Πέμπτη 30 Ιουλίου 2020

Ένας Αυτοκράτορας ... καλογεροφονιάς!

Στην περίοδο της λεγόμενης "Εικονομαχίας" θα αναφερθούμε πολλές φορές στο μέλλον. Αλλά σήμερα θα πούμε δυο λόγια για τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ε΄, τον εικονομάχο, που περίπου στα μέσα του 8ου αιώνα διέπρεψε με τις αγριότητες και τα εγκλήματά του.
Δεν ήταν και τόσο δύσκολο να αντιληφθεί τη μεγάλη εξουσία και περιουσία που είχαν συγκεντρώσει στα χέρια τους οι μοναχοί. Γι’ αυτό και τους στοχοποίησε ως κατ’ εξοχήν εχθρούς της πολιτικής του. 
Ο ίδιος απέφευγε να χρησιμοποιεί τον όρο "μοναχοί", και προτιμούσε το ... "αυτοί οι ολέθριοι"! Και για να εξαφανίσει από προσώπου γης τη γενιά τους καθιέρωσε την ποινή του θανάτου σε κάθε ηγούμενο που θα τολμούσε να δεχθεί νέο δόκιμο μοναχό!
Ο Κωνσταντίνος υποχρέωσε όλους τους υπηκόους του να ορκιστούν πως θα πάψουν να τιμούν τις εικόνες. Όσοι δεν συμμορφώθηκαν δεν είχαν καλή τύχη. Σύμφωνα με τις πηγές έναν μοναχό τον έραψαν σε σακί και το πέταξαν στη θάλασσα. Οι φυλακές γέμησαν. Μόνο στη φυλακή του Πραιτορίου κρατούνταν 342 μοναχοί, οι περισσότεροι ακρωτηριασμένοι. Σειρές ολόκληρες μοναχώς σύρονταν στον Ιππόδρομο για να υποστούν τον δημόσιο διασυρμό.
Στις επαρχείες οι τοπικοί διοικητές συνήθως έδειχναν υπερβάλλοντα ζήλο. Στη Λυδία ο τοπικός στρατιωτικός έπαρχος, αφού λεηλάτησε τα μοναστήρια, συγκέντρωσε στην πλατεία της Εφέσου μοναχούς και μοναχές και τους ζήτησε να επιλέξουν ανάμεσα στην τύφλωση και στο γάμο.
Τώρα, τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Τον "πολιτισμό" των βυζαντινών αυτοκρατόρων; Ή, μήπως, την "ανοιχτόμυαλη" Ορθοδοξία; Που όταν επικράτησε η εικονολατρική παράταξη όρισε την επαναφορά της λατρείας των εικόνων ως "εορτή της Ορθοδοξίας". 
Δηλαδή ορθοδοξία είναι η ειδωλολατρία;

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2020

Ερμηνεία λόγων Ιησού (Η' - Ήταν ο Πέτρος αρχηγός των Αποστόλων?)

