Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Το μυστήριο του Ιησού (Η’ - Κανείς δεν ξέρει αν και πότε γεννήθηκε ο Ιησούς!)

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αμφισβητούν ακόμα και την ιστορική ύπαρξη του Ιησού. 
Π.χ. στη Σοβιετική Ένωση τα σχολικά βιβλία θεωρούσαν το χριστιανισμό ως την "πρώτη προλεταριακή κομμουνιστική κίνηση" και τόνιζαν πως ο Ιησούς-Χριστός επινοήθηκε τον 2ο μ.Χ. αιώνα.
Κάποιοι θεωρούν, με ισχυρή επιχειρηματολογία, πως τα χριστιανικά ευαγγέλια είναι μεταγενέστερα του Παύλου. Ο Παύλος δείχνει να αγνοεί τα ευαγγέλια. Στις Επιστολές του δεν αναφέρει τη μητέρα του Ιησού, το πού-πότε έζησε, και δείχνει να αγνοεί τις παραβολές, τα θαύματα και τη δίκη του.
Σύμφωνα με την άποψη αυτή ο Ιησούς ήταν ένα αφηρημένο δημιούργημα της φαντασίας του Παύλου. Αλλά όταν η "φανταστική" αυτή εικόνα άρχισε να διαδίδεται και να αποκτά οπαδούς, έπρεπε να της δοθεί ένα εκ των υστέρων ιστορικό πλαίσιο. Το έργο αυτό ανέλαβαν κάποιοι άγνωστοι "Ευαγγελιστές", που άντλησαν το υλικό τους απ' την πλούσια προφητική παράδοση της Εβραϊκής Βίβλου...
Άλλωστε, το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του Ιησού παραμένει άγνωστο. Το ίδιο και η μορφή του. Αρχικά οι Χριστιανοί τον εμφάνιζαν ως αγένειο νεαρό, κατά τα πρότυπα του Ορφέα και του Απόλλωνα. Στη συνέχεια επικράτησε η γενειόμορφη όψη του, στα πρότυπα του Δία και του Ποσειδώνα...
Επί αιώνες οι Χριστιανοί πιστεύουν πως ο Ιησούς γεννήθηκε σε κάποια σπηλιά. Είναι προφανέστατη η επίδραση της αντίστοιχης μιθραϊκής παράδοσης αλλά και των "ιερών σπηλαίων" του θεού Πάνα!
Εννοείται πως πρόκειται για τεράστιο ψέμα. Ακόμα και τα επίσημα ευαγγέλια της εκκλησία δεν αναφέρουν κάτι τέτοιο!
Χοντρές ανακρίβειες και αντιφάσεις υπάρχουν και στις ευαγγελικές αναφορές περί του χρόνου γέννησης του Ιησού. 
Ο Ματθαίος λέει πως γεννήθηκε όταν στην Ιουδαία βασίλευε ο Ηρώδης ο Μέγας. Αλλά αυτός είχε πεθάνει ήδη το 4 π.Χ. 
Ο Λουκάς, αν δεν κάνω λάθος -γιατί γράφω από στήθους-, γράφει πως οι γονείς του Ιησού πήγαν στη Βηθλεέμ για την απογραφή του Κυρηνίου. Όμως αυτή έγινε το 6 μ.Χ. Καταλαβαίνεται τώρα πόση σύγχυση υπάρχει γύρω απ' την πονεμένη αυτή ιστορία. 
Μια σύγχυση που ενισχύει ακόμα περισσότερο η αναφορά του "άστρου της Βηθλεέμ". Αν η αναφορά αυτή δεν είναι μυθική, δανεισμένη απ' την Εβραϊκή Βίβλο και συγκεκριμένα το "άστρο εξ Ιακώβ" του Βαλαάμ, τότε σίγουρα πρόκειται για την εντυπωσιακή, αλλά όχι ιδιαίτερα σπάνια, σύζευξη τριών πλανητών, που συνέβη το 7 π.Χ.
Άρα έχουμε τουλάχιστον τρεις χρονολογίες γέννησης του Ιησού: 4-6 π.Χ, 7 π.Χ και 6 μ.Χ. Διαλέγετε και παίρνετε...

