Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Οι Καμπάνες της Κυριακής Α’ (Απιστία και Εκκοσμίκευση)


Απόψε ξεκινάμε μια νέα προσπάθεια: κάθε Σάββατο βράδυ να γράφουμε μερικές σκέψεις για τα αναγνώσματα της Κυριακής.
Όχι τίποτα σοβαρό... Ό,τι μας πρωτοέρχεται στο μυαλό καθώς διαβάζουμε το Ευαγγέλιο και τον Απόστολο.
Ας αρχίσουμε, λοιπόν...
Το αυριανό Ευαγγέλιο περιγράφει τη θεραπεία του σεληνιαζόμενου-δαιμονιζόμενου νέου.
Πολλά έχουν γραφτεί σχετικά με το αν ο Διάβολος είναι συγκεκριμένο πρόσωπο ή αποτελεί την προσωποποίηση του κακού.
Και πολλοί θεωρούν πως οι δαιμονιζόμενοι του Ευαγγελίου ήταν απλά ψυχασθενείς...
Όμως δεν θα μας απασχολήσουν αυτά, προς το παρόν.
Θα περιοριστούμε στην κατσάδα που έριξε ο Χριστός στους μαθητές του.
Γιατί δεν μπόρεσαν μόνοι τους να αποβάλλουν το δαιμόνιο απ’ το δυστυχισμένο παιδί.
Τι έφταιξε αλήθεια;
«Η απιστία σας!», απαντά ο ίδιος ο Χριστός.
Πράγματι, αυτό ήταν και είναι το μεγάλο πρόβλημα της Εκκλησίας.
Ούτε τα υψηλόβαθμα στελέχη της δεν έχουν πίστη.
Τότε ήταν οι Μαθητές του Κυρίου, τώρα είναι οι Πατριάρχες μας, οι μητροπολίτες μας, οι ιερείς μας, και φυσικά όλοι εμείς....
Αν ερχόταν σήμερα ο Χριστός, θα έβρισκε Θεολογικές Σχολές, ιεραποστολικές οργανώσεις, χριστιανικό πολιτισμό, εκκλησιαστικά αξιώματα, αλλά πίστη δεν θα έβρισκε!
Κι ερχόμαστε τώρα στο Αποστολικό ανάγνωσμα.
Ο Παύλος απευθύνεται στους Χριστιανούς της Κορίνθου και τους καλεί να τον μιμηθούν.
Αυτόν, που για χάρη του Χριστού έγινε το ρεντίκολο του κόσμου, κατάντησε περιπλανώμενος τσιγγάνος, πεινασμένος, διψασμένος, γυμνός, απ’ όλους λοιδορούμενος και χλευαζόμενος.
Καλά, πώς του ήρθε και τα λέει όλ’ αυτά ο Παύλος;
Κάνω μια απλή υπόθεση: είχε πληροφορηθεί πως οι Χριστιανοί της Κορίνθου το ΄χαν ρίξει στην εκκοσμίκευση!
Φιλοδοξούσαν να φτιάξουν μια Εκκλησία με υλική άνεση, κοσμική και πολιτική δύναμη, για την οποία να επαίρονται και υπερηφανεύονται.
Φανταστείτε τι θα έγραφε για τη σημερινή Εκκλησία μας, αν ζούσε ο Παύλος...

Δεν υπάρχουν σχόλια: