Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Οι Καμπάνες της Κυριακής Β’ (Θεία Δικαιοσύνη και ... Ιεροκατηγορία)

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή μιλάει για την ευσπλαχνία του Θεού.
Που μοιάζει με τον Βασιλιά, ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες διαγράφει το τεράστιο χρέος του δούλου του.
Το γεγονός προκαλεί ιερή αγανάκτηση στους «θεούσους»!
«Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη!», ισχυρίζονται. «Δεν μπορεί να μπαίνουμε στο ίδιο τσουβάλι εμείς οι συνετοί, που βγάλαμε όλη τη ζωή μας χωρίς κανένα χρέος, μ’ αυτόν τον γλεντοκόπο, που σπατάλησε τα ξένα λεφτά, και λίγο πριν τιμωρηθεί έδειξε μετάνοια και το ’ριξε στο παρακαλετό, κι ο Βασιλιάς μας του τα χάρισε όλα».
Όσοι αγανακτούν, απλά αγνοούν πως ο Χριστιανισμός είναι αναρχικός! Αντιστροφή της κοσμικής λογικής.
«Ο τελευταίος θα γίνει πρώτος», λέει ο Χριστός!
Ο πατέρας σφάζει το εκλεκτό μοσχάρι όχι στη γιορτή του υπάκουου γιού, αλλά του άσωτου!
Σε μια άλλη παραβολή, ο Χριστός λέει πως κι ο εργάτης που δούλεψε τα τελευταία πέντε λεπτά της βάρδιας, θα πληρωθεί το ίδιο μ’ εκείνον που δούλεψε όλα το οχτάωρο!
Και θυμάστε ποιος μπήκε πρώτος στον Παράδεισο; Ο λήσταρχος που σταυρώθηκε δίπλα στο Χριστό!
Ο Θεός, λοιπόν, είναι πάνω απ’ όλα σπλαγχνικός και συγχωρητικός.
Αλλά δεν παύει να είναι και δίκαιος.
Μόλις ο ευεργετηθείς δούλος βγαίνει απ’ το Παλάτι, συναντάει έναν άλλο δούλο, που του χρωστούσε ένα ευτελές ποσό.
Και τον πιάνει απ’ το λαιμό, και τον στέλνει φυλακή, γιατί δεν είχε να τον ξοφλήσει. Ούτε καν πέρασε απ’ το μυαλό του να δείξει την ίδια μεγαλοθυμία που πριν λίγο είχε εισπράξει απ’ το Βασιλιά.
Ε, τότε, τα πήρε στο κρανίο κι ο Βασιλιάς! Και τον άκαρδο δούλο, τον έστειλε συστημένο στο κολαστήριο...
Κι ερχόμαστε στο Αποστολικό ανάγνωσμα.
Το να σε κατηγορούν οι εχθροί σου, το χωνεύεις.
Αλλά όταν σε κατηγορούν οι δικοί μου, είναι μεγάλη πίκρα.
Και τον Απόστολο Παύλο, τον κατηγορούν οι ίδιοι οι Χριστιανοί της Κορίνθου.
Αυτοί που βαπτίσθηκαν απ’ τα χέρια του.
Και του λένε πως δεν είναι κανονικός Απόστολος, γιατί δεν υπήρξε μαθητής του Ιησού και ποτέ δεν τον αντάμωσε στη ζωή του!
Κι ο Παύλος τους απαντάει κατάλληλα.
Εμείς θα εστιάσουμε σε δύο μόνο σημεία:
α) Λένε αρκετοί κληρικοί πως «είναι μεγάλο αμάρτημα να κατηγορούμε τους ιερείς»! Και πώς όσοι από μας τους λαϊκούς το κάνουμε, θα μας τιμωρήσει ο Θεός.
Ο Παύλος, όμως, τους διαψεύδει!
Στις εναντίον του κατηγορίες, δεν λέει «θα σας κάψει ο Θεός, παλιοϋβριστές!»!
Αλλά τους απαντάει με συγκροτημένη επιχειρηματολογία...
β) Πολλοί κληρικοί επικαλούνται τα λόγια του Παύλου για να αποδείξουν πως πρέπει εμείς οι λαϊκοί να τους συντηρούμε οικονομικά, καλύπτοντας τις υλικές τους ανάγκες.
Ο Παύλος, πράγματι, λέει πως οι μαθητές πρέπει να τρέφουν τους διδασκάλους τους. Όμως:
α) Εννοεί την κάλυψη των βασικών και στοιχειωδών υλικών τους αναγκών, δηλαδή τροφή, ενδυμασία, στέγη. Όχι τα γνωστά «τυχερά», που σε ορισμένες «καλές ενορίες» είναι τριπλάσια του μισθού τους!
β) Ο Παύλος αναφέρεται στους Αποστόλους
εκείνης της εποχής, που στερούνταν τα πάντα, αφιέρωναν όλο το χρόνο τους στην ιεραποστολή, και έθεταν σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή τους!
Όχι σε γραφειοκράτες ιερείς, που ξέρουν μόνο να χτυπάν την καμπάνα, και να περιμένουν στα γραφεία τους τους πιστούς για να διαπραγματευτούν τα των... μνημοσύνων, γάμων και βαπτίσεων.