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

Το μυστήριο του Ιησού (Ζ’ - Ο φιλο-ρωμαϊσμός των Ευαγγελίων)

Την εποχή που έζησε ο Ιησούς, η Παλαιστίνη βρισκόταν σε επαναστατικό αναβρασμό. Ήταν κάτι σαν το σημερινό Αφγανιστάν. Οι Ρωμαίοι κατακτητές έλεγχαν μόνο κάποια κομβικά σημεία κι αυτά μόνο τη μέρα. Όλη η επαρχία ήταν ουσιαστικά εκτός ελέγχου.
Μου κάνει εντύπωση που στα Ευαγγέλια δεν υπάρχει καμιά σχετική αναφορά. Ακόμα κι ο αντάρτης-επαναστάτης Βαραββάς, με τεράστια λαϊκή απήχηση, χαρακτηρίζεται "ληστής"...
Εντύπωση προκαλεί επίσης ο αντι-εβραϊσμός και η καλυμμένη φιλο-ρωμαϊκή διάθεση των ευαγγελικών κειμένων. 
Σχεδόν αποκλειστικά υπεύθυνοι για τη σταύρωση του Ιησού παρουσιάζονται οι Ιουδαίοι. Οι Ρωμαίοι παίζουν το ρόλο αν όχι του "καλού", τουλάχιστον του "συμπαθούς ουδετέρου". 
Είναι ολοφάνερη η διάθεση του Πιλάτου να αθωώσει τον ιδρυτή της χριστιανικής θρησκείας. Κι ένας Ρωμαίος εκατόνταρχος, που στεκόταν στη βάση του σταυρού, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που αναγνώρισε τη θεότητα του Ιησού. Ενώ πριν λίγο οι ίδιοι οι μαθητές του τσακώνονταν για τις πρωτοκαθεδρίες στη "βασιλεία των ουρανών", κι αυτοί ακόμα οι συγγενείς του νόμιζαν πως ο Ιησούς είχε παραφρονήσει και προσπαθούσαν να τον μαζέψουν!
Τελικά, τι ευγενείς και πολιτισμένοι άνθρωποι ήταν αυτοί οι Ρωμαίοι? Γεμάτοι αγάπη και κατανόηση...
Για να ερμηνεύσουμε όλ' αυτά, πρέπει να κατανοήσουμε το ιστορικό πλαίσιο που γράφτηκαν και συμπληρώθηκαν τα ιερά βιβλία των Χριστιανών.
Σίγουρα είχε προηγηθεί η ιουδαϊκή επανάσταση του 66 μ.Χ., η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. και, φυσικά, η πυρπόληση της Ρώμης το 64 μ.Χ. απ' τους Συγκλητικούς αντιπάλους του Νέρωνα σε συνεργασία με τους Χριστιανούς οπαδούς του Παύλου.
Άρα, μιλάμε για μια εποχή όπου επικρατούσε στον ελληνο-ρωμαϊκό κόσμο ένας έντονος αντι-ιουδαϊσμός που έπαιρνε αμπάριζα και τους κρυφο-επαναστάτες Χριστιανούς.
Συνεπώς οι Χριστιανοί είχαν κάθε συμφέρον να αποδείξουν πως δεν είχαν καμία σχέση με την "καταραμένη" φυλή των Εβραίων, ο δε αρχηγός τους δεν σταυρώθηκε απ' τις ρωμαϊκές αρχές ως επαναστάτης αλλά ως θύμα των ιουδαϊκών ραδιουργιών.
Έτσι βλέπουμε ξεκάθαρα την προσπάθεια του Μάρκου να απο-ιουδαιοποιήσει τον Ιησού, εμφανίζοντάς τον σαν εντελώς αποδιωγμένο και αποσπασμένο απ' το λαό του. 
Ο Λουκάς αποφεύγει και να παρουσιάσει Ρωμαίους στρατιώτες να σταυρώνουν τον Ιησού, ενώ ο Ματθαίος ρίχνει ανοιχτά την ευθύνη για το θάνατο του Ιησού στους Εβραίους. 
Και στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη εμφανίζεται ο Ιησούς να καταδικάζει τους Εβραίους με τον πιο έντονο τρόπο. Αναφέρεται στο "Νόμο τους", λες κι ο Μωσαϊκός Νόμος δεν ήταν μέρος των δικών του πεποιθήσεων.
Γενικά, με τις θρησκείες πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί. Τίποτα να μην θεωρούμε δεδομένο. Ούτε καν ότι υπήρξε ο Ιησούς ο Ναζωραίος...

