Παρασκευή 25 Μαΐου 2018

Προ Χριστού... Χριστοί! (Γ’) Ηρακλής και Κρίσνα

Οι δυο αυτοί "Υιοί του Θεού" σχετίζονται περισσότερο με τους ηλιακούς μύθους παρά με τον κύκλο της βλάστησης. Και οι δύο θεωρούνται μεγάλοι ευεργέτες της ανθρωπότητας, ο πρώτος περισσότερο σε υλικό επίπεδο, ο δεύτερος σε πνευματικό.
Ο Ηρακλής υπάρχει στη μυθολογία των περισσότερων λαών, με διαφορετικές βέβαια ονομασίες. Οι "άθλοι" του συμβολίζουν την προσπάθεια του προϊστορικού ανθρώπου να επιβληθεί στα στοιχεία της άγριας φύσης. 
Νίκησε ακόμα και τον θάνατο αφού κατέβηκε στον Άδη, υπέταξε τον Κέρβερο και στο τέλος αναλήφθηκε στους ουρανούς. Όλη του την πορεία συνόδευαν οι προσευχές και η ευγνωμοσύνη των θνητών.
Ο Κρίσνα γεννήθηκε, σύμφωνα με το καθιερωμένο μοτίβο, σε μια σπηλιά από την παρθένα Νεβάκι ενώ ένα ολόλαμπρο αστέρι έκανε γνωστή την υπερφυσική γέννησή του. Οι δυνάμεις του Κακού προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν, εξοντώνοντας άδικα πολλά βρέφη. 
Ήταν μέγας θαυματοποιός, θεραπεύοντας λεπρούς, τυφλούς, χωλούς, ανέσταινε πεθαμένους και προστάτευε κάθε φτωχό και καταπιεσμένο. 
Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη θανατώθηκε σταυρωμένος σε ένα δέντρο, κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο, αναστήθηκε και αναλήφθηκε στους ουρανούς παρουσία χιλιάδων μαρτύρων. Και θα επιστρέψει την έσχατη μέρα να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς...

Παρασκευή 18 Μαΐου 2018

Γνωριμία με το Ισλάμ (ΙΕ') - Το Ισλάμ είναι θρησκεία πρακτική!

Αν δούμε τη ζωή του Μωάμεθ κάπως αποστασιοποιημένα θα λέγαμε πως είναι κλασική σταδιοδρομία ενός επαναστατικού ηγέτη.

Το 610 μ.Χ., σε ηλικία 40 ετών, αυτοανακηρύχθηκε αγγελιοφόρος-προφήτης του Θεού. Και υποστήριξε πως στο απομονωμένο σπήλαιο που έκανε διαλογισμό τού αποκαλύφθηκε μια μονοθεϊστική θρησκεία που υποστήριζε την πολιτική και κοινωνική εξίσωση, εχθρική απέναντι στον πολυθεϊσμό των εύπορων τάξεων της εμπορικής πόλης της Μέκκας.

Το κατεστημένο θεώρησε πως απειλείται και εκδίωξε τον Μωάμεθ απ’ την πόλη και τη φυλή του. Εκείνος κατέφυγε στη Μεδίνα όπου με τη βοήθεια των κατοίκων της ίδρυσε το πρώτο ισλαμικό κράτος. 

Το 630 μ.Χ. ο στρατός του Μωάμεθ κατέλαβε τη Μέκκα και έκτοτε συγκέντρωσε στα χέρια του το σύνολο της πολιτικής, στρατιωτικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας.

Το Ισλάμ είναι μια πρακτική θρησκεία. Ενώ στους Χριστιανούς τίθεται το ερώτημα "σε τι πιστεύουμε;", οι μουσουλμάνοι αναρωτιούνται "τι κάνουμε;". 

Γι’ αυτούς δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το "ορθό δόγμα" ούτε αναλώνονται σε θεολογικές απεραντολογίες. Υποτιμούν την ορθοδοξία χάριν της ορθοπραξίας. "Εφαρμόζεις ή όχι το Νόμο του Θεού;", σε ρωτούν με αφοπλιστική απλότητα...

Στον Χριστιανισμό τα πράγματα γίνονται συχνά πιο περίπλοκα και χάνεται η ουσία και η κοινή λογική. 

Π.χ. για τους χριστιανούς η αμαρτία έχει οντολογική έννοια. Είναι μια κατάσταση που αφορά ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Στο πρόσωπο του προπάτορα Αδάμ αμάρτισαν όλοι οι άνθρωποι. 

Το Ισλάμ, αντίθετα, απορρίπτει την έννοια της κληρονομιάς ενός προπατορικού αμαρτήματος. Η αμαρτία δεν αφορά συνολικά το ανθρώπινο γένος αλλά τον κάθε άνθρωπο χωριστά. Καθένας αμαρτάνει μόνο μέσα απ’ τις δικές του ενέργειες, είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τις πράξεις του και αυτός θα επιβραβευθεί ή θα τιμωρηθεί αναλόγως. 

Θεωρούν "τρέλα" να τιμωρεί ο Θεός τους ανθρώπους για αμαρτήματα που δεν έκαναν οι ίδιοι. Κάτι τέτοιο αντιστρατεύεται στις έννοιες της ευθύνης και της δικαιοσύνης.

Και στο θέμα της "σωτηρίας των ανθρώπων" το Ισλάμ είναι πιο πρακτικό. 

Στο χριστιανισμό ο δρόμος για τη σωτηρία περνάει μέσα από την παραδοχή και τη μίμηση του Χριστού. Αλλά σε κάθε περίπτωση, η "θεία χάρις" είναι αυτή που θα κρίνει το τελικό αποτέλεσμα. 

Στο Ισλάμ τα πράγματα είναι πιο σαφή και μετρήσιμα: αν αποδέχεσαι και συμμορφώνεσαι στους Νόμους του Θεού έχεις εξασφαλισμένη τη σωτηρία.

Και κλείνω με κάτι φαινομενικά άσχετο. Όπως ξέρετε οι μουσουλμάνοι αποδέχονται τον Ιησού ως τον μεγαλύτερο προφήτη πριν τον Μωάμεθ. 

Αλλά ισχυρίζονται πως οι "χριστιανοί αποικιοκράτες" έχουν σκόπιμα αλλοιώσει το Ευαγγέλιο προκειμένου να κρατούν υποταγμένους τους λαούς στα συμφέροντά τους. Κυρίως οι μουλάδες απορρίπτουν την ευαγγελική φράση "αν σε χτυπήσουν στο ένα μάγουλο, άσε να σε χτυπήσουν και στο άλλο"! 

Ο Αγιατολάχ Χομεϊνί σε έναν δημόσιο λόγο του είχε πει σχετικά: "Σφάλλουν όταν αποδίδουν τα λόγια αυτά στον Ιησού - ας αναπαύεται εν ειρήνη. Ο Ιησούς και οι προφήτες δεν λειτουργούσαν με αυτή τη λογική. Αυτή είναι η λογική των τεμπέληδων, η λογική των ανθρώπων που θέλουν ν’ αποφύγουν την ευθύνη"...

Παρασκευή 11 Μαΐου 2018

Προ Χριστού... Χριστοί! (Β’) Άδωνις και Άττης

Ο Άδωνις (ή Θαμμούζ) ήταν ο συριακός θεός της βλάστησης. Πάντα νέος, πανέμορφος, γεννημένος από Παρθένο (τη Φύση). Τον διεκδίκησαν ερωτικά η Αφροδίτη κι η Περσεφόνη, οπότε δόθηκε μια λύση συμβιβαστική: το μισό χρόνο τον περνούσε στον Πάνω Κόσμο, με τη θεά του έρωτα, και τον άλλο μισό στον Κάτω Κόσμο με την Περσεφόνη.
Σκοτώθηκε τον Φθινόπωρο από έναν κάπρο (τον Τυφώνα) και οι παρθένες θρηνούσαν τον χαμό του. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άδωνις σκοτώθηκε σ’ ένα φαράγγι στην Άφακα της Β. Συρίας, απ’ όπου πήγαζε ένα ποτάμι που έρεε κόκκινο νερό, σαν αίμα, και στις όχθες του φύτρωναν μόνο κατακόκκινες ανεμώνες! Αλλά την Άνοιξη γινόταν η Ανάστασή του. Οι γυναίκες, αφού έβρισκαν το υποτιθέμενο σώμα του, το τοποθετούσαν σ’ ένα φέρετρο ή κουφάλα δέντρου και πανηγύριζαν με διάφορες τελετές, συχνά οργιαστικές.
Κάπως παρόμοια είναι και η ιστορία ενός ξακουστού θεού της Φρυγίας, του Άττεως, του πανέμορφου βοσκού που ερωτεύτηκε η Κυβέλη, η Μητέρα των Θεών. 
Γεννήθηκε από μια παρθένα, τη Νανναία, που τον συνέλαβε βάζοντας στον κόρφο της ένα ώριμο ρόδι (ή αμύγδαλο). Σκοτώθηκε κι αυτός από έναν άγριο κάπρο (σύμβολο του Χειμώνα). Κατ΄άλλη εκδοχή πέθανε κατά τον αυτοευνουχισμό του κάτω από ένα πεύκο (σύμβολο γονιμότητας).  Το αίμα του ανανέωνε τη γονιμότητα της Φύσης και κάθε χρόνο ανασταινόταν κι ο ίδιος! 
Οι πιστοί του γιόρταζαν τελετουργικά τον θάνατο και την ανάσταση του θεού στερεώνοντας ένα ομοίωμά του στον κορμό ενός πεύκου, κάτι αντίστοιχο με τον σταυρό του Ιησού.

