Πώς η Εκκλησία και η ηθική της διδασκαλία σε στέλνουν στο τρελάδικο! (Γ') Του Γιάννη Νικολουδάκη

 

Ας μας απαντήσουν, εντέλει, οι "ιθύνοντες": Ποιες είναι οι προδιαγραφές συναντήσεως του Θεού; Οι εξομολογήσεις σε πνευματικούς και η λεγόμενη "πνευματική" ζωή που δεν είναι παρά ένα εσαεί "αλυσόδεμα" στο άρμα κάποιων απαρχαιωμένων κανόνων; Αξίζει να πληρώσει κανείς ένα τόσο βαρύ τίμημα; Να απαρνηθεί τις χαρές της ζωής; Να φορτωθεί με δεκάδες ενοχές και ιδεοληψίες ιερέων;

Είναι ένα από τα κόλπα της Εκκλησίας αυτά! "Έρχου και ίδε" και στη συνέχεια, αν σου αρέσει, σε "κρατάμε" με ενοχές, με κανόνες, με νηστείες, με απειλές για αιώνια κόλαση και τελώνια και δε συμμαζεύεται...

Ο Ντόκινς στο βιβλίο του γράφει ότι ο φόβος μιας αιώνιας κολάσεως βρίσκει έδαφος ακόμα και στα μυαλά λογικών ανθρώπων! Οπότε καταλαβαίνει κανείς ότι η κόλαση είναι ένα δυνατό χαρτί στα χέρια της Εκκλησίας... Ίσως από τα δυνατότερα, μετά από το φόβο του θανάτου! Έχω διαφωνήσει δεκάδες φορές με θεολόγους, όσον αφορά την αιωνιότητα της κολάσεως. Και όλες οι απαντήσεις συνοψίζονται στο παρακάτω νόημα: "τι να κάνουμε αφού είναι έτσι;" ή "αφού έτσι λένε οι Γραφές". 

Θεωρώ ότι αρκετοί από αυτούς, στο βάθος, καταλαβαίνουν την απανθρωπιά αυτού του δόγματος αλλά αντιδρούν έτσι επειδή είναι αλυσοδεμένοι από το φόβο τους! Φοβούνται! "Κι αν είναι έτσι, μία στο εκατομμύριο να μην έχουμε μια πισινή;". Από μια πλευρά τους καταλαβαίνω! Είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης που δουλεύει εδώ! Πώς θα τα έχουμε καλά με έναν τέτοιο Θεό; Που από τη μια είναι Αγάπη κι από την άλλη αφήνει να υπάρχει αιώνιος πόνος; "Ποιος ξέρει τι Θεός είναι αυτός...", ίσως σκέφτονται! Οπότε καλού κακού, ποτέ δεν ξέρεις...
Μια ερώτηση: γιατί στα Θρησκευτικά του σχολείου δεν διδάσκονται αυτές οι απεχθείς και τρομοκρατικές θεωρίες για τα τελώνια που με επιμέλεια κρατάνε και διαιωνίζουν οι θεολόγοι, στα μυαλά των πιστών; Γιατί διστάζουν να διδάξουν στους μαθητές ότι η ατμόσφαιρα της γης κατακλύζεται από χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια, "δρακουλίνια" που θέλουν το κακό μας και μας βάζουν σε πειρασμούς, εφόσον σε ασκητικά κείμενα αυτό προβάλλει ως κάτι πολύ σημαντικό; Μήπως, διότι δεν θα έκανε καλό στο εκκλησιαστικό marketing; 

Ξέρετε τι εννοώ... Στην "έξωθεν καλή μαρτυρία", στην καλή εικόνα της Εκκλησίας προς τα έξω... Διότι έτσι γίνεται και με τους διαφημιστές· σου προβάλλουν και υπερθεματίζουν ό,τι καλό υπάρχει στο προϊόν που πουλάνε, αποσιωπώντας και υποβαθμίζοντας τα αρνητικά. Έως ότου το πάρεις και ανακαλύψεις τη "γλύκα"!

