Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2019

Αγάπη με το στανιό γίνεται; (του Γιάννη Νικολουδάκη)

Η αγάπη είναι ένα αυθόρμητο συναίσθημα. Δεν μπορείς να το "αναγκάσεις"!
Δεν μπορεί η αγάπη να πάρει τη μορφή εντολής-απαίτησης, παρά μόνο παραίνεσης... "Πρέπει να αγαπάς", "είναι καλό να αγαπάς", "μάθε να αγαπάς" και όχι "αγάπα, αλλιώς θα πας στην κόλαση"! Τι είναι αυτά; Τι λογική έχουν; Και μιλάμε για το "αγάπα τον πλησίον σου" τώρα...
Φαντάσου πόσοι τρώνε τα μούτρα τους, όταν τους ζητείται υπό μορφή εντολής το "να αγαπάς τους εχθρούς σου"! Τα αποτελέσματα μπορεί να τα "απολαύσει" κανείς, τόσο στην καθημερινή ζωή, όσο και με ένα απλό ξεφύλλισμα της ιστορίας! Τι είδους αγάπη εκπορεύτηκε από τους χριστιανούς...
Δε χρειάζεται να ειπωθούν περισσότερα...

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2019

Πώς κάνουν σεξ οι Ευαγγελικοί στο Τέξας;

Πριν μερικά χρόνια οι Νιού Γιορκ Τάιμς δημοσίευσαν το άρθρο ενός πάστορα της Ευαγγελικής Εκκλησίας του Τέξας, δεν θυμάμαι τ’ όνομά του, για το πώς πρέπει να κάνουν σεξ τα παντρεμένα ζευγάρια. 
Συγκράτησα σε γενικές γραμμές το "εβδομαδιαίο σεξουαλικό μενού"...
Κυριακή βράδυ (όλα τα "πονηρά" βράδυ γίνονται) ο άντρας κάνει στη σύντροφό του ένα καλό αισθησιακό μασάζ, επικεντρωμένος στις ερωτογόνες ζώνες της.
Τη Δευτέρα, γίνεται το ίδιο αλλά με αντεστραμμένους ρόλους.
Την Τρίτη ο άντρας αγγίζει με το πέος του τα γεννητικά όργανα της γυναίκας του αλλά δεν ακολουθεί διείσδυση!
Την Τετάρτη οι ρόλοι ξανα-αντιστρέφονται, αλλά διείσδυση γιοκ!
Την Πέμπτη το ζευγάρι φιλιέται για μια ώρα συνεχόμενη.
Την Παρασκευή κάνουν τελικά έρωτα, αλλά χωρίς οργασμό. Η συνουσία κρατάει πολύ ώρα αλλά ο οργασμός απαγορεύεται. Πρέπει το ζευγάρι να μάθει να τον ελέγχει...
Το Σάββατο κάνουν επιτέλους κανονικό έρωτα και καίγονται όλη νύχτα από πάθος και σεξουαλική ένσταση!

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2019

Κάνει η θρησκεία τον άνθρωπο καλύτερο; - Α' (Κρίστοφερ Χίτσενς)



