Το στρίβειν δια του διπλού μηνύματος! (του Γιάννη Νικολουδάκη)

"Ο Χριστός μισεί την αμαρτία, αλλά αγαπά τον αμαρτωλό".

Επιτρέψτε μου να πω ότι η παραπάνω φράση ακολουθεί την τακτική του διπλού μηνύματος! Τι θα πει μισεί την αμαρτία, αλλά όχι τον αμαρτωλό;
Τι είναι η αμαρτία; Κάτι ξέχωρο από τον αμαρτωλό ή η ίδια του η φύση;
Από τέτοιου είδους μηνύματα, η Εκκλησία έχει να επιδείξει μπόλικα... 

Όπως το γνωστό: "δε σε στέλνει ο Θεός στην κόλαση, εσύ πέφτεις μόνος σου"... και όποιος έβγαλε νόημα, έβγαλε! Για μένα, αυτή η φράση δε λέει τίποτα, απλώς σκοπός της είναι να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να μετατοπιστεί το θέμα αλλού...

Επιστολή στον Αρχιεπίσκοπο...

Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης ήταν μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και ποιητής του μεσοπολέμου, που τελικά αυτοκτόνησε στις 8 Γενάρη του 1944. Γύρω στα 1926 υιοθέτησε την τότε μοντέρνα κομμουνιστική ιδεολογία, όσο, βέβαια, κομμουνιστής μπορούσε να γίνει ένας εκκεντρικός γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας.

Από το όλο έργο του επιλέγουμε την παρακάτω επιστολή που δημοσιεύτηκε το 1927 στον "Ριζοσπάστη":

«Αθήνα 1-8-27
Χρυσόστομον Παπαδόπουλον
Αρχιεπίσκοπον Αθηνών
Κύριε,
Ευρίσκομαι σήμερα στην ανάγκη –για να είμαι απολύτως συνεπής προς τας υπαγορεύσεις της συνειδήσεώς μου– ν’ αποταθώ απ’ ευθείας προς εσάς, και να σας παρακαλέσω να με διευκολύνετε στον διακανονισμόν μιας υποθέσεως, χαρακτήρος εντελώς προσωπικού –που αφορά τας σχέσεις μου με την εκκλησίαν, και που, λόγω της τελευταίας αυτής λεπτομερείας, ανάγεται εξ ολοκλήρου στη δικαιοδοσία σας.

Η χριστιανική θρησκεία –όχι μόνον η ορθόδοξος, αλλά εν γένει η χριστιανική– όπως επίσης και κάθε άλλη θρησκεία– μού έχει αποβεί τελείως περιττή.

Κρίνω άσκοπο να εκθέσω τη σειρά των σκέψεων που με οδήγησαν έως εκεί. Αφορούν εξ ολοκλήρου τον προσωπικό μου τρόπο τού αντιλαμβάνεσθαι τα πράγματα, και τας προσωπικάς μου απόψεις επί του ανθρωπίνου προορισμού.
Γι’ αυτό το λόγο, μάλλον συγκεκριμένα, θα επιθυμούσα ν’ απαλλαγώ τελείως αυτής. Θα μου πείτε ίσως, ότι καθένας μπορεί αξιόλογα να το κάμει σιωπηρά και κατ’ ιδίαν, χωρίς τίποτε να τον βιάζει να το κοινολογήσει, ούτε να προσφύγει σε άλλο επισημότερο διάβημα.

Και όμως αισθάνομαι σήμερα την ανάγκην αυτής της επισημοτέρας, και κατά τύπους, επανακτήσεως της πνευματικής μου ελευθερίας. Υπάρχουν περιπτώσεις που ο νόμος, έξαφνα, με υποχρεώνει να ορκίζομαι επάνω σ’ ένα χρυσόδετο βιβλίο, το οποίον έχει για μένα, βεβαίως, μεγάλη κοινωνική, φιλοσοφική ή λογοτεχνική αξία, καμιά όμως απολύτως θρησκευτική. Θα μου ήταν εξίσου δυσάρεστο και ανωφελές, αν με υπεχρέωναν να ορκίζομαι επάνω στην «Ιλιάδα» ή την «Πολιτείαν του Πλάτωνος» –βιβλία που εκτιμώ και αγαπώ, αλλά που δεν έχουν επίσης, για μένα, κανένα είδος μυστικοπαθούς ιερότητος, με την έννοιαν με την οποίαν το θέλει η εκκλησία.

Επί πλέον, έχω φθάσει εις το συμπέρασμα ότι, μεταξύ της φιλοσοφίας και του κηρύγματος του Ιησού, και της σημερινής αποστολικής εκκλησίας, υπό την αληθινήν όψιν με την οποίαν αύτη κινείται και ενεργεί, η απόστασις και η παρεξήγησις είναι τεραστία.

Βλέπετε, το χάσμα είναι ριζικόν και ανεπανόρθωτον. Δεν πιστεύω σε τίποτε απ’ ό,τι πιστεύετε, και δεν επιθυμώ να διατηρώ, έστω και προσχηματικά, δεσμούς με κάτι το οποίον θεωρώ παιδαριώδες, οσάκις δεν το θεωρώ και εγκληματικό.

