Χριστιανισμός και Αρχαία Μυστήρια (Β')

 

Κατά τη γνώμη μας, η μήτρα όλων των θρησκειών βρίσκεται στην αρχαία Ινδία και στις μεταφυσικές θεωρήσεις των Βραχμάνων. Ο αποκρυφισμός των Ιμαλαϊων μεταναστεύει δυτικά, προς την Αίγυπτο. Εκεί βρίσκει εύφορο έδαφος, εδραιώνεται στη χώρα των Φαραώ και στη συνέχεια διαδίδεται στη Μεσοποταμία και στον χώρο της ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου.

Την εποχή εκείνη η Αίγυπτος και τα ιερατεία της αποτελούσαν το πνευματικό, πολιτιστικό και επιστημονικό κέντρο του κόσμου. Εκεί πήγαιναν να σπουδάσουν π.χ. οι πιο ψαγμένοι και φωτισμένοι Έλληνες: Θαλής, Σόλωνας, Πυθαγόρας, Πλάτωνας κ.λπ. 

Εκεί. δίπλα στους ιεροφάντες της Μέμφιδας, των Θηβών, της Αβύδου κ.λπ. μυούνταν στις δοξασίες μιας μυστικής θρησκείας και επιστήμης. Και επιστρέφοντας στον τόπο τους, ίδρυαν αντίστοιχα Πνευματικά Κέντρα που ονομάζονταν "Μυστήρια".

Στην Αίγυπτο οι μύστες διδάσκονταν να ερμηνεύουν το πολύπλοκο σύστημα των Μύθων. Γιατί στην αρχαιότητα οι "μεγάλες αλήθειες" ήταν κρυμμένες μέσα σε απλοϊκούς και συχνά αντιφατικούς μύθους. 

Οι μύστες λάμβαναν τα "μυστικά κλειδιά" που τους έδιναν τη δυνατότητα να ξεμπερδέψουν το κουβάρι των μύθων και να βρουν τον κρυμμένο φιλοσοφικό και θεολογικό τους πυρήνα.

Λέγεται πως ο πρώτος που έφερε την ανατολική σοφία στους Έλληνες ήταν ο Ορφέας. Για το πρόσωπο αυτό δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα. Ούτε την καταγωγή ούτε την προσωπική του ιστορία. Μόνο το όνομά του δηλώνει έναν σκουρόχρωμο άντρα. Η δοξασία που μετέφερε και δίδαξε ήταν η Διονυσιακή. Με βασικά στοιχεία την πίστη στην  επαναγέννηση-μετεμψύχωση και την εσωτερική τελείωση μέσω ειδικών θρησκευτικών και φιλοσοφικών πειθαρχιών. 

Οι κύριοι ερμηνευτές της ορφικής-διονυσιακής αποκάλυψης στον περι-αιγαιακό χώρο ήταν ο Πυθαγόρας και ο Πλάτωνας. Τα μόνιμα στοιχεία υψώνονται πάνω απ' τα παροδικά. Το εσωτερικό κίνητρο πάνω απ' την πράξη. Ο νους στρέφεται από τις φανερές στις κρυμμένες αλήθειες. (Όσο πιο ακαλλιέργητος είναι κάποιος, τόσο περισσότερο εκτιμά τα φανερά). 

Αντίθετα, ο μυστικισμός αναζητά τους βαθύτερους και πανίσχυρους παράγοντες που συνδέουν τις αιτίες με τα αποτελέσματα. Προσπαθεί να εξηγήσει τους πνευματικούς παράγοντες πίσω από τις εξωτερικές πράξεις και αναζητά τους παγκόσμιους νόμους στις θεογονίες και στους μύθους των θρησκειών...

Χριστιανισμός και Αρχαία Μυστήρια (A')

Όπως έχουμε ξαναπεί, οι καταπληκτικές ομοιότητες των διαφόρων θρησκειών μας αναγκάζει να δεχθούμε πως το θρησκευτικό φαινόμενο έχει τις ρίζες του σε μια πρώτη "παγκόσμια θρησκεία" που στη συνέχεια διακλαδίστηκε και κατακερματίστηκε με τα γνωστά αποτελέσματα.

Ειδικά στο χριστιανισμό, που μας ενδιαφέρει και περισσότερο, είναι εμφανές πως η διδασκαλία του πηγάζει από εποχές πολύ πρωιμότερες απ' τον ιστορικό Ιησού. Φυσικό ήταν η χριστιανική εκκλησία να προσπαθήσει με κάθε μέσο να εξαφανίσει τις παγανιστικές πηγές απ' τις οποίες γεννήθηκε. Και όσες δεν μπόρεσε να καταστρέψει, τις διαστρέβλωσε καταλλήλως. 

