Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Ελληνικότητα και παράδοση...

Είναι λάθος να ταυτίζουμε την ελληνικότητα με την στείρα μίμηση ενός παρελθόντος, έστω και "ένδοξου"!
Η μίμηση του παρελθόντος φυλακίζει τη σκέψη μας, μας στερεί κάθε δυνατότητα ανανέωσης και εμπλουτισμού της ελληνικής ταυτότητας.
Το παρελθόν είναι χρήσιμο όταν μας διδάσκει κι όχι όταν το αντιγράφουμε..

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

"... ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην"!

Τώρα που τα πνεύματα γύρω απ' την χορήγηση ελληνικής ιθαγένειας στους αλλοδαπούς καταλάγιασαν, ας πούμε δυο κουβεντούλες στους "ανησυχούντες" και "διαμαρτυρόμενους" ιεράρχες μας.
Δεν θα τους θυμίσουμε τι λέει η Αγία Γραφή. Αυτή είναι "ψιλά γράμματα" γι' αυτούς!
Θα τους πούμε μόνο τούτο: Αγαπητοί "ποιμένες", εσείς δεν είστε που δέχεστε στους κόλπους της Εκκλησίας σας κάθε αλλοδαπό που, για να γλυτώσει απ' τη ρατσιστική αντιμετώπιση ο καημενούλης, δηλώνει πρόθυμος να γίνει χριστιανός ορθόδοξος;
Τους βαπτίζετε με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς καμιά ουσιαστική κατήχηση, κι από πάνω πανηγυρίζετε που "έχει ρεύμα η Ορθοδοξία"!

Γιατί, λοιπόν, δεν αναγνωρίζετε και στην Πολιτεία το δικαίωμα να κάνει μέλη της όσους αλλοδαπούς το επιθυμούν, και, μάλιστα, με πολύ αυστηρότερες προϋποθέσεις από κείνες που εσείς τηρείτε για την "χριστιανοποίησή" τους;

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Η "Κιβωτός του Κόσμου"...

Ο παπ' Αντώνης γεννήθηκε στη Χίο, από οικογένεια μικρασιατών προσφύγων. Αυτούς που οι "παλαιοελλαδίτες" τους φώναζαν "ψειριάρηδες", "που ήρθαν ν' αρπάξουν το βιός τους'...
Μεγάλωσε στην Δραπετσώνα του Πειραιά, όταν ήταν ακόμα εργατούπολη, πριν σβήσουν τα φουγάρα και κλείσουν οι φάμπρικες.
Σπούδασε δάσκαλος και αμέσως μετά μπήκε στη Θεολογική. Έκανε ιεραποστολή σε Γκάνα, Κένυα, Βραζιλία, για να καταλήξει στην ενορία τ' Αϊ Γιώργη στον Κολωνό, το "Χάρλεμ της Αθήνας"...
Αρχικά μάζευε τα ελληνόπουλα απ' τους δρόμους και τις πλατείες και τους έκανε μαθήματα σ' έναν μικρό καφενέ, ακριβώς εκεί που σήμερα είναι το σύγχρονο τριώροφο κτίριο της "Κιβωτού του Κόσμου".
Όταν στην περιοχή άρχισαν να μαζεύονται αλλοδαποί, κι οι δρόμοι του Κολωνού γέμισαν απ' "αδέσποτα προσφυγόπουλα", ο παπ' Αντώνης άρχισε να τα μαζεύει γύρω του κι έφτιαξε μια πραγματική "Κιβωτό", δίπλα στο τζάμπο, με παιδιά απ' όλες τις ράτσες και τις φυλές. Σέβεται απόλυτα την προσωπικότητά τους και απορρίπτει κάθε ιδέα προσηλυτισμού!
Το πρώτο που τους μαθαίνει είναι πως μαγκιά δεν είναι να περιφέρονται άσκοπα στις πλατείες, να παίρνουν ναρκωτικά και να επισκέπτονται κάθε Σαββάτο τον πατέρα τους στην φυλακή.
Μαγκιά είναι να μην εγκαταλείπουν το σχολειό, να βγουν απ' το λούκι των ουσιών, να μην εξαρτώνται απ' τις συμμορίες και να βοηθούν κάποιον άλλον παραπέρα...
Ο παπ' Αντώνης δεν θέλει να στηρίζεται ούτε στα κρατικά κονδύλια, ούτε στην βοήθεια της Εκκλησίας ούτε στους επιδειξιομανείς πλούσιους. Δεν γουστάρει τους "φιλανθρωποκαπιταλιστές".
Στηρίζεται στην αγάπη του απλού κόσμου. Βέβαια, βοηθούν και αρκετοί επώνυμοι, αλλά με τον απαράβατο όρο της... ανωνυμίας!

Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

Ο "άγιος των μαύρων"!

Ο Μ. Λ. Κινγκ γεννήθηκε στην Ατλάντα το 1929.
Σπούδασε κι αυτός θεολογία, άρα, κατά κάποιον τρόπο είμαστε συνάδελφοι...
Χειροτονήθηκε πάστορας στην Αλαμπάμα και ηγήθηκε του Χριστιανικού Κινήματος των Μαύρων ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις.
Πολλές φορές φυλακίστηκε, το 1964 πήρε το Νόμπελ Ειρήνης και στις 4 Απριλίου 1968 δολοφονήθηκε στο Μέμφις του Τενεσί...
Έλεγξε δριμύτατα τον ηθικισμό, τον ατομισμό και την υποκρισία της δυτικής κοινωνίας.
Οι χριστιανοί της Αμερικής έστελναν εκατομμύρια δολάρια ανθρωπιστική βοήθεια στην Αφρική, απαγόρευαν, όμως, στους μαύρους να παρακολουθούν τη λειτουργία στην εκκλησία της κοινότητάς τους!
"Είναι δυνατόν", έλεγε, "κάποιος χριστιανός να θυσιαστεί, αλλά την ώρα που θυσιάζεται, να θεωρεί κέντρο της θυσίας τον εαυτό του και να μην ενδιαφέρεται παρά μόνο για το άτομό του! Η ανδρεία του ταΐζει τον εγωισμό του και η ευλάβειά του μεγαλώνει την υπερηφάνειά του. Χωρίς πραγματική αγάπη η αγαθοεργία γίνεται εγωισμός και το μαρτύριο πνευματική αλαζονεία!"...
Ο Καλός Σαμαρείτης, στον δρόμο της Ιεριχούς, δεν αισθάνθηκε πως συνάντησε ένα αιμόφυρτο σώμα, ή έναν μισητό Ιουδαίο, αλλά ένα ανθρώπινο πλάσμα.
Δεν αναρωτήθηκε "τι μπορεί να πάθω αν σταματήσω για να βοηθήσω αυτόν τον άνθρωπο", αλλά "τι θ' απογίνει αυτός ο άνθρωπος αν δεν σταματήσω να τον βοηθήσω"...
Δεν αρκέστηκε στην περίθαλψη του τραυματισμένου, αλλά τον φόρτωσε στο γαϊδούρι του, τον μετέφερε στο νοσοκομείο, πλήρωσε τ' απαραίτητα για τη συντήρησή του και δεσμεύτηκε πως "θα καταβάλω μόλις επιστρέψω τα χρήματα που στο μεταξύ θα δαπανηθούν γι' αυτόν"!
Γιατί μας βάζεις τόσο δύσκολα Χριστέ μου;

Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Καυσοκαλυβίτικες ιστορίες...