Με την ελπίδα ότι αυτό μου το γράμμα –γραμμένο, το τονίζω, εντελώς γαλήνια, συνειδητά και αποφασιστικά– θα συντελέσει ώστε να παύσω και κατά τύπους –αφού κατ’ ουσίαν έχω παύσει προ πολλού– να λογίζομαι, οπωσδήποτε, μέλος του θρησκευτικού σας ποιμνίου.
Πρόθυμος, Ν. ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ».

O Eπίσκοπος Ρώμης αρχίζει να "ξηλώνει το πουλόβερ";

Αναδημοσιεύουμε χωρίς σχόλια απ’ το σάιτ της Καθημερινής:

Αλλαγές στο «Πάτερ Ημών» προτείνει ο Πάπας Φραγκίσκος

ΒΑΤΙΚΑΝΟ. Την έγκρισή του έδωσε ο Πάπας Φραγκίσκος για την επιβολή αλλαγών στην προσευχή «Πάτερ Ημών» της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, έτσι ώστε ο Θεός να μην εμφανίζεται πια ως Αυτός που οδηγεί τον άνθρωπο στον πειρασμό. 
Ο επικεφαλής του συμβουλίου επισκόπων της Ιταλίας, καρδινάλιος Γκαλτιέρο Μπασέτι είπε μιλώντας στον Τύπο ότι ο Πάπας ενέκρινε αλλαγές στη Θεία Λειτουργία που περιλαμβάνουν και τη νέα διατύπωση του «Πάτερ Ημών». Η προσευχή αυτή απαγγέλλεται στη Θεία Λειτουργία από 1,2 δισεκατομμύρια ρωμαιοκαθολικούς ανά τον κόσμο. 
Το «Πάτερ Ημών» προέρχεται από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: ο Ιησούς διδάσκει την προσευχή όταν ερωτάται από τους μαθητές Του πώς πρέπει να προσεύχονται. Η μετάφρασή του στις δυτικές γλώσσες, με τη σειρά της, προέρχεται από τη λατινική και την ελληνική του αγίου Ιερωνύμου, στα τέλη του 4ου αιώνα.
Η νέα διατύπωση αφορά τον 13ο στίχο: «Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού». Ο Πάπας ζήτησε ο στίχος να αντικατασταθεί με άλλον, ο οποίος θα λέει «μη μας αφήσεις να πέσουμε στον πειρασμό», καθώς μόνο ο Σατανάς είναι ικανός «να μας στρέψει στον πειρασμό». Πριν από δύο χρόνια ο Πάπας Φραγκίσκος είχε εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για τη διατύπωση του στίχου.
«Η μετάφραση από τα ελληνικά δεν αποδίδει σωστά το νόημα της προσευχής, καθώς αναφέρεται σε έναν Θεό ο οποίος ωθεί στον πειρασμό. Στην πραγματικότητα, εγώ είμαι αυτός που υποκύπτει στην αμαρτία. Δεν με σπρώχνει Αυτός στον πειρασμό για να δει πως υπέκυψα. Ενας Πατέρας δεν κάνει κάτι τέτοιο, ένας Πατέρας σε βοηθάει να ξανασηκωθείς αμέσως. Ο Σατανάς είναι αυτός που μας οδηγεί στον πειρασμό, αυτή είναι η ειδικότητά του», είπε ο Ποντίφικας, μιλώντας σε τηλεοπτικό δίκτυο του Βατικανού.
Συμβούλια επισκόπων από πολλά μέρη του κόσμου έχουν ήδη εκδηλώσει την πρόθεσή τους να τηρήσουν την αλλαγή στη διατύπωση του «Πάτερ Ημών». Τα κατά τόπους συμβούλια επισκόπων έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη αυτονομία σε ζητήματα δόγματος μετά την έκδοση της εγκυκλίου «Magnum Principium» τον Σεπτέμβριο του 2017. 
Η εγκύκλιος αυτή μετέθετε την ευθύνη για τις μεταφράσεις ιερών κειμένων σε τοπικές γλώσσες, από το Βατικανό στα κατά τόπους συμβούλια επισκόπων.
Αντιδράσεις
Συντηρητικοί ρωμαιοκαθολικοί κύκλοι έχουν ήδη εκφράσει την αντίθεσή τους στις αλλαγές που προτείνει ο Πάπας Φραγκίσκος και στους «επικίνδυνους νεωτερισμούς» που αυτός προσπαθεί να επιβάλει στο δόγμα. 
Η λέκτορας Βιβλικών και Θρησκευτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ, στη Βρετανία, Μέρεντιθ Ουόρεν ανέφερε στην εφημερίδα Guardian: «Η νέα εκδοχή του “Πάτερ Ημών” προσπαθεί να αντιμετωπίσει το υπονοούμενο ότι ο Θεός έχει κάποια συμμετοχή στο κακό. Με τον τρόπο αυτόν, όμως, ο Πάπας αγνοεί τα πάμπολλα βιβλικά παραδείγματα όπου ο Θεός λειτουργεί παράλληλα με τον Σατανά για να φέρει σε πειρασμό τους πιστούς Του, ακόμη και τον ίδιο Του τον Υιό. Η νέα εκδοχή αντιβαίνει στο ξεκάθαρο νόημα του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου του Ευαγγελίου».