Έφτασε μάλιστα στο σημείο να ισχυριστεί πως δεν "έκλεψε" αυτή τις προγενέστερες θεωρίες, αλλά ότι ο Θεός των χριστιανών "φώτισε" τους αρχαιότερους ώστε με τις απόψεις τους να προετοιμάσουν τη διάδοση του χριστιανισμού. Τώρα μιλάμε για απίστευτο θράσος...

Στον χριστιανισμό, ακόμα και στη σημερινή του μορφή, μπορεί κανείς να διακρίνει τις έντονες επιδράσεις των αρχαίων παγανιστικών μυστηρίων. Αρκεί βέβαια, να γνωρίζει αυτά τα μυστήρια. Κάτι καθόλου εύκολο, γιατί και οι σχετικές πηγές έχουν "χαθεί" ή αλλοιωθεί, και η εκκλησία σε συνεργασία με την πολιτεία απέκλεισε την ουσιαστική διδασκαλία τους στη δημόσια εκπαίδευση. 

Νομίζετε πως τυχαία η χριστιανική εκκλησία αντιδρά στη μετατροπή του μαθήματος των θρησκευτικών σε θρησκειολογικό? Αν τα μικρά παιδιά αρχίσουν να κατανοούν πως όλες οι θρησκείες λένε ουσιαστικά τα ίδια πράγματα με διαφορετικά λόγια... η μπάλα χάθηκε!

Με τα αρχαία μυστήρια και πώς αυτά επιβιώνουν μέσω του χριστιανισμού θ' ασχοληθούμε εκτενέστερα στο μέλλον. Εδώ θα αρκεστούμε σε μια μικρή ορεχτική δόση: ο ίδιος ο Παύλος, όπως προκύπτει απ' τις επιστολές του, φαίνεται πως γνώριζε πολύ καλά τα παγανιστικά μυστήρια, ίσως και να είχε μυηθεί σε ορισμένα από αυτά. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγηθεί ότι χρησιμοποιεί συνεχώς όρους που προέρχονται απ' τα αρχαία μυστήρια?

Π.χ. η φράση του Παύλου στην Προς Ρωμαίους περί "συνενταφιασμού με τον Χριστό εις τον θάνατον" κάνει μπαμ πως εμπνεύστηκε απ' τις μυστηριακές τελετές του Άττεως και του Οσίριδος! 

Το ίδιο και οι εκφράσεις της Προς Φιλήμονα "δέσμιος του Ιησού Χριστού", "συστρατιώτης" και "συναιχμάλωτος" προέρχονται σαφώς απ' τη μυστηριακή λατρεία του Μίθρα...

Επιδίδονταν οι πρώτοι Χριστιανοί σε καννιβαλισμό και σεξουαλικά όργια? (Δ' - Απίστευτες εποχές...)

 

Όπως έχουμε ξαναπεί, οι Εθνικοί κατηγορούσαν τους Χριστιανούς για ανομολόγητες και απαίσιες πράξεις, και οι Χριστιανοί απέδιδαν τις πράξεις αυτές στους "αιρετικούς". Άρα οι κατηγορίες δεν ήταν ούτε εντελώς φανταστικές ούτε τελείως ψευδείς. Απλά το ζητούμενο είναι να βρούμε τους πρωταγωνιστές.

Κάτι τέτοιο είναι αδύνατον σήμερα. Μετά από τόσους αιώνες και με ελάχιστες αξιόπιστες πηγές δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη. Σήμερα, απλά θα παραθέσουμε τις απόψεις του Κλήμη Αλεξανδρείας και δυο χριστιανών επισκόπων και συγγραφέων, του Ευσέβιου και Επιφάνειου που περιγράφουν τις πράξεις δύο ακραίων αιρετικών ομάδων-γνωστικών, των Καρποκρατιανών και των Φιβιωνιτών.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες αυτές, οι Καρποκρατιανοί συγκεντρώνονταν σε μεικτά γεύματα-Αγάπες. Αφού έτρωγαν και έπιναν πολύ, έσβηναν τα φώτα και επιδίδονταν σε ομαδικά και αδιάκριτα όργια. Πίστευαν πως με τον τρόπο αυτό καθαγιαζόταν η σαρκική και σεξουαλική κοινωνία  και έτσι έρχονταν πιο κοντά στη Βασιλεία των Ουρανών.