Μακάβρια και..... χριστιανικά!

Πώς η Εκκλησία και η ηθική της διδασκαλία σε στέλνουν στο τρελάδικο! (Β') Του Γιάννη Νικολουδάκη

 

Το πιο παρανοϊκό απ' όλα είναι ότι όποιος αποφασίσει να ζήσει μια ζωή, όπως την επιτάσσει η Εκκλησία, καταλήγει να "προσαρμόσει" τη ζωή του σύμφωνα με τη μεταβυζαντινή πνευματικότητα. Βιώνει ένα διχασμό και εύλογα! Αυτός ο διχασμός μεταφράζεται φυσικά σαν "πειρασμοί του διαβόλου" από τους πνευματικούς. 

Ο φόβος του διαβόλου, των τελωνίων και της κολάσεως -η οποία φυσικά πρέπει να είναι αιώνια, πάση θυσία!- λειτουργεί ως ένα είδος delete όλων αυτών των φυσιολογικών ανησυχιών, της κοινής λογικής με δυο λόγια!!
Κατάργηση, προοδευτική, της λογικής σκέψης δια του φόβου! Τι πρωτότυπο....
Φαντάσου να κουβαλάς αυτούς τους φόβους και αυτούς τους παροπλισμούς, όχι για 10, αλλά για 30-40 χρόνια.... Από παιδί!
Τι ελευθερία βούλησης σου μένει τότε να πράξεις διαφορετικά; Κάθεσαι "στ' αβγά" σου από μεταφυσικό φόβο, από ένα σημείο και μετά μπορεί ν' αρχίσει να σου "στρίβει" και να ερμηνεύεις αυτή την "απάθεια δια του φόβου" ως σημείο χάριτος ότι ξεφορτώθηκες τις "αμαρτωλές" επιθυμίες επιτέλους, επομένως είσαι πιο κοντά στην αγιοσύνη.... 

Αυτά όλα βέβαια υποσυνείδητα τα σκέφτεσαι, διότι προς τα έξω μπορείς να κάνεις όσες μετάνοιες θέλεις και να ελεεινολογείς τον εαυτό σου όσο θέλεις, παρουσιάζοντάς σε ταπεινότερο των ταπεινών...
Αισθάνεται λοιπόν σα να μπαίνει σε μια ιδιάζουσα "μηχανή του χρόνου", όποιος μπαίνει και ζει λίγο στο χώρο της Εκκλησίας....
Ο Αρσένιος, ο Μέσκος, ήταν εύστοχος όταν μίλησε για "πλανήτη θεολογίας"!
Κατά τα άλλα, η Εκκλησία τιμάει και δίνει τεράστια σημασία στην ελευθερία και στο αυτεξούσιο του ανθρώπου και ο νοών νοείτω....

Αλλά πώς αλλιώς θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα αφού εκεί που τελειώνει η λογική, "αρχίζει" η Εκκλησία;

Ακόμα και στην περίπτωση που έχει τύχει να "ξεμείνει" κάποιος, ο οποίος έχει διατηρήσει τα λογικά του και την ανεξάρτητη κριτική του σκέψη εκεί μέσα, προσπαθεί να τους επισημάνει τα λάθη και τις ακρότητές τους, κινδυνεύει να στιγματιστεί ως «νεοορθόδοξος», «μεταπατερικός», «νεονικολαΐτης» και δε συμμαζεύεται… 

Αν αυτό δεν πετύχει, λαμβάνουν δράση οι διάφοροι εκκλησιαστικοί «ντέτεκτιβς», -αποτελούμενοι συνήθως από πιστούς καταπιεσμένους, προηγουμένως, από τους πνευματικούς τους και το λοιπό παπαδαριό, εφοδιασμένους με μπόλικα απωθημένα από τους παροπλισμούς και τις απαγορεύσεις που αυτοί τους έχουν επιβάλλει- να «ξεσκεπάσουν» την όποια τυχόν «ηθική» (διάβασε: σεξουαλική) παρεκτροπή του ατόμου εκείνου που τόλμησε(!) να τους βάλει σε σκέψεις και να αμφισβητήσει τις «επίσημες» ντιρεκτίβες του «κόμματος»...

