Πονηριές ιερατείου..

 

Η λέξη "αμαρτία" σημαίνει απλά "αστοχία". Είναι ένα σφάλμα της κρίσης, μια αστοχία του σκοπού. Πρόκειται για μια απόλυτα φυσική ανθρώπινη κατάσταση, χωρίς καμία δραματοποίηση ή μεταφυσική διάσταση. Ο άνθρωπος γνωρίζει την πραγματικότητα, βελτιώνετα και εξελίσεται μέσα από μια διαρκή αλυσίδα αστοχιών και σφαλμάτων.

Έρχεται όμως ο ιουδαιο-χριστιανισμός και μετατρέπει αυτό το απλό και ανθρώπινο σφάλμα σε ύψιστη προσβολή του ίδιου του Θεού. Με βέβαιο επακόλουθο την αυστηρή τιμωρία του ανθρώπου. Εκτός κι αν... ο ίδιος ο Θεός τον συγχωρήσει μέσω του ιερατείου του. Εδώ ακριβώς κρύβεται η σκοπιμότητα αυτής της τεράστιας παραχάρηξης. 

Τα ιερατεία φροντίζουν να ενοχοποιούν και να κατατρομοκρατούν τους πιστούς τους για να τους χειραγωγούν αποτελεσματικότερα. Όποιος φοβάται υποτάσεται ευκολότερα, γίνεται πειθήνιο υποζύγιο,  εύκολο θύμα προς εκμετάλλευση!

Επί αιώνες είχε οργανωθεί ένα άριστο σύστημα που ουσιαστικά βόλευε τους πάντες. Η Εκκλησία και το ιερατείο της θυσαύριζε και οι πιστοί απελευθερώνονταν από τον φόβο τη σκληρής τιμωρίας και της κολάσεως. 

Ας μην κατηγορούμε μόνο το ιερατείο. Χωρίς και τη δική μας συμμετοχή δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα. Θυμάμαι μια φορά που μια κοπέλα είχε παρουσιαστεί σε έναν φίλο μου αρχιμανδρίτη και του ζητούσε την άδεια να κάνει έκτρωση. Η απάντησή του ήταν χαρακτηριστικά αφοπλιστική: "Βρε ευλογημένη, είναι δυνατόν να μου ζητάς τέτοια πράγματα; Κάνε πρώτα εσύ την έκτρωση και έλα μετά να σου διαβάσω μια συγχώρεση!"...

Καταδικάζει τον πλούτο ο Χριστιανισμός; (Β' - Εθνικοσοσιαλιστής ο Θεός;)

 

Είναι γεγονός πως κάποιες διακηρύξεις του Χριστιανισμού περί κοινωνικής δικαιοσύνης, κοινοκτημοσύνης κ.λπ. παρανοήθηκαν από μερικούς, καθώς αυτές οι έννοιες ταυτίζονταν με τον ... επάρατο κομμουνισμό και σοσιαλισμό! 

Κατανοούμε απόλυτα την αμηχανία των εξουσιαστών, που από τη μία θέλουν τον Χριστιανισμό για δεκανίκι τους αλλά απορρίπτουν τη χριστιανική κοινωνική διδασκαλία.

Μοιάζει κάπως με πολλούς σύγχρονους συμπατριώτες μας που θέλουν τα εργατικά χέρια των μεταναστών αλλά όχι και τους ίδιους τους μετανάστες...

Ο Χριστιανισμός ήταν αρχικά ένα ριζοσπαστικό κίνημα. Δεν χωρούσαν στις τάξεις του εξουσιαστές και βαθύπλουτοι. Βέβαια, όλο και κάποιοι από αυτούς έγιναν χριστιανοί. Αλλά αυτό έχει ψυχαναλυτική ερμηνεία. Θυμίζει κάποιους αριστοκράτες του 19ου αιώνα, που επειδή τους απέρριψε η κοινωνική τους τάξη, έγιναν θεωρητικοί εισηγητές του αναρχισμού! Για εκδίκηση...