Ανίερες συμφωνίες "αγίων"!

Την Κωνσταντίνεια δυναστεία διαδέχθηκε μια άλλη βάρβαρη δυναστεία, που ουσιαστικά μισούσε την ουσία του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού. Αυτό το μίσος προς κάθε τι ελληνο-ρωμαϊκό επέδειξαν σχεδόν όλοι οι λεγόμενοι "βυζαντινοί" αυτοκράτορες, που κατάγονταν από βάρβαρες επαρχίες, με έντονο το κόμπλεξ κατωτερότητας προς τη Ρώμη και την κλασική Ελλάδα. 

Αυτό το κόμπλεξ ήρθε και "κούμπωσε" με τη χριστιανική θρησκεία για να ισοπεδώσει σχεδόν όλα τα κλασικά δημιουργήματα του παρελθόντος.

Ιδρυτής της νέας δυναστείας ήταν ο Θεοδόσιος, που καταγόταν απ' την βάρβαρη (τότε) Ισπανία, και η χριστιανική εκκλησία τον αποκάλεσε επίσης "Μέγα" λόγω των πολύτιμων υπηρεσιών που της πρόσφερε. Γιατί κριτήριο της Εκκλησίας είναι αποκλειστικά το συμφέρον των εξουσιομανών Επισκόπων της. 

Αρχικά ανέλαβε τη διακυβέρνηση του ανατολικού κράτους και διαχειρίστηκε μάλλον αποτελεσματικά τη γοτθική απειλή. Αναγκάστηκε όμως να συνάψει μαζί τους συνθήκες ειρήνης και χιλιάδες Γότθοι εγκαταστάθηκαν ως "σύμμαχοι" στη Θράκη, Μοισία, Φρυγία και Λυδία, αλλοιώνοντας περαιτέρω την πληθυσμιακή σύνθεση των περιοχών αυτών.

Ο Θεοδόσιος βαπτίσθηκε, μάλλον καιροσκοπικά, χριστιανός το 380 μ.Χ., εξασφαλίζοντας έτσι την πολιτική στήριξη των ομοδόξων του. Συμπεριφέρθηκε με μίσος και φανατισμό έναντι όχι μόνο των άλλων θρησκειών αλλά και των διαφορετικών εκδοχών της χριστιανικής πίστης. 

Ανατρέποντας την ως τότε αρειανική παράδοση της κωνσταντίνειας δυναστεία, αυτός πόνταρε στους "Ορθοδόξους". Καθαίρεσαι τον αρειανόφιλο επίσκοπο Νέας Ρώμης Δημόφιλο και συγκάλεσε τη λεγόμενη "Β' Οικουμενική Σύνοδο" που καταδίκασε τους αρειανιστές οι οποίοι με διατάγματα του αυτοκράτορα στερήθηκαν στο εξής τα πολιτικά δικαιώματα και τις περιουσίες τους.

Ταυτόχρονα δίωξε και τους Εβραίους αλλά, κυρίως, τις εθνικές λατρείες, τις οποίες απαγόρευσε, έκλεισε τους ναούς τους, κατάργησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 394 μ.Χ. κ.λπ.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του εκδηλώθηκαν πολλές στάσεις και κινήματα. Τις αντιμετώπισε όλες "χριστιανικότατα", καταπνίγοντάς τες στο αίμα. 

Εκεί που όμως το τερμάτισε, ξεπερνώντας ακόμη και τον "άγιο" Κωνσταντίνο, ήταν στη Θεσσαλονίκη το 390 μ.Χ., που διέταξε τη σφαγή πάνω από 15.000 κατοίκων της μέσα σε μια μέρα, στον ιππόδρομο της πόλης.

Τη σφαγή αυτή δεν άφησαν ανεκμετάλλευτη οι πονηροί χριστιανοί ιεράρχες. Και κυρίως η μουσίτσα Αμβρόσιος, επίσκοπος Μεδιολάνων. 

Αυτός ο παμπόνηρος πολιτικάντης, που η Εκκλησία ασφαλώς και αγιοποίησε, πρότεινε την εξής συμφωνία στον Θεοδόσιο. Η Εκκλησία θα αναλάμβανε να αποκαταστήσει-συγχωρήσει την εξόντωση τόσων χιλιάδων ανθρώπων, επιβάλλοντάς του ολιγόμηνη στέρηση της θείας κοινωνίας, ακόμα και της εισόδου του σε ναούς. Με δυο λόγια, κατά το κοινώς λεγόμενον, του "έκαναν τη μούρη κιμά"! 

Κι ο αυτοκράτορας, ως αντάλλαγμα, θα αναλάμβανε ακόμα πιο σκληρούς διωγμούς εις βάρος των αλλόθρησκων και αλλόδοξων. 

Τώρα μιλάμε για πολύ ... χριστιανικές καταστάσεις!