Η λέξη "αλλαγή" είναι δαιμονοποιημένη από αρκετούς μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο.
Τους το λες και σου κοπανάνε ότι η Εκκλησία δεν αλλάζει, διότι ο Χριστός δεν αλλάζει και είναι "ο ίδιος και παρατεινόμενος εις τους αιώνας".
Ειδικά αυτές οι παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, που εξακολουθούν μέχρι σήμερα να αποτελούν σπήλαια φανατικών και αντιδραστικών, αποτελούν την εμπροσθοφυλακή αυτού του "πολέμου" απέναντι σε οποιαδήποτε ιδέα αλλαγής!
Γι' αυτό συνηθίζω και λέω πως αν η Εκκλησία ήθελε να αλλάξει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θα κοιτούσε να απομονώσει τέτοιες φωνές, ακόμα και να διαχωρίσει τη θέση της από τις εν λόγω ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΕΣ... Αλλά δεν το κάνει, είτε από φόβο μήπως χάσει οπαδούς, είτε διότι οι οργανωσιακοί και η νοοτροπία τους έχουν διεισδύσει στον εκκλησιαστικό χώρο, διαβρώνοντάς τον. Παίζονται συμφέροντα. 

Φανταστείτε ότι αυτές οι οργανώσεις έχουν μέχρι και εκπαιδευτήρια! "Απόστολος Παύλος", "Ελληνική Παιδεία", "Θεομήτωρ" είναι μερικά από αυτά... Θυμηθείτε επίσης ιεράρχες όπως Χριστόδουλος, Αμβρόσιος, Καλλίνικος (και οι τρεις μέλη της "Χρυσοπηγής"), Μεσογαίας Νικόλαος (ο αδερφός του Αστέριος είναι στην παραεκκλησιαστική οργάνωση του "Σωτήρος") και πολλοί άλλοι. 

Χτυπητό παράδειγμα ιεράρχη οργανωσιακότατου στη νοοτροπία, ο οποίος μετέφερε το θεοκρατικό κράτος της πάλαι ποτέ Καλβινιστικής Γενεύης σε ακριτική πόλη της Ελλάδος, αποτελεί ο γνωστός και μη εξαιρετέος Καντιώτης! Ζωντανό παράδειγμα του πόσο η τυπολατρία, σε συνδυασμό με λογής-λογής ψυχολογικές αγκυλώσεις και νοσηρή θρησκευτικότητα, καταντά άρρωστο κάποιον! Αυτός ο άνθρωπος είχε εξωτερικά, κάργα, την επιγραφή του "ορθοδοξότατου", αλλά δεν ήταν παρά ένας καλβινιστής, πουριτανός!
Όχι στο γράμμα του δόγματος, αλλά στο πνεύμα...
Το εκνευριστικό σε αυτόν τον τύπο και τους οπαδούς του ήταν ότι θεωρούσαν εαυτούς ότι νομιμοποιούνταν να ελέγχουν και να κρίνουν τους πάντες και τα πάντα! Ασκούσαν το λεγόμενο "ελεγκτικό κήρυγμα", όπως προσφιλώς το ονόμαζαν... Πνευματικό τέκνο αυτού ήταν και ο Σωτηρόπουλος, ο Νικόλαος, ο οποίος διακατεχόταν από την ίδια νοοτροπία μ' εκείνον.
Έλεγχος παντού, καυτηριασμός των κακώς (νομιζομένων) εχόντων, εμμονή στην αμαρτία -ιδίως τη σαρκική- και στην αιώνια κόλαση.....
Επειδή έχω δει κάποια πράγματα από μέσα, οφείλω να υπενθυμίσω ότι το ευαγγελικό "πολλοί οι κλητοί, ολίγοι δε οι εκλεκτοί" ερμηνεύεται... φαντάζεστε πώς! Μαντέψτε πόσοι είναι οι "κλητοί" και πόσοι οι "εκλεκτοί" τελικά και πού ανήκουν!
Η νοοτροπία ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη σωστή θρησκεία είναι δύσκολο να σβήσει, διότι είναι συνυφασμένη και με μπόλικο εθνικισμό μέσα!
Προφητείες για την (Μ)Πόλη, το ξανθό γένος και δε συμμαζεύεται δίνουν και παίρνουν έως σήμερα...