Παρασκευή 4 Μαΐου 2018

Γνωριμία με το Ισλάμ (ΙΔ') - Πρέπει να δέρνουμε τις γυναίκες;


Τέσσερα δώρα έδωσε στους Άραβες ο Θεός, έλεγε ο Μωάμεθ.

Το σαρίκι, που τους ταιριάζει καλύτερα από κορόνα. 

Τη σκηνή, που ’ναι πιο άνετη κι από παλάτι.

Το σπαθί, που σε προστετεύει αποτελεσματικότερα κι από τείχος.

Και το τραγούδι. Αυτό είναι το πολυτιμότερο αγαθό του Άραβα.

Οι Άραβες, πριν τον Μωάμεθ, είχαν τρία ελαττώματα: την οπλοχρησία για ψύλου πήδημα, τη ληστεία και τη βεντέτα.

Ένας Άραβας ποτέ δεν σκότωνε τον αντίπαλό του πριν του εκφράσει τη δυσαρέσκειά του: 

Κάποτε, ένας εχθρός του Μωάμεθ τον έπιασε στον ύπνο, τον ξύπνησε και υψώνοντας τη σπάθα του είπε: "Ποιος μπορεί να σε σώσει τώρα από μένα Μωάμεθ;".

"Ο Θεός!", απάντησε ο Προφήτης.

Ο πολεμιστής όρμησε με μανία πάνω του αλλά μπερδεύτηκε από μια πέτρα, σωριάστηκε κάτω και το σπαθί του βρέθηκε στα χέρια του Μωάμεθ.

"Ποιος μπορεί να σε σώσει τώρα;", ρωτάει ο Προφήτης.

"Κανένας!"

"Μάθε λοιπόν από μένα να είσαι ελεήμων", και τον άφησε να φύγει...

Ο Μωάμεθ επιχείρησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην πρωτόγονη αραβική κοινωνία. Αλλά οι αντιδράσεις των συντηρητικών ήταν έντονες κι ο Προφήτης δεν κατάφερε μεγάλα πράγματα.

Άντε τώρα να πείσεις τους Βεδουϊνους της ερήμου, που ζούσαν επί αιώνες με τη λαφυραγώγηση των καραβανιών, να σταματήσουν το πλιάτσικο.

Ή να τους υποχρεώσεις να μην ξυλοφορτώνουν τις γυναίκες τους.

Ο ίδιος ο Μωάμεθ, λέγεται, πως ποτέ δεν σήκωσε χέρι σε γυναίκα. Γεγονός που οι πατριώτες του εκτιμούσαν ως αδυναμία.

Την εποχή εκείνη οι γυναίκες έτρωγαν πολύ ξύλο. Ιδίως αν κεράτωναν τον άντρα τους ή δεν του ικανοποιούσαν τις σεξουαλικές του ορέξεις. Τότε δεν είχε "όχι από κει" ή "όχι τώρα"...

Τελικά ο Μωάμεθ αναγκάστηκε να συμβιβαστεί. 

"Καλά, να τις δέρνεται, αλλά όχι δυνατά. Να μην χτυπάτε στο κεφάλι, να μην σπάτε κόκκαλα και να μην τις παραμορφώνετε. Και να ξέρετε πως μόνο οι χειρότεροι από σας θα κάνουν χρήση αυτής της μεθόδου"!