύ των βασιλικών οικογενειών του Βυζαντίου και της Σερβίας, να θυμίσουμε πως και η μάνα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ήταν Σέρβα, το γένος Ντράγκαν, εξού και το όνομα του Βυζαντινού Αυτοκράτορα "Δραγάσης"!
Πιο έντονος όμως είναι ο δεσμός των Σέρβων με το σόι των Κομνηνών και την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Υπάρχουν πολυάριθμοι σέρβικοι θρήνοι, ποιήματα και δημοτικά τραγούδια που θρηνούν την πτώση της Τραπεζούντας και το θάνατο των τελευταίων Κομνηνών-"προπατόρων" τους.
Όλα έχουν κυκλοφορήσει στο Σεράγεβο και στο Βελιγράδι αλλά κανένας δεν τόλμησε να τα μεταφράσει στα ελληνικά. Φοβούνται, βλέπετε, μην γκρεμιστεί ο μύθος των "Ελλήνων Αυτοκρατόρων του Βυζαντίου"...

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

Πώς εξηγεί τα θαύματα του Ιησού ένας γκουρού απ’ το Νεπάλ (B’) - Η θεραπεία των λεπρών

Συνεχίζω και σήμερα την ελεύθερη απόδοση όσων μου είπε ένας νεπαλέζος γκουρού για τον τρόπο που οι ινδουιστές προσεγγίζουν τα "θαύματα" του Ιησού.
Αρχικά είχα σκοπό να τα συμπυκνώσω σε δύο μέρη. Έλαβα όμως πολλά μέιλ και υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον και υψηλή επισκεψιμότητα.
Οπότε αποφάσισα να προσθέσω αργότερα κι άλλα τρία μέρη...
Ας διαβάσουμε όμως τη συνέχεια:
"Θα ’χεις ακούσει πως η Ινδία είναι σήμερα η χώρα με τους περισσότερους λεπρούς.
Πολλοί γιόγκι έχουν θεραπεύσει αυτή την αρρώστια. Το κάνουν ακολουθώντας την ίδια ακριβώς μέθοδο που εφάρμοζε κι ο Ιησούς πριν από 2.000 χρόνια.
Αψηφώντας κάθε νόμο της σωφροσύνης και της λογικής, περνούν χωρίς φόβο τα δάχτυλά τους πάνω απ’ τις πληγές του λεπρού φωνάζοντας δυνατά "καθαρίσου!".
Ο άρρωστος αισθάνεται μια παράξενη δόνηση να διατρέχει τα νεύρα και τις φλέβες του, κάθε μόριο του σώματός του ριγεί από μια θερμή και ζωντανή αίσθηση.
Νιώθει τη νάρκωση να φεύγει απ’ τ’ αρρωστημένα μέλη του, αισθάνεται το φρύαγμα του ζωτικού αίματος να κυκλοφορεί με απίστευτη ταχύτητα, δημιουργώντας νέα κύτταρα, ιστούς και μύωνες.
Όλη αυτή την ώρα πρέπει να κρατάς τα χέρια σου πάνω στο πρόσωπο του λεπρού.
Υψηλά ρεύματα ζωοποιού δύναμης περνούν σ’ αυτόν μέσω του δικού σου οργανισμού, όπως ακριβώς μια συστοιχία συσσωρευτών υψηλής έντασης μεταβιβάζει την ισχύ της σ’ έναν ηλεκτρικό μηχάνιμα.
Πίσω απ’ όλ’ αυτά βρίσκεται η Ισχυρή Θέληση του Αποκρυφιστή-γκουρού που κατευθύνει την όλη διδασκαλία"...