Ο Πέτρος ο Αθωνίτης είναι ο πρώτος ασκητής των Καυσοκαλυβίων, ο αρχαιότερος αγιορείτης άγιος και θεωρείται γενάρχης της αγιονορείτικης μοναστικής ιστορίας.
Γεννήθηκε στην Πόλη, έγινε αρχιστράτηγος αλλά αιχμαλωτίστηκε από τους Άραβες στη Συρία.
Μόλις κατόρθωσε να λευτερωθεί, ταξίδεψε μέχρι τη Ρώμη, έγινε μοναχός κι αμέσως έφυγε για τον Άθωνα όπου κι εγκαταστάθηκε στο νοτιότερο μέρος του.
Εκεί έζησε 53 χρόνια μέσα σε σπηλιές, τρώγοντας μόνο άγρια χόρτα. Κι όταν τα ρούχα του έλιωσαν, προστατεύονταν από το κρύο μόνο απ' τα μακριά μαλλιά και γένια του, που έφταναν μέχρι το χώμα
Οι Πατέρες διηγούνται μια παράξενη ιστορία. Κάποτε, ο σουλτάνος Μαχμούτ Β' (1808-1839), που είχε τη φήμη του κρυπτοχριστιανού, επισκέφτηκε το ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.
Ο σουλτάνος έκατσε πολύ ώρα και περιεργαζόταν το ναό.
Κάποια στιγμή βλέπει την εικόνα του Πέτρου του Αθωνίτη, οπότε γυρίζει και λέει στον Πατριάρχη:
- Ε, σ' αυτό ψεύδεσθε! Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι με τέτοια γενειάδα...
Ο Πατριάρχης του απάντησε πως δεν ήταν ψέμα και πως ζούσε στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους ένας μοναχός με τόσο μακριά γένεια.
Ο σουλτάνος διέταξε αμέσως να τον φέρουν στην Πόλη.
Έτσι, ο καυσοκαλυβίτης γέροντας εμφανίστηκε μπροστά του, ανέβηκε σ' ένα σκαμπό, έβγαλε τη γενειάδα του απ' τον κόρφο, την ξεδίπλωσε κι ευθείς αυτή έφτασε μέχρι το πάτωμα...
Η περιοχή πήρε τ' όνομά της απ' τον Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη.
Αυτός γεννήθηκε στη Λάμψακο του Ελλησπόντου, κι από μικρός μοίραζε κρυφά το ψωμί και τα ρούχα του στους φτωχούς!
Αρχικά έγινε μοναχός στη Μεγάλη Λαύρα, αλλά σύντομα έφυγε για την έρημο του Άθωνα όπου επιδόθηκε σε αυστηρή άσκηση και εγκράτεια.
Υποκρινόταν τον τρελό κι άλλαζε συνεχώς κατάλυμα, ζώντας σε σπηλιές και καλύβες που έφτιαχνε με χόρτα και κλαδιά δέντρων.
Για να μην προσκολλάται σε κάποιο μέρος, και για ν' αποφύγει τον πειρασμό της ιδιοκτησία, κάθε άνοιξη έκαιγε την καλύβα του και πήγαινε σ' άλλο μέρος όπου μόλις φθινοπώριαζε έκτιζε άλλη καλύβα! Γι΄ αυτό και τον έλεγαν καυσοκαλυβίτη"...
Οι υπόλοιποι μοναχοί τον περιφρονούσαν και τον αποκαλούσαν "πλανεμένο"!
Μόνο όταν ο όσιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης, ο διδάσκαλος της νοεράς προσευχής, αναγνώρισε την πνευματική του αξία, έγινε αποδεκτός ο Μάξιμος απ' την αγιορείτικη κοινότητα.

Σάββατο 3 Απριλίου 2010

"Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι"!

Γύρω στο 400 π.Χ., ο Σωκράτης δίδασκε στην Αθήνα πως "κάνουμε το κακό από άγνοια του καλού"!
Οι συμπατριώτες του, που τον καταδίκασαν σε θάνατο, δεν ήταν κακοί άνθρωποι. Αντίθετα, ήταν αξιοσέβαστοι και ειλικρινείς. Πίστευαν όμως πως ο Σωκράτης είναι "άθεος", ή πως ο Θεός που κήρυττε, με το φιλοσοφικό του βάθος, ήταν αταίριαστος στις πατροπαράδοτες αντιλήψεις και, γι' αυτό, διαφθείρει τους νέους...
Ο Σαύλος, πριν γίνει Απόστολος Παύλος, ήταν φανατικός διώκτης των χριστιανών!
Δεν το έκανε γιατί στις φλέβες του κυλούσε διαβολικό αίμα. Αντίθετα, ήταν αρκετά καλλιεργημένος και απόλυτα συνεπής με τα εβραϊκά θεολογικά του πιστεύω. Πίστευε πως έκανε το σωστό, τυφλωμένος απ' τον φανατισμό και την θρησκευτική πίστη του...
Οι χριστιανοί που έφτιαξαν τις "Ιερές Εξετάσεις" δεν ήταν διεστραμμένοι ούτε διψούσαν για αίμα. Είχαν λάβει, όμως, λάθος αγωγή, και πίστευαν πως υπηρετούσαν τη θεϊκή επιθυμία!
Το ίδιο συνέβη και με τους χριστιανούς που έκαιγαν βιβλία και αντιστέκονταν στην πρόοδο των επιστημών. Ήταν πεισμένοι πως εκτελούν θεία αποστολή.
Αλλά και τα μέλη του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, που το 1857 αναγνώρισαν τον απόλυτο σεβασμό μόνο της λευκής φυλής και αφαιρούσαν κάθε ανθρώπινο δικαίωμα στους μαύρους, δεν ήταν μισάνθρωποι και μοχθηροί, αλλά θύματα της ψυχικής και πνευματικής τους τύφλωσης...
Για όλους αυτούς, για όλους εμάς, είπε ο Χριστός στο σταυρό το "άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι"!