Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

Παρέα με τους πυρολάτρες της Περσίας...

Απόψε είχα την τύχη ν' ανταμώσω έναν Πέρση ιερέα του Ζωροαστρισμού. Τον παρακάλεσα να μου δείξει την "ιερή φλόγα" τους. Μου αρνήθηκε ευγενικά. Τρέμουν τη βεβήλωσή της.

Προσφέρεται όμως να μου πει τα πάντα για τα "ιερά βιβλία" τους. Αυτά που ο Θεός είχε την καλοσύνη να τους στείλει για την ανθρώπινη σωτηρία. 

Τα "θεόσταλτα" βιβλία δόθηκαν κατά επτάδες. Η πρώτη επτάδα περιείχε τους "Νόμους", κάτι σαν την εβραϊκή πεντάτευχο. Η δεύτερη εφτάδα βιβλίων περιείχε την ερμηνεία όλων των ανθρώπινων ονείρων. Η τρίτη και τελευταία περιείχε όλα τα μυστικά της ιατρικής.

Τα βιβλία αυτά είχαν άσχημη τύχη. Όταν ο Αλέξανδρος κατέκτησε την Περσία, την πρώτη επτάδα την κατέστρεψε απ' τη ζήλια του γιατί ήταν γραμμένη σε μια γλώσσα που καταλάβαιναν μόνο οι άγγελοι! Τις άλλες δύο σειρές τις πήρε μαζί του θεωρώντας τες "μεγάλο θησαυρό". Αλλά κάπου τις έχασε. Ο Θεός για να τον τιμωρήσει του πήρε πρόωρα τη ζωή.

Όμως κάποιοι Πέρσες ιερείς και γιατροί που είχαν καταφύγει στα βουνά για να γλιτώσουν απ' τους Μακεδόνες έγραψαν ένα νέο βιβλίο με βάση τα όσα θυμόντουσαν απ' τα παλιά βιβλία. 

Κι αυτό το βιβλίο ο ιερέας αρνήθηκε να μου το δείξει. Όπως μου είπε, ακόμη κι ο ίδιος όταν το διαβάζει τοποθετεί στο στόμα του ένα μαντίλι για να μην μολυνθούν τα ιερά γράμματα.

Έμαθα πολλές ακόμα απ' τις συνήθειες και δεισιδαιμονίες των Περσών πυρολατρών.

Οι άντρες δικαιούνται να έχουν μέχρι πέντε γυναίκες, αρκεί να μπορούν να τις συντηρήσουν. Κι επιτρέπεται να τις διώξουν μόνο αν γίνουν μοιχαλίδες ή μουσουλμάνες.

Απ' τις πέντε γυναίκες μόνο μία είναι επίσημη σύζυγος. Με αυτή είναι υποχρεωμένος να κοιμάται τις νύχτες της Παρασκευής και του Σαββάτου.

Οι γυναίκες, όταν τους έρχεται περίοδος, φεύγουν γρήγορα απ' το σπίτι και μένουν μόνες στην ύπαιθρο, σε μια καλύβα. 

Γενικά, με την γυναικεία περίοδο έχουν κάποιο προβληματάκι οι άνθρωποι. Π.χ. δεν τρώνε λαγούς γιατί το θηλυκό τους έχει την ίδια συχνότητα εμμήνων με τη γυναίκα. Ούτε και μούρα τρώνε γιατί το χρώμα τους θυμίζει τη γυναικεία φύση...

Μισούν τις γάτες και τις θεωρούν "πλάσματα του διαβόλου". Το ίδιο κι ό,τι σέρνεται στη γη... φίδια, σαύρες, μυρμήγκια. Αλλά και τους βατράχους και τα ποντίκια.

Ιερό ζώο θεωρούν την αγελάδα και το βόδι. Κι όχι μόνο γιατί μ' αυτά οργώνουν τη γη και πίνουν το γάλα τους. 

Κυρίως γιατί τα ούρα τους τα θεωρούν "μέγα γιατρικό" για κάθε αρρώστια!

Ήμαρτον Θε μου...

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017

Στόχος των Χριστιανών ήταν και είναι η άλωση της εξουσίας!