Για τον Χριστιανισμό ο πλούτος και η φτώχεια δεν είναι ένα απλά κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό φαινόμενο. Είναι βαθειά ηθικό. Για τους Χριστιανούς Κύριος και Δημιουργός του κόσμου είναι ο Θεός. Και όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του. Άρα έχουν ίσα δικαιώματα στα αγαθά της γης. 

Η άνιση κατανομή των υλικών αγαθών είναι για τον Χριστιανισμό τεράστια διασάλευση της ηθικής τάξης. Προσβολή του ίδιου του Θεού. 

Γι' αυτό και ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη εμφανίζεται να "κλίνη το ους" με πατρική στοργή στον στεναγμό των φτωχών που ανεβαίνει από τη γη και εγείρεται αγανακτισμένος από τον θρόνο του, έτοιμος να συντρίψει τους εκμεταλλευτές με την υψωμένη τρομερή δεξιά του γροθιά! 

Προσέξτε! Η δεξιά κι όχι η αριστερή γροθιά του Θεού θα συντρίψει τους καταπιεστές και εκμεταλλέυτές του φτωχού λαού!

Καταδικάζει τον πλούτο ο Χριστιανισμός; (Α' - Έχει ζουμί η υπόθεση)

 

Μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά τρία ήταν τα πιο "καυτά" ζητήματα που αντιμετώπισε ο Χριστιανισμός μέχρι σήμερα. Αναφέρομαι στη σχέση του με: α) το σεξ, β) την εξουσία και γ) τον πλούτο.

Και τα τρία ζητήματα είναι φλέγοντα και παραμένουν ανοιχτές πληγές για τη συγκεκριμένη θρησκεία, κι ας πέρασαν ήδη 2000 χρόνια.

Σκέφτηκα να κάνω μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε την αυθεντική σχέση του Χριστιανισμού με τον πλούτο. Δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Οι πηγές και οι απόψεις διίστανται και συχνά ειναι αντιφατικές. Ας αναφέρουμε δύο παραδείγματα:

1) Ο Αβραάμ ήταν λένε πολύ πλούσιος. Αλλά ταυτόχρονα και πολύ ευσεβής. Άρα ο πλούτος και η ευσέβεια μπορούν άνετα να συνδιαστούν. Σημαίνει κάτι αυτό; Κι αν ναι, τι ακριβώς; Μην ξεχνάμαι πως ο Μωυσής ήταν και πολύγαμος, έκανε παιδιά με δούλες του και είχε πολυάριθμους δούλους. Είναι θεάρεστη η πολυγαμία και η δουλεία; Έχουμε θεματάκια λοιπόν...

2) Πολλοί απ' τους λεγόμενους "Πατέρες της Εκκλησίας" για καθαρά ποιμαντικούς λόγους έδειξαν ανοχή στον πλούτο. Αρκεί να αποκτήθηκε με δίκαιο τρόπο. Συνιστά αυτό έγκριση του πλούτου απ' τον Χριστιανισμό; Προσωπικά, άλλο κατάλαβα. Οι συγκεκριμένοι Πατέρες λένε με απλά δικά μου λόγια τα εξής.... Δεν σας ζητάμε να απαρνηθείτε τελείως τα πλούτη, όχι γιατί δεν είναι σωστό αλλά γιατί ξέρουμε πως δεν μπορείτε να το αντέξετε. Γι' αυτό, αρχικά σας λέμε πως ο τίμιος πλούτος γίνεται αποδεκτός, ώστε να σας κερδίσουμε και σταδιακά να σας εισάγουμε στα ανώτερα πνευματικά επίπεδα που απαιτούν πλήρη απάρνηση του πλούτου!

Βλέπετε λοιπόν πως το θέμα έχει πολύ βάθος και ζουμί. Αξίζει να το ψάξουμε...

Δεν ακούγεται κάπως παράλογο;

Ο Θεός επέτρεψε στον Θεό να θυσιαστεί

για να εξευμενίσει τον Θεό...

Προς τι η κόλαση;

 

Ο Θεός δεν αγαπάει τους εχθρούς του;