Για τους Φιβιωνίτες, μια εξέλιξη των Νικολαϊτών, οι μαρτυρίες είναι πολύ πιο σκληρές. Κατά τη διάρκεια των οργίων προσπαθούσαν να εκσπερματώσουν στις παλάμες τους, τις ύψωναν προσευχόμενοι και το κατάπιναν λέγοντας "Αυτό είναι το σώμα του Χριστού και αυτό είναι ο Αμνός του Θεού"! Αν, κατά λάθος, κατά τη διάρκεια των οργίων έμενε κάποια γυναίκα έγκυος, αποσπούσαν το έμβρυο, το κοπανούσαν σε γουδί με ένα μείγμα από μέλι και πιπέρι και το έτρωγαν, λέγοντας στο Θεό "Δεν αφήσαμε τον Άρχοντα της Λαγνείας να μας εμπαίξει αλλά μαζέψαμε το σφάλμα του αδελφού μας".

Οι Αιγύπτιοι Φιβιωντίτες δεν νήστευαν. Αντίθετα έτρωγαν πλούσιες τροφές για να είναι διαρκώς σεξουαλικά δραστήριοι. Δεν επιθυμούσαν την ανθρώπινη αναπαραγωγή γιατί θεωρούσαν πως με αυτή τη διαδικασία ο Διάβολος εμπαίζει την εικόνα που έφτιαξε ο Θεός.

Επιδίδονταν οι πρώτοι Χριστιανοί σε καννιβαλισμό και σεξουαλικά όργια? (Γ' - Αν μόνο η πίστη σώζει, τότε όλα επιτρέπονται!0

 

Όπως έχουμε ήδη πει, μπορεί οι τόσο βαριές κατηγορίες κατά των Χριστιανών να ήταν υπερβολικές και συνήθως ψευδείς, δεν ήταν όμως και εντελώς αβάσιμες. Αυτό προκύπτει και από το γεγονός ότι και οι ίδιοι οι Χριστιανοί συγγραφείς των πρώτων αιώνων ομολογούν συχνά κάποιες σεξουαλικές παρεκτροπές στα πλαίσια των κοινοτήτων τους.

Αναφέρουμε ενδεικτικά τα εξής κείμενα:

Σε μια Επιστολή του Ιούδα (περί το 80 μ.Χ.) γίνεται αναφορά σε κάποιους που με δόλιο τρόπο εισχώρησαν στη χριστιανική Εκκλησία και χρησιμοποιούν διάφορα σοφιστικά επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν την ανηθικότητά τους. Δεν παραθέτει λεπτομέρειες, αλλά επικαλούμενος τα Σόδομα και Γόμορρα, μας βάζει στο πνεύμα του προβλήματος.

Σε μια άλλη Επιστολή, του Πέτρου περί το 100 μ.Χ., αναφέρονται κάποιοι "ψευδοδιδάσκαλοι" και "αιρετικοί" που παρασύρουν τους πιστούς σε ακολασίες. Τους χαρακτηρίζει "τέκνα της κατάρας" που μόνο κίνητρο έχουν την αχόρταγη επιθυμία του χρήματος και των ηδονών.

Βλέπουμε, λοιπόν, πως φαινόμενα ανηθικότητας υπήρχαν και μάλιστα έντονα στις Χριστιανικές κοινότητες. Με τη διαφορά πως οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς τις αποδίδουν σε "αιρετικούς". 

Όμως αυτοί οι "αιρετικοί" ήταν Χριστιανοί, τουλάχιστον όσον καιρό εξακολουθούσαν να είναι μέλη της Εκκλησίας και να πρωταγωνιστούν στις συνάξεις της.

Ο απολογητής Ιουστίνος (περί το 155 μ.Χ.) δεν αφήνει καμία αμφιβολία πως οι παρεκτροπές ήταν αποκλειστικά έργο "αιρετικών". 

Προσωπικά, δεν έχω λόγους να το αμφισβητήσω. Αλλά σας δίνω μια μικρή αλλά ίσως σημαντική πληροφορία. 

Αυτοί οι "αιρετικοί" που επιδίδονταν σε σεξουαλικές παρεκτροπές υποστήριζαν την επίσημη θέση του αποστόλου Παύλου που δίδασκε στους εθνικούς πως δεν δεσμεύονται από τον ηθικό νόμο της εβραϊκής Βίβλου και πως οι άνθρωποι σώζονται από την πίστη κι όχι από τις πράξεις τους. Άρα, εφόσον οι πράξεις δεν παίζουν κανέναν ρόλο στη Σωτηρία... όλα επιτρέπονται!