Ο 3ος αιώνας μ.Χ. ήταν μια εποχή μεγάλης ανασφάλειας και αγωνίας. Εκεί πάνω πάτησε ο Χριστιανισμός και πέτυχε τη μεγάλη διάδοσή του.
Η διαμάχη χριστιανών-εθνικών εκδηλώθηκε σε πολλά επίπεδα: στους φιλοσοφικούς κύκλους, στις αγορές, στα συμβούλια των πόλεων, ακόμα και μέσα στα ταπεινά σπίτια. 
Ο Χριστιανισμός, που απαιτούσε απόλυτη υπακοή και αφοσίωση στην Οργάνωση, ήταν η αιτία να διαλυθούν πολλές οικογένειες. Οι χριστιανοί ιεραπόστολοι δεν δίσταζαν να μπουν και στα αρχοντόσπιτα εκμεταλλευόμενοι κάθε συγκυρία: τις χήρες πατρίκιες που η κοινωνία τις περιθωριοποιούσε, τους αριστοκράτες που έπεφταν σε δυσμένεια, τους συγκλητικούς που ήθελαν να ανατρέψουν τους αυτοκράτορες...
Ο εθνικός Κέλσος, αν και κάπου τους μπερδεύει με τους Γνωστικούς, είναι ο πρώτος που εντοπίζει και τονίζει πόσο επικίνδυνοι είναι οι Χριστιανοί για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τους θεωρεί "κράτος εν κράτη", που οδηγούν στον εκβαρβαρισμό της κοινωνίας...
Το εξασθενημένο ρωμαϊκό κατεστημένο προσπάθησε να αφομοιώσει τον χριστιανικό κίνδυνο, όπως είχε κάνει και με τόσες ανατολίτικες μυστηριακές θρησκείες. 
Η δυναστεία των Σεβήρων (193-235 μ.Χ.) δεν έκρυβε την συμπάθειά της στη "νέα" θρησκεία. Μάλιστα, ο Αλέξανδρος Σεβήρος διατηρούσε στον προσωπικό του ναό αγάλματα του Μωυσή, του Ορφέα, του Απολλώνιου Τυανέα και του Ιησού. Η μητέρα του Ιουλία Μαμμαία είχε καλέσει στην αυλή της και έθεσε υπό την προστασία της τον χριστιανό Ωριγένη...
Όμως οι Χριστιανοί δεν είχαν διάθεση συνδιαλλαγής. Για να μην απορροφηθούν απ’ το Σύστημα προτίμησαν την αυστηρή περιχαράκωση, δίνοντας πατήματα να χαρακτηριστούν "μισάνθρωποι", "υποχθόνιοι", "αποκρουστικοί".
Η αυτο-γκετοποίησή τους και η αυστηρή μυστικότητα που τηρούσαν έγινε αιτία να στοχοποιηθούν. Κάθε συμφορά που έβρισκε τη χώρα (λιμός, λοιμός, σεισμός, πόλεμος) αποδιδόταν στην "χριστιανική ασέβεια" που εξόργιζε τους θεούς. 
Επίσης κατηγορούνταν για "έλλειψη πατριωτισμού" αφού σε μια τόσο δύσκολη περίοδο απέφευγαν να αναλάβουν δημόσιες υπηρεσίες και να στρατευτούν. 
Γενικά, οι χριστιανοί θεωρούνταν "μη νομιμόφρονες" καθώς αρνούνταν ακόμα και να ρίξουν στη φωτιά λίγο λιβάνι για τα γενέθλια του αυτοκράτορα.
Γύρω στα 250 μ.Χ. οι Χριστιανοί είχαν σχεδόν αλώσει τον κρατικό μηχανισμό και το στράτευμα. Ήταν πολύ κοντά στην πραγματοποίηση των ονείρων τους: να εγκαθιδρύσουν μια θεοκρατική μοναρχία. 
Ο Δέκιος εξαπέλυσε διωγμό, εξολόθρευσε όλους τους ηγέτες τους και εκκαθάρισε τη διοίκηση και το στρατό απ’ την παρουσία τους. Το πλήγμα ήταν ισχυρότατο. Χρειάστηκε να περάσουν 50 χρόνια για να ξανασηκώσουν κεφάλι οι χριστιανοί.
Το έκαναν επί Διοκλητιανού και Γαλέριου, που ξαναπροσπάθησαν να τους εξολοθρεύσουν αλλά τώρα οι συνθήκες είχαν πλέον αλλάξει. Οι χριστιανοί διέθεταν τεράστια πολιτική, στρατιωτική και οικονομική δύναμη.
Ενδεικτικά αναφέρουμε πως στα μεγάλα αστικά κέντρα είχαν αγοράσει τεράστιες εκτάσεις όπου δημιούργησαν υπόγεια ιδιωτικά νεκροταφεία, τις λεγόμενες "κατακόμβες". Και είχαν ιδρύσει μεγαλοπρεπείς ναούς σχεδόν παντού. Ακόμα και απέναντι απ’ το παλάτι του Διοκλητιανού στη Νικομήδεια!