Όπως σίγουρα ξέρετε, οι αξιώσεις του επισκόπου Ρώμης, δηλαδή του Πάπα, να κυβερνάει τη χριστιανοσύνη βασίζεται θεωρητικά στο λεγόμενο "Πρωτείο του Πέτρου". Που υποτίθεται πως ήταν ο πρώτος Πάπας της Ρώμης, και έκτοτε η εξουσία του περνάει στους διαδόχους του...
Η πλάκα είναι πως ο Πέτρος δεν υπήρξε ποτέ επίσκοπος Ρώμης. Και επιπλέον είναι αμφίβολο κι αν πέρασε ποτέ απ' τη Ρώμη. Δεν υπάρχει καμία αξιόπιστη ιστορική μαρτυρία. 
Μόνο η χριστιανική παράδοση έχει διασώσει την πληροφορία πως ο Πέτρος θανατώθηκε στη Ρώμη επί Νέρωνα. Αν αυτό ισχύει, μάλλον ο Πέτρος οδηγήθηκε στη Ρώμη αποκλειστικά για να ανακριθεί, δικαστεί και εκτελεστεί ως συνωμότης. Κι όχι ως επίσκοπος...
Τρία είναι τα επίμαχα ευαγγελικά χωρία που κατά τους παπικούς θεμελιώνουν το Πρωτείο του Πέτρου. Δηλαδή την υπεροχή του έναντι των λοιπών Αποστόλων. 
Στο ένα (Λουκάς κβ', 32) ο Ιησούς λέει στον Πέτρο πως παρακάλεσε τον Πατέρα ειδικά γι' αυτόν να μην χάσει ποτέ την πίστη του και του ζητά να γίνει στο μέλλον υπόδειγμα πίστεως και μετανοίας στους αδελφούς ώστε αυτοί να στηρίζονται και να παρηγορούνται απ' τα λόγια και το παράδειγμά του.
Στο δεύτερο ο Ιησούς ρωτάει τρεις φορές τον Πέτρο αν τον αγαπά περισσότερο απ' τους άλλους μαθητές. Κι αφού εκείνος το επιβεβαιώνει αντίστοιχες φορές, ο Ιησούς του λέει "βόσκε τα αρνία μου, ποίμανε τα πρόβατά μου".
Το τρίτο και σημαντικότερο το σώζει μόνο (το τονίζω αυτό) ο Ματθαίος (κεφ. 16, 15-17). Εκεί ο Πέτρος κάνει μια ομολογία πίστεως που δεν είναι και τόσο "ορθόδοξη". Λέει μόνο πως ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας, ο υιός του θεού του ζώντος! Δηλαδή δεν τον αποκαλεί σε καμία περίπτωση "θεό"! Τέλος πάντων, ο Ιησούς επιβραβεύει τη συγκεκριμένη ομολογία και δείχνοντας ενθουσιασμό αποκαλεί τον Σίμωνα "Πέτρο" και δηλώνει πως πάνω σ' αυτή την πέτρα θα οικοδομηθεί η αήττητη εκκλησία.
Κατά τη γνώμη μου το νόημα των λόγων του Ιησού δεν ήταν πως θεμέλιο της εκκλησίας θα γίνει το πρόσωπο του Πέτρου αλλά μόνο η συγκεκριμένη ομολογία πίστεως που έκανε. Αν πρέπει να θεωρήσουμε κάποιο πρόσωπο σαν θεμέλιο της Εκκλησίας, αυτό θα είναι μόνο ο Ιησούς και κανένας απ' τους μαθητές ή τους διαδόχους τους. 
Στους πρώτους τρεις αιώνες του χριστιανισμού κανείς δεν διανοήθηκε να ισχυριστεί πως ο Πέτρος ήταν ηγέτης και αρχηγός των Αποστόλων ή όλης της Εκκλησίας. Ακόμα και στην πρώτη χριστιανική κοινότητα της Ιερουσαλήμ ο Πέτρος ερχόταν δεύτερος στην άτυπη ιεραρχία, μετά τον Ιάκωβο τον αδελφό του Ιησού. 
Κι όταν συγκρόυστηκε με τον Παύλο, και συγκλήθηκε Αποστολική Σύνοδος μέσα στην "έδρα" του, δηλαδή την Ιερουσαλήμ, ηττήθηκε ολοκληρωτικά απ' τον Παύλο και έφαγε χώμα που λένε...
Βέβαια, για να μην αδικούμε και τον καημένο τον Πέτρο ποτέ δεν διεκδίκησε ούτε διανοήθηκε να προβάλλει κανένα είδους πρωτείου...

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2020

Πόσο "αλάθητοι" ήταν οι Πάπες?