Πώς η Εκκλησία και η ηθική της διδασκαλία σε στέλνουν στο τρελάδικο! (Α') Του Γιάννη Νικολουδάκη

 

Τα όσα εκθέτω στο παρακάτω κείμενο αποτελούν αμετακίνητες θέσεις, εδώ και μια δεκαετία και βάλε· απόψεις, στις οποίες έφτασα έχοντας βίωμα προσωπικό από την εκκλησιαστική ή -όπως προσφιλώς αποκαλείται- "πνευματική" ζωή...

Από τις ειδεχθέστερες και πλέον "αποκρουστικές" διδασκαλίες της Χριστιανικής Εκκλησίας -όλων των ομολογιών- είναι εκείνες οι οποίες σχετίζονται με την προγαμιαία εγκράτεια-αποχή ή "αγνότητα", όπως τους αρέσει να την αποκαλούν! Δεν ξέρω ποια είναι η μεγαλύτερη διαστροφή: να διδάσκεις ότι το σώμα, η ύλη είναι και αυτή δημιούργημα του Θεού -οπότε θα πρέπει να την τιμάμε- και την ίδια στιγμή -πρακτικά- να αποστρέφεσαι τις ορμές που "συνιστά" ένα τέτοιο σώμα; 

Ή, σαν τους μανιχαϊστές, πως το σώμα είναι δημιούργημα του "κακού" θεού;;; Νομίζω το πρώτο! 

Η χριστιανική διδασκαλία στο κομμάτι αυτό μοιάζει να έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εκδήλωση σαδομαζοχιστικών φαινομένων! (Ο "Μαρκήσιος ντε Σαντ" αποτελεί "ακραία έκφανση" της χριστιανικής κοινωνίας). 

Και πράγματι, η διαστροφή γεννιέται εκεί όπου καταπιέζεται και -δίνεται η εντύπωση πως- απουσιάζει το φυσιολογικό. Κάθε μορφή σεξουαλικής έκφρασης καταδικάζεται με τα πλέον μελανά χρώματα από τη χριστιανική εκκλησία· όλες οι μορφές πριν το γάμο και μετά το γάμο οποιεσδήποτε δεν αποσκοπούν στην τεκνογονία... Η επίσημη θέση όλων των εκκλησιών, όλων των δογμάτων, είναι αυτή! Ανεξάρτητα με το αν κατά καιρούς και στην πράξη, μεμονωμένοι ιερείς βρίσκουν διάφορα "παραθυράκια", προκειμένου να "παρακάμπτουν" την παράνοια... 

Ωστόσο τι μας λέει αυτό, περισσότερο, παρά το ότι -εμμέσως έστω- "αναγνωρίζουν" την απανθρωπιά του υποκριτικού συστήματος, το οποίο έχουν διαλέξει να υπηρετούν για χ-ψ λόγους;;; Η σκληρή πορνογραφία είναι γέννημα της χριστιανικής, "γεννητοκεντρικής" ηθικής... Μάλιστα, όσο μεγαλύτερη καταπίεση, τόσο πιο "σκληρή" γίνεται και η πορνογραφία! Η Φύση "τιμωρεί" εκείνους οι οποίοι διαθέτουν την ανοησία να της πηγαίνουν κόντρα... Όχι με μεταφυσικές τιμωρίες, αλλά γευόμενος τα "επίχειρα" της βλακείας τους!! Εάν, σύμπας, ο δυτικός κόσμος, στη μεγάλη του πλειοψηφία -αλλά και όσες χριστιανικές χώρες- δεν είχε διαποτιστεί από το δηλητήριο του χριστιανισμού, οι σχέσεις, ο έρωτας, το σεξ θα βιώνονταν διαφορετικά... Λιγότερες νευρώσεις, αναστολές, περισσότερη χαρά και αθωότητα! Αντίθετα από τους "καρπούς" της χριστιανικής "ηθικής" που τους "σπουδάζουμε" στα σκάνδαλα του κλήρου με τις παιδεραστίες, τους βιασμούς ανηλίκων, τα όργια στα μοναστήρια και γενικά ό,τι πιο σκοτεινό.....