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

Πώς περιγράφει τους Χριστιανούς ο Λουκιανός (2ος μ.Χ. αι.)

Όπως έχετε ήδη καταλάβει, τούτο το ιστολόγιο ασχολείται ιδιαίτερα με τις "ρίζες" του Χριστιανισμού, προσπαθώντας να κατανοήσει τι είδους άνθρωποι ήταν τελικά αυτοί οι Χριστιανοί που επί τρεις αιώνες πάλευαν να κατακτήσουν την εξουσία, να καταλύσουν το ρωμαϊκό κράτος και να εγκαθιδρύσουν μια θεοκρατική αυτοκρατορία.
Δυστυχώς οι πηγές που σώζονται είναι ελάχιστες και οι περισσότερες πλαστογραφημένες και λογοκριμένες απ’ τους ίδιους τους Χριστιανούς.
Μια απ’ τις λίγες μη χριστιανικές πηγές που θα μπορούσαν να μας χρησιμεύσουν είναι το έργο "Αλέξανδρος και Περεγρίνος" του γνωστού σατυρικού συγγραφέα Λουκιανού που έζησε τον 2ο μ.Χ. αιώνα. Σε αυτό παρουσιάζει το βίο του χριστιανού Περεγρίνου, προσώπου ιστορικού που η ύπαρξή του μαρτυρείται και από αλλού.
Βέβαια, ο Λουκιανός δεν συμπαθεί καθόλου τους Χριστιανούς, οπότε δεν είναι αμερόληπτος αλλά κάποιες πληροφορίες μπορούμε ν’ αντλήσουν απ’ το έργο του.
Ο Περεγρίνος εμφανίζεται ως πρώην κοσμικός τύπος, τίγκα στην ενοχή, στα κόμπλεξ και στ’ απωθημένα, που ασπάστηκε τη νέα θρησκεία, έγινε προφήτης του χριστιανισμού, ηγέτης της κοινότητά τους, έδειξε προθυμία να θυσιαστεί για την πίστη του, υποβλήθηκε σε αυστηρή άσκηση και αυτοβασανισμούς, και στο τέλος αυτοπυρπολήθηκε, ανακηρύχθηκε άγιος, κι οι πιστοί του έφτιαξαν άγαλμά του που θαυματουργούσε...
Ο Λουκιανός παρουσιάζει τους ηγέτες του Χριστιανούς ως  εμμονικούς στην επιζήτηση του θαυμασμού των άλλων, στη δημοσιότητα, στην αυτοπροβολή, έστω κι αν χρειαζόταν να πέσουν στο στόμα των λιονταριών προκειμένου να εξασφαλίσουν την υστεροφημία τους.
Εντυπωσιάζουν οι ομοιότητες των Χριστιανών, όπως τους περιγράφει ο Λουκιανός, με τους Κυνικούς φιλοσόφους. Υποβάλλονται σε εκούσια φτώχεια, περιφρονούν την παραδοσιακή θρησκεία, είναι αντισυμβατικοί, αρνητές της εξουσίας και συνδυάζουν την ταπεινότητα με την αυθάδεια, ιδίως έναντι των αρχόντων!
Αλλά και ο τρόπος που ο Περεγρίνος τελειώνει τη ζωή του, η αυτοπυρπόληση, θυμίζει έντονα την αντίστοιχη πρακτική των Βραχμάνων-γιόγκι, που την είχαν υιοθετήσει και οι πρώτοι ηγέτες του Στωικισμού.

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017

Ακόμα και τους Ζωροάστρες αντέγραψαν οι Χριστιανοί!

Ό,τι έκανε ο Χριστιανισμός στον ελληνο-ρωμαϊκό κόσμο, το έκανε το Ισλάμ στην Περσία. Κατέστρεψε τον 8ο αιώνα ό,τι υπήρχε απ' τον αρχαίο περσικό πολιτισμό και τη θρησκεία του, τον Ζωροαστρισμό.

Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα μικρές εστίες πιστών της αρχαίας περσικής θρησκείας, αλλά περισσότερο εκτός της ιρανικής επικράτειας. Τέτοιοι είναι οι Κούρδοι Γεζίντι της Μοσούλης που πρόπερσι παρά λίγο να τους εξολοθρεύσουν οι τζιχαντιστές...