Στη σημερινή εποχή τα δόγματα και οι βαρύγδουπες εμφανίσεις των θρησκευτικών ηγετών δεν ασκούν πλέον κανένα είδος ιερού δέους. Ούτε προκαλούν τη σκληρή πολεμική του παρελθόντος απ' τους φιλελεύθερους και αριστερούς κύκλους. 
Απλά ο κόσμος τα προσπερνά με αδιαφορία. Κι αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι η μεγαλύτερη ήττα κάθε ιδεοληψίας...
Οπότε τώρα μπορούμε να κάνουμε έναν πιο ψύχραιμο απολογισμό της δυτικής παποσύνης. Που επί αιώνες τόσο αυτάρεσκα προέβαλλε το "αλάθητό της". Από πού να ξεκινήσει κανείς...
Ας κάνουμε αρχή απ' τον υποτιθέμενο κορυφαίο μαθητή του Ιησού, που οι Πάπες θεωρούν πρώτο επίσκοπο Ρώμης. Τον Σίμωνα Πέτρο. Αυτός δεν ήταν που αρνήθηκε τον Ιησού? Και αυτόν δεν αποκάλεσε ο Ιησούς σε κάποια άσχετη στιγμή "σατανά"? Και αυτού οι απόψεις δεν αποδοκιμάστηκαν απ' την Αποστολική Σύνοδο της Ιερουσαλήμ?
Μελετώντας την εκκλησιαστική ιστορία βλέπουμε πολλούς Πάπες-μπουμπούκια.
Όπως, ας πούμε, τον Μάρκελλο που στο διωγμό του Διοκλητιανού, για να σώσει τη ζωή και την ιδιοκτησία του, επέστρεψε στην εθνική θρησκεία θυσιάζοντας στο βωμό της Αφροδίτης.
Ο Πάπας Λιβέριος διώχθηκε και εξορίστηκε απ' τους Αρειανούς. Αλλά νοσταλγόντας την ένδοξη και πολυτελή ζωή της ρωμαϊκής έδρας, υπέγραψε το Σύμβολο Πίστεως των Αρειανών και αναθεμάτησε τον ορθόδοξο άγιο Αθανάσιο!
Μισητός εχθρός του Αθανασίου ήταν και ο Πάπας Φήλιξ Β'. Αυτόν κατηγόρησε ο Αθανάσιος πως εξελέγη στον παπικό θρόνο από τρεις επισκόπους ευνούχους και τρεις κατασκόπους του αυτοκράτορα! Σώωωωωπα. Γινόντουσαν τέτοια πράγματα?
"Αλάθητος" ήταν κι ο Πάπας Ονώριος που προσχώρησε επίσημα στην αίρεση του Μονοθελητισμού με συνέπεια να καταδικασθεί και αναθεματιστεί ομόφωνα απ' την ΣΤ' Οικουμενική Σύνοδο.
Ο Πάπας Σίξτος Ε΄ ήταν εντελώς άπαιχτος. Το 1590 μ.Χ. εξέδωσε ένα δικό του κείμενο Αγίας Γραφής και το ανακήρυξε μόνος του ως "αυθεντικό". Απορώ πως δεν τον έκλεισαν στο τρελάδικο...
Ο Πάπας Ουρβανός Η', παρότι είχε πεισθεί για το δίκιο του Γαλιλαίου, επέμενε να αναθεματίζει κάθε άποψη που ήθελε τη γη να κινείται γύρω απ' τον ήλιο. Έτρεμε μήπως αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ της χριστιανικής πίστης που ως τότε θεωρούσε τη γη ένα ακίνητο και επίπεδο τηγάνι στερεωμένο πάνω σε ισχυρά θεμέλια...
Αλλά και ο Πάπας Ζαχαρίας αναθεμάτιζε όποιον διέδιδε πως η γη είναι σφαιρική...

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2020

Ρώμη και Χριστιανισμός: αλήθειες και ψέματα (ΙΗ΄ - Δικονομικά άψογες οι καταδίκες των Χριστιανών)