«Η θρησκευτική πίστη κάνει τους ανθρώπους καλύτερους και συμβάλλει στον εκπολιτισμό της κοινωνίας». Σε αυτό το επιχείρημα καταφεύγουν οι ευσεβείς, όταν έχουν εξαντλήσει κάθε άλλο. 
Πολύ καλά, δείχνουν να λένε, δεν θα ξαναμιλήσουμε για την Έξοδο (για παράδειγμα) ή την Παρθενογένεση ή ακόμη και την Ανάσταση ή την «νυχτερινή πτήση» από την Μέκκα στην Ιερουσαλήμ. Όμως, πόσο χειρότερος θα ήταν ο άνθρωπος χωρίς πίστη; Δεν θα παραδινόταν σε κάθε μορφή έκλυτης συμπεριφοράς και εγωισμού; Δεν είναι αλήθεια, όπως είπε ο Γκ. Κ. Τσέστερτον, ότι αν οι άνθρωποι πάψουν να πιστεύουν στον Θεό, δεν θα πιστεύουν στο τίποτε, αλλά σε οτιδήποτε;
Το πρώτο που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι η ενάρετη συμπεριφορά εκείνου που πιστεύει στον Θεό δεν είναι απόδειξη -στην πραγματικότητα δεν είναι καν επιχείρημα- για την αλήθεια της πίστης του. 
Από τις χιλιάδες εγκαταλελειμμένες σήμερα θρησκείες του παρελθόντος, όπως και από τα εκατομμύρια πιθανά είδη ζώων που υπήρχαν κάποτε, έτυχε να ριζώσει και να αναπτυχθεί μία. Αφού πέρασε από διάφορες ιουδαϊκές μεταλλάξεις, πήρε τη χριστιανική της μορφή, την υιοθέτησε για πολιτικούς λόγους ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος και την αναγνώρισε ως την επίσημη θρησκεία του κράτους του με την κωδικοποιημένη και ισχυρή -τελικά- μορφή των πολλών χαοτικών και αντιφατικών βιβλίων της. 
Όσο για το Ισλάμ, έγινε η ιδεολογία μιας εξαιρετικά επιτυχημένης εκστρατείας που την υιοθέτησαν κάποιες επιτυχημένες κυρίαρχες δυναστείες, κωδικοποιήθηκε και καταγράφηκε και αυτό με τη σειρά του και θεσμοθετήθηκε ως δίκαιο του έθνους. 
Μία-δύο στρατιωτικές νίκες των αντιπάλων -όπως στην περίπτωση του Λίνκολν στο Αντιέταμ- και στη Δύση δεν θα ήμασταν όμηροι τοπικών διενέξεων που έλαβαν χώρα στην Ιουδαία και την Αραβία προ αμνημονεύτων χρόνων. Θα μπορούσαμε να έχουμε γίνει οπαδοί μιας εντελώς διαφορετικής θρησκείας -του Ινδουισμού ή της θρησκείας των Αζτέκων ή του Κομφουκιανισμού ίσως- όπου και πάλι θα μας έλεγαν ότι, είτε ήταν η απόλυτη αλήθεια είτε όχι, η θρησκεία μας μαθαίνει τα παιδιά να διακρίνουν το σωστό από το λάθος. 
Με άλλα λόγια, το ότι πιστεύεις σε κάποιον θεό, σημαίνει κατά κάποιον τρόπο ότι είσαι πρόθυμος να πιστέψεις σε κάτι. Ενώ το ότι απορρίπτεις την πίστη δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι ομολογείς πίστη στο τίποτε.

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2019

Γιατί ο Γιανναράς είναι "βιτρίνα πιασάρικη"; (του Γιάννη Νικολουδάκη)

Δεν  προβληματίζει κανέναν που στην 3η Λυκείου το βιβλίο των Θρησκευτικών είναι γεμάτο από τις θεωρίες του Γιανναρά;
Γιατί δε διδάσκονται το χριστιανικό δόγμα οι μαθητές, όπως είναι;
Να σου δώσω την απάντηση;
Διότι, ο Γιανναράς είναι μεν "νεονικολαΐτης", αλλά προκειμένου να προσελκύσουμε "ποίμνιο" είναι το τέλειο δόλωμα! Τα λέει τόσο ελκυστικά!
Ποιος μαθητής ή νέος με σώας τας φρένας θα καθόταν να φάει την ώρα του με τις λογής λογής φοβέρες και τα φαντάσματα; Η ζωή είναι πολύ μικρή για να έχουμε μια "δαμόκλειο σπάθη" πάνω από τα κεφάλια μας! 
Και στο κάτω κάτω της γραφής, ποιος με βεβαιώνει ότι τα σχετικά χωρία για την κόλαση είναι γνήσια και δεν έχουν μπει από τρίτο χέρι; Εξάλλου, η Βίβλος περιέχει τόσο αντιφατικές διδασκαλίες που μπορείς να βρεις πάτημα να δικαιολογήσεις από τις ενέργειες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, μέχρι εκείνες του Τορκουεμάδα.

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2019

Το χριστιανικό υπόβαθρο της μιζέριας μας...

