Καλή Χρονιά!

 

Καλά Χριστούγεννα!

 

Γιόχαν φον Γκαίτε

 

"Αν ο Θεός με ήθελε αλλιώς,

θα με είχε πλάσει διαφορετικό!"

Η σεξουαλική καταπίεση δημιουργεί υποτεγμένες κοινωνίες!

 

Η γυναίκα έχει απ' τη φύση της κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που στα προεπιστημονικά χρόνια προκαλούσαν μεγάλη εντύπωση. Το γεγονός πως είχε μακριά μαλλιά, πως κάθε μήνα μάταινε χωρίς να πεθαίνει, η εγκυμοσύνη, ο τοκετός, οι έντονοι οργασμοί, η διαίσθηση κ.λπ. την καθιστούσαν πλάσμα παράξενο, υπερβατικό, σπουδαιότερο.

Οι άντρες, που είχαν ασφαλώς μεγαλύτερη μυική δύναμη, κάτι που εκείνες τις εποχές μετρούσε πολύ περισσότερο απ' ό,τι σήμερα, άρχισαν να διακατέχονται από αίσθημα κατωτερότητας έναντι των γυναικών. Κι όπως διδάσκει η ψυχολογία, η κατωτερότητα συχνά μετασχηματίζεται σε σύμπλεγμα ανωτερότητας. Κάπως έτσι αφυπνίστηκε ο αντρικός εγωισμός και πήρε μπροστά η "βιομηχανία" υποβάθμισης της γυναίκας και η δημιουργία των πατριαρχικών κοινωνιών.

Εκείνα τα παλιά χρόνια δεν υπήρχαν φυσικά νόμοι και νομοθετικά διατάγματα. Σχεδόν τα πάντα περνούσαν μέσα από το φίλτρο της θρησκείας. Κι έτσι αρχίζει σταδιακά η ταύτιση της γυναίκας με το κακό και την αμαρτία.

Ο ιερός Αυγουστίνος ήταν απόλυτος: κάθε γυναίκα, μάνα, κόρη, αδελφή ή σύζυγος, είναι πρωτίστως μια Εύα. Δηλαδή η φωνή και το δόκανο του διαβόλου! Ο δυτικός αυτός άγιος πάντα αναρωτιόταν γιατί ο Θεός έφτιαξε το θηλυκό φύλο. Στο κάτω της γραφής, αν ο Αδάμ χρειαζόταν μια συντροφιά κι έναν συνομιλητή, θα μπορούσε να φτιάξει έναν ακόμα άντρα. Φτιάχνοντας ο Θεός τη γυναίκα τι κατάφερε; Απλά συμπαρέσυρε τον Αδάμ στην καταστροφή. Και επιπλέον, με το να γεννάει παιδιά, συνέχιζε να μεταδίδει το αρχικό αμάρτημα σαν μολυσματική ασθένεια.

Με τη λογική αυτή, είναι αναπόφευκτο να φτάσουμε κάποια στιγμή και στη δαιμονοποίηση του σώματος και της σεξουαλικής πράξης. Ο Παύλος το λέει ξεκάθαρα. Το ιδανικό θα ήταν οι άντρες να μην συνευρίσκονται με γυναίκες. Μόνο κατά παραχώρηση, και για τους ασθενέστερους στον χαρακτήρα, επιτρέπεται η σεξουαλική επαφή αλλά αποκλειστικά στα πλαίσια του γάμου. 

Ο μέγας αυτός απόστολος δεν φαίνεται να προβληματίζεται για τα περαιτέρω. Π.χ., αν όλοι ακολουθούσαν τη συμβουλή του θα είχε εξαφανιστεί το ανθρώπινο είδος. Άραγε να του έθεσε ποτέ κάποιος και το εξής απλό ερώτημα: αν ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τα ένστικτα, γιατί μετά απαγορεύει ορισμένα από αυτά; Πλάκα μας κάνει ή μήπως είναι σαδιστής;

Με όλα αυτά συνδέεται και η ουσιαστική απολυτοποίηση του παρθενικού υμένα. Και η αναγωγή της παρθενίας σε ύψιστη αρετή. Κι έτσι αναπαράγονταν, την παλιά κυρίως εποχή, γενιές ολόκληρες γεμάτες κόμπλεξ και σεξουαλική καταπίεση. Προφανώς αυτό να είχε κάποια σχέση και με τη διαπίστωση πως οι σεξουαλικά καταπιεσμένοι άνθρωποι παραμελούν συνήθως τον εαυτό τους, υποτάσσονται, χειραγωγούνται και μετατρέπονται σε αντικείμενα εκμετάλλευσης ευκολότερα.

Ο "ιερός μαζοχισμός"...

 

Προσεγγίζοντας κανείς εμπειρικά τις διάφορες θρησκείες δεν μπορεί να μην διαπιστώσει πως κυριαρχεί το φαινόμενο του "ιερού μαζοχισμού". Ή, μάλλον, για να ακριβολογούμε, ένας ιδιότυπος συνδυασμός: Απ' την μια έχουμε τον μαζοχισμό των πιστών, που ασφαλώς αντλούν κάποιας μορφής ηδονή εξουθενώνοντας την προσωπικότητα και το σώμα τους. Και, αφετέρου, έχουμε τον "πανούργο σαδισμό" των ιερατείων. 

Κι επειδή οι πιστοί γουστάρουν πόνο και το ιερατείο τον προσφέρει απλόχερα, έφτιαξαν κι έναν θεό που άνετα θα τον χαρακτηρίζαμε "αρχιβασανιστή". Αυτός βασανίζει τους πάντες, ακόμα και τους εκπροσώπους του στη γη...

Τελικά, ίσως έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν πως στην ανθρώπινη φύση υπάρχει και ένα πανίσχυρο ένστικτο αυτοκαταστροφής, που αντιμάχεται το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.