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015

Το μυστήριο του Ιησού (ΣΤ’ - Οι πηγές των Ευαγγελίων ήταν αραμαϊκές)

 
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, τα χριστιανικά Ευαγγέλια είναι συρραφές διαφόρων πηγών και παραδόσεων που στη συνέχεια υπέστησαν αλλεπάλληλες επεξεργασίες.
Μεταξύ των πολλών πηγών τους, οι ειδικοί μελετητές έχουν διακρίνει μια έντονη επίδραση από κάποιες που ήταν γραμμένες στην αραμαϊκή. 
Ολόκληρο το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, παρά τη φιλοσοφίζουσα διατύπωσή του, έχει έντονο αραμαϊκό άρωμα. Είναι το μόνο που αναφέρει, π.χ., την Κολυμβήθρα του Σιλωάμ και το "Λιθόστρωτον" (εβραϊστί Γαββαθά) όπου λέγεται πως στάθηκε ο Πιλάτος για να δικάσει τον Ιησού. Τα δύο αυτά σημεία εντοπίστηκαν απ' την αρχαιολογική έρευνα, αποδεικνύοντας πως εκείνος που έγραψε τα σχετικά χωρία είχε ζήσει στην Ιερουσαλήμ.
Αραμαϊκές πηγές διακρίνουμε και στα υπόλοιπα Ευαγγέλια. 
Η "Επί του Όρους Ομιλία" φαίνεται πως πρωτογράφτηκε στα αραμαϊκά.
Στο Λουκά 11, στιχ. 41 υπάρχει ένα χτυπητό μεταφραστικό λάθος απ' τα αραμαϊκά στα ελληνικά. 
Ο Ιησούς, αφού κατακρίνει τους Φαρισαίους πως ενδιαφέρονται μόνο για την εξωτερική τους εικόνα ενώ εσωτερικά είναι άρπαγες και πανούργοι, φαίνεται να τους προτρέπει σε "ελεημοσύνη" για να καθαριστούν. 
Εδώ η λέξη "ελεημοσύνη" δεν κολλάει για πολλούς λόγους αλλά και γιατί οι Φαρισαίοι, έστω και υποκριτικά, έκαναν ελεημοσύνες. Το μπέρδεμα έγινε προφανώς στην πρωτότυπη λέξη dakkau που στα αραμαϊκά σημαίνει "καθαρίζω". Ο μεταφραστής την μπέρδεψε με τη λέξη  zakkau που σημαίνει "δίνω ελεημοσύνη"! 
Αυτό θυμίζει κάπως τα πάμπολλα ερμηνευτικά λάθη στη μετάφραση της Εβραϊκής Βίβλου που οδήγησαν τους Χριστιανούς σε τερατώδεις παρανοήσεις και τεράστια δογματικά σφάλματα (όπως, π.χ., τα περί παρθενίας της Μαριάμ, της θεότητας του Μεσσία κ.λπ.).
Κλείνουμε με ένα απόσπασμα του αρχαίου επισκόπου Παπία (έζησε γύρω στο 100 μ.Χ.) που κάνει τρεις ομολογίες: α) Ο Ματθαίος έγραψε τις Ρήσεις του Ιησού, δηλαδή κάποια λόγια, παραβολές και ομιλίες του, κι όχι ολοκληρωμένο Ευαγγέλιο, β) τις έγραψε στην αραμαϊκή γλώσσα και γ) "μετά ο καθένας τις μετέφραζε όσο καλύτερα μπορούσε"!
Ο νοών νοείτω...

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

Και λίγη επικαιρότητα...

Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαστε με τη σταδιακή διαμόρφωση του κειμένου των χριστιανικών Ευαγγελιών μέχρι να πάρουν την τελική τους μορφή γύρω στα 400 μ.Χ.
Είπαμε (και θα ξαναπούμε) πως τα ευαγγελικά κείμενα είναι συρραφές κάποιων αρχικών πηγών, γραμμένων στα αραμαϊκά. Δεν υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Και κανείς σοβαρός ερευνητής δεν αμφισβητεί πως έχουν γίνει πλήθος προσθαφαιρέσεων στα αρχικά κείμενα ώστε να εξυπηρετηθούν διάφορες προσωπικές, θρησκευτικές και πολιτικές σκοπιμότητες.
Κραυγαλέα απόδειξη της σταδιακής παγίωση του ευαγγελικού κειμένου αποτελούν τα δύο παλαιότερα σωζόμενα Ευαγγέλια, ο σιναϊτικός κι ο βατικανός κώδικας, που χρονολογούνται στο δεύτερο μισό του 4ου αιώνα. Σε αυτά απουσιάζουν οι 11 τελευταίοι στίχου του κατά Μάρκον, ενώ στο κατά Ιωάννη δεν υπάρχει η ιστορία με τη γυναίκα που πιάστηκε να μοιχεύεται. Πότε προστέθηκαν (ή αφαιρέθηκαν) αυτά και από ποιους ουδείς γνωρίζει...
Πριν από λίγες μέρες αποκαλύφθηκε πως το πανεπιστήμιο Μπέρμιγχαμ της κεντρικής Αγγλίας έχει σε χειρόγραφες περγαμηνές τμήματα ενός "αρχαίου" Κορανίου, γραμμένο σε μια αραβική γραφή, γνωστή ως "Χιτζάζι", και χρονολογείται στην εποχή του Μωάμεθ ή στην αμέσως επόμενη γενιά. Άρα έχει στοιχεία πρωτοτυπίας και αυθεντικότητας.
Όπως ήταν φυσικό μπήκε στο μικροσκόπιο των ειδικών. Σύμφωνα με πληροφορίες έχουν ήδη εντοπιστεί κάποιες αποκλίσεις (ίσως όχι και τόσο σημαντικές) ανάμεσα στο "αρχαίο" αυτό κείμενο και στο σημερινό "επίσημο" Κοράνι των μουσουλμάνων.
Άρα, αποτελεί κοινή και λογική διαπίστωση πως τα ιερά βιβλία όλων των θρησκειών έχουν υποστεί με την πάροδο του χρόνου κάποια "επεξεργασία" του περιεχομένου τους, άλλοτε μικρότερη κι άλλοτε μεγαλύτερη.
Ένα δεύτερο θέμα είναι η πρόσφατη καταστροφή του ναού του Βάαλ-Διός στην Παλμύρα της Συρίας απ’ τους φανατικούς τζιχαντιστές.
Ειλικρινά γελάω με την υποκρισία των δυτικών που "σκίζουν τα ιμάτιά τους". 
Γιατί η καταστροφή των αρχαίων ιερών και η σφαγή των ιερέων τους είναι συνυφασμένη με την προϊστορία και ιστορία του Χριστιανισμού.
Η Εβραϊκή Βίβλος, που ως "Παλαιά Διαθήκη" είναι ιερό βιβλίο και των Χριστιανών, είναι γεμάτη από τέτοιες καταστροφές και σφαγές εις βάρος των "Χαναναίων ειδωλολατρών"! Κατ’ εντολή του Θεού φυσικά...
Οι Χριστιανοί, ως πνευματικά τέκνα του Αβραάμ, του Μωυσή, της Σάρας και της Μάρας, φρόντισαν να μιμηθούν τους προπάτορές τους καταστρέφοντας τα ελληνο-ρωμαϊκά ιερά.
Αλλά κι ο Μωάμεθ, άλλο εκλεκτό τέκνο της ιουδαιο-χριστιανικής παράδοσης, όταν κατέλαβε τη Μέκκα κατέστρεψε τα "ιερά των ειδώλων".
Προς τι λοιπόν εκπλησσόμαστε; Όσο εξακολουθούν να υπάρχουν οι τρεις "αβρααμικές" θρησκείες (Ιουδαϊσμός-Χριστιανισμός-Ισλαμισμός) όλο και κάποιοι φανατικοί θα βρίσκονται να καταστρέφουν έργα του πολιτισμού και να κόβουν κεφάλια...