Στην προηγούμενη ανάρτηση είδαμε το "μαρτύριο" του νεοσύλλεκτου χριστιανού Μαξιμιλιανού. Ας δούμε τώρα κι αυτό του Μάρκελλου, εκατόνταρχου μιας ισπανικής λεγεώνας, που θανατώθηκε στη σημερινή Ταγγέρη του Μαρόκου, στα μέσα του 298 μ.Χ.
Την πρώτη ανάκριση κάνει ο διοικητής της λεγεώνας, που ρωτάει, διατυπώνοντας και την κατηγορία: "Τι ήθελες να δείξεις όταν έβγαλες τη ζώνη σου και πέταξες το θηκάρι του σπαθιού σου και τη ράβδο σου ενεργώντας ενάντια στη στρατιωτική πειθαρχία?". 
Κι ο Μάρκελλος απαντά με άψογο στρατιωτικό τρόπο: "Στις 21 Ιουλίου, μπροστά στα λάβαρα της λεγεώνας, όταν γιορτάζατε τη γιορτή του αυτοκράτορά σας, δήλωσα δημόσια και ξεκάθαρα πως είμαι χριστιανός και ότι δεν μπορούσα να υποταχτώ σε κανέναν άλλον παρά μόνο στον Ιησού Χριστό, τον υιό του παντοδύναμου θεού".
Η απάντηση του Διοικητή ήταν αναμενώμενη: "Δεν μπορώ να ανεχτώ την ανυπακοή σου και θα αναφέρω το ζήτημα στα ιερά αυτιά των Κυρίων μας Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, των ακατανίκητων αυγούστων, και στον Κωνστάντιο και Γαλέριο, τους ευγενέστατους καίσαρες".
Το σκηνικό τώρα μεταφέρεται στη Ταγγέρη, όπου ο Μάρκελλος παραπέμφθηκε να δικαστεί ενώπιον του Αυρύλιου Αγρικόλανου, υποδιοικητή του Πραιτωρίου. Μετά τα διαδικαστικά, η πρώτη επί της ουσίας ερώτηση του Δικαστή ήταν: "Πώς έγινε και τρελάθηκες τόσο ώστε να πατήσεις τον όρκο σου και να μιλήσεις έτσι?". Κι ο Μάρκελλος απαντά: "Δεν υπάρχει τρέλα σε κείνον που φοβάται το Θεό!".
"Χρησιμοποίησες ακριβώς τις λέξεις που αναφέρονται στην επιστολή του Διοικητή σου?"
"Τις χρησιμοποίησα!"
"Πέταξες τα όπλα σου?"
"Τα πέταξα γιατί δεν είναι σωστό για έναν Χριστιανό που φοβάται τον Κύριο Χριστό, να υπηρετεί το στρατό αυτού του κόσμου".
Ακολουθεί η καταδίκη του Μαρκέλλου σε θάνατο δι' αποκεφαλισμού, όπως όριζε ο νόμος.
Τι συμπεράσματα βγάζουμε απ' όλ' αυτά?
Κατ' αρχήν πως δεν πρόκειται για θρησκευτικό διωγμό. Οι συγκεκριμένοι χριστιανοί δικάζονται και καταδικάζονται απλά γιατί παραβίασαν το νόμο. Είτε αρνήθηκαν να στρατευτούν είτε ως στρατιωτικοί αξιωματούχοι επέδειξαν απειθαρχία και προσέβαλαν τον αυτοκράτορα και τα σύμβολά του.
Κανένα βασανιστήριο δεν τους επεβλήθηκε, κανένα λιοντάρι δεν τους κατασπάραξε, κανένα υπερφυσικό φαινόμενο ή θαύμα δεν συνέβη κατά τη δίκη ή την εκτέλεση της ποινής. Η δικονομία και ο νόμος τηρήθηκαν αυστηρά, χωρίς κανένα ίχνος αρνητικής προκατάληψης εις βάρος των κατηγορουμένων, τίποτα απ' τα παραμύθια που κατασκεύασαν αργότερα οι χριστιναοί δεν συνέβη...

Σάββατο 4 Ιουλίου 2020

Ρώμη και Χριστιανισμός: αλήθειες και ψέματα (ΙΖ΄ - Ο Διοκλητιανός είχε Χριστιανούς σωματοφύλακες!)

Όπως έχουμε ξαναπεί, οι χριστιανοί κατασκεύασαν έναν τεράστιο προπαγανδιστικό μηχανισμό που βασίστηκε σε τερατώδη ψεύδη περί "εκατομμυρίων μαρτύρων" κ.λπ. Σκοπός τους ήταν να αποκομίσουν το "ηθικό πλεονέτημα" που θα τους επέτρεπε να δημιουργήσουν τη δική τους πολιτικο-θρησκευτική δικτατορία.
Τα λεγόμενα "Συναξάρια" και "Μαρτυρολόγια" της χριστιανικής εκκλησίας είναι κατά 99% πλαστογραφημένα, γεμάτα ψεύδη και υπερβολές. Ακόμα κι ο σημαντικότερος χριστιανός ιστορικός, ο επίσκοπος Ευσέβιος που έγραψε τον 4ο αιώνα, ομολογεί πως αδυνατεί να βρει έστω και ίχνη εκείνων που προηγήθηκαν και γι' αυτό βασίζει την ιστορία του σε αποσπασματικές μαρτυρίες του καιρού του. 
Είναι σαφές πως οι Χριστιανοί προσπάθησαν συστηματικά να εξαφανίσουν κάθε αξιόπιστη πηγή που θα αποκάλυπτε αυτό που πραγματικά ήταν. Δηλαδή μια σκληρή και αδίστακτη πολιτικο-στρατιωτική οργάνωση, με θρησκευτικό φερετζέ, που προσπαθούσε να καταλύσει τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και να χτίσει στα συντρίμια της μια δική της μοναρχία...
Προσωπικά, επιλέγω ως τα πλέον αξιόπιστα Συναξάρια αυτά του νεοσύλλεκτου Μαξιμιλιανού και του εκατόνταρχου Μάρκελλου.
Ο πρώτος θανατώθηκε στην Τεβέστη της σημερινής Αλγερίας στις 12 Μαρτίου 295. Ήταν η εποχή της λεγόμενης "ρωμαϊκής τετραρχίας", η στρατιωτική θητεία ήταν πλέον υποχρεωτική και η χριστιανική εκκλησία βίωνε περίοδο ειρήνης, επιτρέποντας στα μέλη της να στρατευτούν.
Ο Μαξιμιλιανός όμως εμφανίζεται ως εξτρεμιστής. Επικαλείται τη χριστιανική πίστη του για να αρνηθεί τη στράτευση. Και δικάζεται ενώπιον του ανθύπατου Κάσσιου Δίωνος. 
Ο κατηγορούμενος αρνείται ακόμα και το όνομά του να αναφέρει στο δικαστήριο. Και δηλώνει αποκλειστικά "στρατιώτης του Θεού". Και αρνείται να κάνει ό,τι οι άλλοι νεοσύλλεκτοι. Δηλαδή να κρεμάσει στο λαιμό του τη μολύβδινη στρατιωτική ταυτότητα και να υποστεί τη δερματοστιξία (τατουάζ) της στρατιωτικής σφραγίδας, το "χάραγμα του αντιχρίστου" όπως θα λέγαμε σήμερα. 
"Φέρω ήδη το σημάδι του Χριστού", δηλώνει κατηγορηματικά. "Δεν θα αποδεχθώ τη σφραγίδα του κόσμου". Ο Δίων προσπαθεί να του αλλάξει γνώμη και προφανώς να του σώσει τη ζωή. Και απ' την προσπάθειά του προκύπτει μια πολύ σημαντική ιστορική μαρτυρία. Του λέει επί λέξη: "Στην ιερή σωματοφυλακή των κυρίων μας Διοκλητιανού, Μαξιμιανού, Κωνστάντιου και Γαλέριου υπάρχουν χριστιναοί και αυτοί πολεμούν"!
Η απάντηση του εξτρεμιστή αποδεικνύει πως ουσιαστικά ανήκει σε κάποια ακραία χριστιανική αίρεση κι όχι στην επίσημη εκκλησία που επέτρεπε τη στρατιωτική θητεία: "Το τι κάνουν οι άλλοι είναι δική τους δουλειά. Εγώ είμαι χριστιανός και δεν μπορώ να κάνω κακό!". 
Φυσικά η ποινή του ήταν θανάτωση δια αποκεφαλισμού όπως οι νόμοι προέβλεπαν...