Η επιβίωση ζωροαστρικών ομάδων στην Περσία μαρτυρείται και σε κάποια ταξιδιωτικά απομνημονεύματα Ευρωπαίων ταξιδευτών. Σ' ένα απ' αυτά, του 17ου αιώνα, οι πυρολάτρες αναφέρονται ως "Γκόροι".

Διαβάζω τη ζωροαστρική θεολογία και πέφτω απ' τα σύννεφα! Ακόμη κι αυτή αντέγραψαν οι αθεόφοβοι Χριστιανοί! Και προς απόδειξιν, ιδού μερικές ιστορίες.

Όταν η μανούλα του Ζωροάστρη ήταν έγκυος σε αυτόν, οι αστρολόγοι εκείνης της εποχής διαπίστωσαν στ' άστρα ότι επίκειται η γέννηση ενός "μεγάλου Βασιλιά". Τρέχουν, λοιπόν, στον τότε σάχη Νεμπρούτ και του αποκαλύπτουν πως όπου να 'ναι θα γεννηθεί αυτός που θα του αφαιρέσει το στέμμα.

Ο Νεμπρούτ δίνει εντολή να σφαχτούν όλες οι έγκυες γυναίκες της περιοχής. Αλλά η μητέρα του Ζωροάστρη γλίτωσε γιατί ο καλός Θεός φρόντισε να μικρύνει την κοιλιά της και να μην γίνει αντιληπτή. Κάτι δεν σας θυμίζει η ιστοριούλα αυτή?

Μόλις το παιδί γεννήθηκε, αντί να βάλει τα κλάματα όπως κάνουν όλα τα νεογέννητα, εκείνο γελούσε συνέχεια αφού ερχόταν στους ανθρώπους για να φέρει τη χαρά. 

Βλέπει ο Νεμπρούτ αυτή την παράξενη συμπεριφορά και διατάζει να το φέρουν μπροστά του για να το σφάξει με τα ίδια του τα χέρια. Αλλά ο Θεός του ξέρανε το χέρι και δεν πέτυχε το σκοπό του.

Αλλά ο Βασιλιάς δεν το βάζει κάτω. Δίνει εντολή ν΄ανάψουν μια τεράστια φωτιά και να ρίξουν μέσα το παιδί. 

Όμως με τη δύναμη του Θεού η φωτιά αντί να το κάψει μετατράπηκε σ' ένα κρεβάτι στρωμένο με τριαντάφυλλα όπου εκείνο αναπαύθηκε γλυκά.  Κι αυτή η ιστορία θυμίζει πολλά χριστιανικά συναξάρια...

Πολλοί συγκλονίστηκαν απ' το θαύμα και δέχθηκαν το παιδί ως "μεγάλο προφήτη". Κατόρθωσαν,  μάλιστα, να πάρουν λίγη από κείνη τη φωτιά και μέχρι σήμερα τη διατηρούν αναμμένη δείχνοντάς της απέραντο σεβασμό και μεγάλη τιμή. Οι άνθρωποι δεν είναι "ειδωλολάτρες" ούτε κατά κυριολεξία "πυρολάτρες".

Ο διάδοχος του Σάχη συνέχισε να διώκει το "νέο προφήτη" και διέταξε να τον φυλακίσουν. Την ίδια μέρα όμως παρέλυσαν και τα τέσσερα πόδια του αγαπημένου του αλόγου. Κατάλαβε πού οφείλεται η συμφορά, ελευθέρωσε τον Προφήτη και του ζήτησε συγγνώμη. 

Τότε εκείνος προσευχήθηκε τέσσερις φορές και μετά από κάθε προσευχή θεραπευόταν κι ένα απ' τα πόδια του αλόγατου. Κάτι σαν τις θεραπείες των παραλυτικών απ' τον Ιησού...

Παρ' όλ' αυτά ο Σάχης ήθελε κι άλλες αποδείξεις για να πιστέψει. 

Διέταξε να φτιάξουν ένα μπάνιο με λιωμένο ασήμι και να βουτήξουν μέσα τον Προφήτη για να δει αν θα βγει ζωντανός. Τελικά έγινε πάλι το θαύμα κι όλοι πίστεψαν στον Μέγα Προφήτη που πήρε και το όνομα "Ζερ-Ατέστ" (ελληνιστί "Ζαρατούστρα") που σημαίνει "λουσμένος στο ασήμι"...