γ) Ο ίδιος ο Παύλος ανεβάζει πολύ ψηλά τον πήχη! Και λέει: όσοι έχουν κληθεί απ’ το Θεό να τον υπηρετούν, δεν πρέπει να δέχονται καμία υλική ενίσχυση απ’ τους πιστούς! Αλλά να βγάζουν τα προς το ζειν από την ίδια την εργασία τους.
Γι’ αυτό και ο Παύλος ποτέ δεν εγκατέλειψε το επάγγελμα του σκηνοποιού...

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Ήταν άθεοι οι Διαφωτιστές;

Δεν χωράει αμφιβολία πως υπήρξαν αρκετοί Διαφωτιστές συνεπείς υλιστές και άθεοι.
Οι περισσότεροι, όμως, θεωρούσαν παράλογη την ιδέα ενός κόσμου χωρίς Θεό!
Έβρισκαν πως ο κόσμος ήταν οργανωμένος και φτιαγμένος με πολύ λογικό τρόπο και δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως κάτι τέτοιο ήταν τυχαίο...
Το ίδιο λογική θεωρούσαν και την αθανασία της ψυχής!
Οι φιλόσοφοι του Διαφωτισμού αγωνίστηκαν για την επιβολή αυτού που αποκαλούσαν «ανθρωπιστικό χριστιανισμό».
Ήθελαν να ελευθερώσουν το χριστιανισμό απ’ το βάρος των παράλογων δογμάτων και προλήψεων!
Αρκετοί απ’ αυτούς ήταν και οπαδοί του Ντεϊσμού.
Θεωρούσαν πως ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο πριν πολύ καιρό. Στη συνέχεια, όμως, αποκαλύπτεται στον άνθρωπο μέσω αποκλειστικά της φύσης και των νόμων της κι όχι με άλλους υπερφυσικούς τρόπους.
Δεχόταν, δηλαδή, έναν Θεό περισσότερο «φιλοσοφικό» παρά «προσωπικό».
Στο σημείο αυτό προσέγγιζαν τον Αριστοτέλη αλλά και πολλούς αιρετικούς των πρώτων αιώνων...

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Οι Καμπάνες της Κυριακής Α’ (Απιστία και Εκκοσμίκευση)


Απόψε ξεκινάμε μια νέα προσπάθεια: κάθε Σάββατο βράδυ να γράφουμε μερικές σκέψεις για τα αναγνώσματα της Κυριακής.
Όχι τίποτα σοβαρό... Ό,τι μας πρωτοέρχεται στο μυαλό καθώς διαβάζουμε το Ευαγγέλιο και τον Απόστολο.
Ας αρχίσουμε, λοιπόν...
Το αυριανό Ευαγγέλιο περιγράφει τη θεραπεία του σεληνιαζόμενου-δαιμονιζόμενου νέου.
Πολλά έχουν γραφτεί σχετικά με το αν ο Διάβολος είναι συγκεκριμένο πρόσωπο ή αποτελεί την προσωποποίηση του κακού.
Και πολλοί θεωρούν πως οι δαιμονιζόμενοι του Ευαγγελίου ήταν απλά ψυχασθενείς...
Όμως δεν θα μας απασχολήσουν αυτά, προς το παρόν.
Θα περιοριστούμε στην κατσάδα που έριξε ο Χριστός στους μαθητές του.
Γιατί δεν μπόρεσαν μόνοι τους να αποβάλλουν το δαιμόνιο απ’ το δυστυχισμένο παιδί.
Τι έφταιξε αλήθεια;
«Η απιστία σας!», απαντά ο ίδιος ο Χριστός.
Πράγματι, αυτό ήταν και είναι το μεγάλο πρόβλημα της Εκκλησίας.
Ούτε τα υψηλόβαθμα στελέχη της δεν έχουν πίστη.
Τότε ήταν οι Μαθητές του Κυρίου, τώρα είναι οι Πατριάρχες μας, οι μητροπολίτες μας, οι ιερείς μας, και φυσικά όλοι εμείς....
Αν ερχόταν σήμερα ο Χριστός, θα έβρισκε Θεολογικές Σχολές, ιεραποστολικές οργανώσεις, χριστιανικό πολιτισμό, εκκλησιαστικά αξιώματα, αλλά πίστη δεν θα έβρισκε!
Κι ερχόμαστε τώρα στο Αποστολικό ανάγνωσμα.
Ο Παύλος απευθύνεται στους Χριστιανούς της Κορίνθου και τους καλεί να τον μιμηθούν.
Αυτόν, που για χάρη του Χριστού έγινε το ρεντίκολο του κόσμου, κατάντησε περιπλανώμενος τσιγγάνος, πεινασμένος, διψασμένος, γυμνός, απ’ όλους λοιδορούμενος και χλευαζόμενος.
Καλά, πώς του ήρθε και τα λέει όλ’ αυτά ο Παύλος;
Κάνω μια απλή υπόθεση: είχε πληροφορηθεί πως οι Χριστιανοί της Κορίνθου το ΄χαν ρίξει στην εκκοσμίκευση!
Φιλοδοξούσαν να φτιάξουν μια Εκκλησία με υλική άνεση, κοσμική και πολιτική δύναμη, για την οποία να επαίρονται και υπερηφανεύονται.
Φανταστείτε τι θα έγραφε για τη σημερινή Εκκλησία μας, αν ζούσε ο Παύλος...

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Χιούμ Β’ (Γίνονται θαύματα;)

Ο Χιούμ δεν αρνήθηκε κατηγορηματικά τη δυνατότητα των θαυμάτων.
Ο ίδιος, βέβαια, δεν πίστευε στα θαύματα. Αναγνώριζε, όμως, την ανάγκη των ανθρώπων να πιστέψουν σ’ αυτά που ονομάζουμε «υπερφυσικά φαινόμενα».
Είναι αξιοσημείωτο πως όλα τα γνωστά θαύματα έγιναν είτε πολύ μακριά από μας είτε πολύ καιρό πριν από μας.
Ο Χιούμ δεν μπορούσε να πιστέψει στα θαύματα επειδή απλούστατα δεν είχε ζήσει κανένα, δεν είχε αντιληφθεί κανένα με τις αισθήσεις του...
Αλλά ούτε και το αντίθετο είχε συμβεί: δηλαδή δεν είχε αντιληφθεί με τις αισθήσεις του ότι δεν γίνονται θαύματα!
Αλλά ούτε και τους φυσικούς νόμους αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Όταν αφήσουμε μια πέτρα ελεύθερη, είτε πέσει στο έδαφος είτε όχι, εμείς μόνο την πέτρα θα βλέπουμε!
Αλλά η δύναμη της βαρύτητας υπάρχει, έστω κι αν η ίδια δεν είναι ορατή...

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Ντέιβιντ Χιούμ Α’ («Όλα είναι πιθανά!»)

Ο Χιούμ δεν απέκλειε ούτε την αθανασία της ψυχής ούτε την ύπαρξη του Θεού.
Απέρριπτε, όμως, κάθε προσπάθεια αποδείξεώς τους!
Θεωρούσε ορθολογιστική βλακεία το να προσπαθεί ο άνθρωπος με τη λογική του ν’ αποδείξει την ορθότητα της θρησκευτικής του πίστης.
Ο Χιούμ δεν ήταν χριστιανός, αλλά ούτε και άθεος! Ήταν αυτό που λέμε αγνωστικιστής.
Όταν ήταν ετοιμοθάνατος, κάποιος φίλος τον επισκέφτηκε και τον ρώτησε αν υπάρχει μετά θάνατον ζωή.
Κι ο φιλόσοφός μας του απάντησε πως όλα είναι πιθανά: ακόμη κι ένα κομμάτι κάρβουνο που το βάζεις στη φωτιά μπορεί να μην καεί...

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

Ή Θεοί ή σκουλήκια...

Αν πάψουν οι άνθρωποι να πιστεύουν
πως κάποια μέρα
θα γίνουν Θεοί,
τότε, σίγουρα,
θα γίνουν σκουλήκια!

Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

Μαχάτμα Γκάντι:

"Υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο
τόσο πεινασμένοι
που ο Θεός
δεν μπορεί να εμφανιστεί μπροστά τους
παρά με τη μορφή ψωμιού!"

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

Ο αποσυνάγωγος φιλόσοφος!

Λίγοι φιλόσοφοι της νεώτερης ιστορίας κυνηγήθηκαν τόσο πολύ για τις ιδέες τους όσο ο Σπινόζα (1632-1677).
Ήταν μέλος της εβραϊκής κοινότητας του Άμστερνταμ αλλά οι ομόθρησκοί του τον απέρριψαν και η οικογένειά του τον απαρνήθηκε λόγω των "αιρετικών" του αντιλήψεων.
Τρία ήταν κυρίως τα σημεία της διδασκαλίας του που προκάλεσαν την οργή του θρησκευτικού κατεστημένου:
α) Ο ιουδαϊσμός και ο χριστιανισμός επιβιώνουν μόνο σε απολιθωμένα δόγματα και κενές τελετουργίες.
β) Ο Θεός δεν είναι κάποιος που δημιούργησε τον Κόσμο, αλλά είναι ο ίδιος ο Κόσμος.
γ) Η Βίβλος δεν είναι θεόπνευστη ούτε υπαγορευμένη απ' το Θεό. Γι' αυτό και οι σημαντικές της αντιφάσεις.