Η αποστροφή σε Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ, η ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΧΑΡΑ....

Αποστροφή σε οτιδήποτε σε χαρακτηρίζει ως ΑΝΘΡΩΠΟ...

Οι νεκρόφιλοι "πνευματικοί" οι οποίοι μεταγγίζουν το "δηλητήριο" της δικής τους ανικανότητας, δεν θα έπρεπε καν να ονομάζονται έτσι, μα θα 'πρεπε να βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα ή έστω σε φρενοκομείο!!! Διότι, όταν διδάσκεις σε ένα παιδί, πως το "χ" είναι "κακό", εντέλει, εκείνο "μαθαίνει" να χρησιμοποιεί το "χ" με κακό σκοπό!! Κι αν δεν γίνει αυτό θα του μείνουν οι αφόρητες ενοχές.....

Φρονώ πως θα έπρεπε να "συρθούν" στα δικαστήρια όσοι δηλητηριάζουν τα παιδικά και εφηβικά μυαλά με τέτοιες εγκληματικές απόψεις... Και όμως κάτι τέτοιο δεν βλέπω να γίνεται, ούτε και πρόκειται να γίνει! Τουλάχιστον στα καθ' ημάς, η  Ορθόδοξος Εκκλησία και η ψυχοπαθολογία των ανθρώπων της, τυγχάνουν ιδιαίτερης "μεταχείρισης" και ασυλίας! Από το κράτος, από τους επιστήμονες ή από όλους μαζί; Δεν το έχω ξεκαθαρίσει ακόμα. Λέγοντας "ασυλία" δεν εννοώ την προστασία τόσο, όσο το ότι αυτή η "ψυχοπαθολογία" περνιέται σα φυσιολογική από ανθρώπους νοήμονες κατά τα άλλα, ή μάλλον την επιβάλουν δια της σιωπής ως τέτοια... Να λειτουργεί δηλαδή ένας επίσημος οργανισμός, ο οποίος σε πολλές εκφάνσεις του πρεσβεύει απόψεις, έως και παρανοϊκές, που θέτουν σε κίνδυνο την ψυχοσωματική υγεία του ανθρώπου και παρόλα αυτά να τυγχάνει αποδοχής από το κράτος! Πρώτη και καλύτερη απόρροια αυτού, να μην ασκείται ΚΑΜΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ.
Μπαίνοντας στο "εκκλησιαστικό σύμπαν" η πραγματικότητα, η καθημερινή, αλλάζει. Τα πάντα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, διαστρεβλώνονται. Αυτό που θεωρεί συντηρητικό η Εκκλησία, για τον κόσμο έξω από αυτήν είναι γραφικό, και εκείνο που θεωρείται "φιλελεύθερο", φυσιολογικό για τους έξω!
Δεν ξέρω αν γίνω υπερβολικός αν πω αυτή τη στιγμή ότι αυτές οι "παρατυπίες" , για πολλούς της Εκκλησίας, μπορεί να σημαίνουν και "καλή αλλοίωση"! Ενώ λοιπόν βγάζει σωρηδόν φυλλάδια για τις αιρέσεις και την καταστρεπτικότητά τους, στο πεδίο της ψυχικής υγείας του ανθρώπου ταυτοχρόνως ο "επίσημος" εκκλησιαστικός χώρος φιλοξενεί πολλές τέτοιες περιπτώσεις! Αντίφαση, υποκρισία ή και τα δύο;