Τελικά, το να είσαι μονίμως φτωχός κι απένταρος φαίνεται πως έχει πολλά πλεονεκτήματα. Γι' αυτό και οι περισσότεροι από μας νιώθουμε τόσο άνετα στη μιζέρια μας που δεν αποφασίζουμε να κάνουμε κάτι για να ξεφύγουμε απ' αυτήν...
Τόσο οι θρησκείες όσο και οι αριστερές ιδεολογίες έχουν "αγιοποιήσει" τους φτωχούς και την φτώχεια. Ποιος είναι ο "εκλεκτός λαός" κατά την μαρξιστική ιδεολογία? Μα "της γης οι κολασμένοι", φυσικά. Και ποιο είναι το χριστιανικό πρότυπο της ηθικής ανωτερότητας? Μα ο φτωχός Λάζαρος, φυσικά!
Όταν ο άλλος μεγαλώνει με τη θεωρία πως κανένας πλούσιος δεν θα πάει στον παράδεισο, πως όλοι οι πλούσιοι είναι στυγνοί εκμεταλλευτές του φτωχού λαού κ.λπ., πώς περιμένουμε να μην έχει κόμπλεξ με το χρήμα και την επιτυχία? Κι όποιος είναι εσωτερικά "τσακωμένος" με κάτι, φυσικό και επόμενο είναι να μην μπορεί να το αποκτήσει ποτέ. Κι αν τυχαία το αποκτήσει θα κάνει ασυνείδητα οτιδήποτε για να επιστρέψει στην οικεία και τόσο ευχάριστη θέση της αποτυχίας και της απελπισίας. Γιατί μόνο εκεί έμαθε να αισθάνεται άνετα.
Το να είναι κάποιος φουκαράς και φτωχαδάκι έχει κι άλλα πολλά πλεονεκτήματα:
Δεν είναι μόνο πως νιώθει "άγιος" και "ευλογημένος". Ταυτόχρονα ελκύει τη λύπηση αλλά και τη συμπάθεια των άλλων. Κανείς δεν τον ζηλεύει, δεν τον φθονεί, άσε που κάποιοι μπορεί να του δίνουν συστηματικά και μια βοηθειούλα. Βάλε στην εξίσωση και τα κρατικά επιδοματάκια, όλο και κάπως θα τα κουτσοβολέψει χωρίς να δουλεύει...
Επιπλέον, απαλλαγμένος από τις ενοχές της επιτυχίας, θα μπορεί να κατακεραυνώνει το "παλιοσύστημα" και την "άτιμη κενωνία", την κυβέρνηση, όλους τους πλούσιους και επιτυχημένους, και φυσικά κανείς δεν θα τολμά ή δεν θα καταδέχεται να τον αντικρούσει.
Ο μονίμως απένταρος θα εξακολουθήσει να έχει πολλούς φίλους, όλους τους ομοίους του που δεν είναι καθόλου λίγοι. Και στο καπάκι δεν θα χρειάζεται να βάλει όρια στον εαυτού του ή να μπει στη δοκιμασία ν' αλλάξει συνήθειες και τρόπο ζωής. Γιατί ένας φτωχός δεν έχει επιλογές, άρα αποφεύγει τα δύσκολα διλήμματα και την ευθύνη...

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2019

Ο Θεός-τιμωρός ενώνει τους φανατικούς όλων των θρησκειών! (του Γιάννη Νικολουδάκη)

Οι "Ορθόδοξοι" Εβραίοι λέγανε ότι το Ολοκαύτωμα αποτελούσε μέρος του θεϊκού σχεδίου κι ο Χίτλερ τη "ράβδο της οργής του Θεού" κατά των Εβραίων της Ευρώπης που είχαν ξεφύγει απ' την αυστηρή λατρεία της Τορά...
Οι καθ' ημάς Χριστιανοί "υπερορθόδοξοι" ισχυρίζονται ότι αυτό ήταν η απάντηση του Θεού και το μακροχρόνιο αποτέλεσμα της τιμωρίας τους για την σταύρωση του Υιού Του! Οι δύο αυτές ομάδες, αν και μισούνται θανάσιμα, έχουν περισσότερα κοινά από αυτά που νομίζουν ότι τις χωρίζουν! 
Και οι δύο βλέπουν τον Θεό ως τιμωρό, πάνω απ' όλα έναν αμείλικτο Δικαστή! (Οι χριστιανοί είναι λίγο πιο αγαπούληδες, τον βλέπουν ως ένα Φιλεύσπλαχνο Μπάτσο!)... 
Είναι ίδιον του φανατισμού να είναι τόσο τυφλωμένοι οι φορείς του, που να μην βλέπουν ότι τα κοινά τους είναι τόσα πολλά που θα μπορούσαν μέχρι και να συνεργαστούν!