Εύλογα θεολογικά ερωτήματα (Ε')

 

- Είναι δυνατόν η Μαριάμ να μην ενημέρωσε καθόλου τον Ιωσήφ για τον "ευαγγελισμό" της και την "άσπορη σύλληψη"; Γιατί ρίσκαρε τόσο πολύ την αξιοπρέπειά της; Γιατί περίμενε, όταν πλέον η εγκυμοσύνη της έγινε ορατή, να παρέμβει ο άγγελος και να αποκαλύψει το "μυστήριο" στον Ιωσήφ κατ' όναρ;

- Η Εκκλησία επιμένει πως τα σφαγιασθέντα νήπια από τον Ηρώδη είναι 14.000. Με βάση την έκταση και το πληθυσμό της τότε Βηθλεέμ τα νήπια έως δύο ετών δεν μπορούσε να είναι πάνω από 30 συνολικά. Εννοείται πως αν είχε όντως λάβει μια τόσο μεγάλη σφαγή νηπίων, δεν θα περνούσε απαρατήρητη από την ιστοριογραφία της εποχής. Γιατί το γεγονός δεν μαρτυρείται από καμία άλλη πηγή;

- Ποιο νόημα είχε η δοκιμασία του Ιησού στην έρημο δια των ... πειρασμών; Υπήρχε περίπτωση να ενδώσει; Μας προξενεί εντύπωση το πείσμα του Θεού να υποβάλλει συνεχώς σε δοκιμασίες τα δημιουργήματα των χεριών του, ακόμα και τον ίδιο του τον Υιό!

- Η Εκκλησία θεωρεί ιδανικό τον παρθενικό και άγαμο βίο. Το ίδιο υπερτονίζει και ο Παύλος. Αν το εφάρμοζαν όλοι οι πιστοί δεν θα έμενε κανένας Χριστιανός. Και στη γη θα κυριαρχούσαν οι πιστοί των άλλων θρησκειών. Αυτός είναι ο στόχος τους;

Εύλογα θεολογικά ερωτήματα (Δ')

 

- Αν ο Ιησούς ήταν απαλλαγμένος απ' το προπατορικό αμάρτημα, όπως διδάσκει η Εκκλησία, τότε σίγουρα δεν ήταν τέλειος άνθρωπος. Άλλωστε ο ίδιος δεν ομολογούσε την αμαρτωλότητά του ως άνθρωπος λέγοντας πως... "ουδείς αγαθός ει μη ο Θεός";

- Οι αναστάσεις νεκρών, πόσο μάλλον η αυτοανάσταση, θα έπρεπε ως γεγονός να συγκλονίσει ολόκληρη την ανθρωπότητα και να αναφέρεται κατά κόρον από τους ιστορικούς. Όμως στην περίπτωση του Ιησού αναφέρονται μόνο από τα χριστιανικά βιβλία, που φυσικά ελάχιστη σχέση έχουν με την ιστορικότητα.

- Αφού ο Ιησούς επέλεξε να εμφανιστεί δημόσια μετά την ανάστασή του, θα έπρεπε να το κάνει ενώπιον όλων των ανθρώπων προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης. Κι όχι να παρουσιάζεται μόνο στον κλειστό κύκλο των μαθητών του και μάλιστα "εν ετέρα μορφή" που λένε και τα ευαγγέλια.

- Οι μυροφόρες υποτίθεται πως πήγαν αξημέρωτα στον τάφο του Ιησού για να αλείψουν το σώμα του με αρώματα. Γνώριζαν όμως καλά πως ο τάφος ήταν σφραγισμένος με τεράστια και ασήκωτη πέτρα. Κι όμως ξεκίνησαν χωρίς να έχουν σχεδιάσει τον τρόπο μετακίνησης αυτού του λίθου. Κάπου δεν κολλάει...