Γνωριμία με το Ισλάμ (ΙΕ') - Το Ισλάμ είναι θρησκεία πρακτική!

Αν δούμε τη ζωή του Μωάμεθ κάπως αποστασιοποιημένα θα λέγαμε πως είναι κλασική σταδιοδρομία ενός επαναστατικού ηγέτη.

Το 610 μ.Χ., σε ηλικία 40 ετών, αυτοανακηρύχθηκε αγγελιοφόρος-προφήτης του Θεού. Και υποστήριξε πως στο απομονωμένο σπήλαιο που έκανε διαλογισμό τού αποκαλύφθηκε μια μονοθεϊστική θρησκεία που υποστήριζε την πολιτική και κοινωνική εξίσωση, εχθρική απέναντι στον πολυθεϊσμό των εύπορων τάξεων της εμπορικής πόλης της Μέκκας.

Το κατεστημένο θεώρησε πως απειλείται και εκδίωξε τον Μωάμεθ απ’ την πόλη και τη φυλή του. Εκείνος κατέφυγε στη Μεδίνα όπου με τη βοήθεια των κατοίκων της ίδρυσε το πρώτο ισλαμικό κράτος. 

Το 630 μ.Χ. ο στρατός του Μωάμεθ κατέλαβε τη Μέκκα και έκτοτε συγκέντρωσε στα χέρια του το σύνολο της πολιτικής, στρατιωτικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας.

Το Ισλάμ είναι μια πρακτική θρησκεία. Ενώ στους Χριστιανούς τίθεται το ερώτημα "σε τι πιστεύουμε;", οι μουσουλμάνοι αναρωτιούνται "τι κάνουμε;". 

Γι’ αυτούς δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το "ορθό δόγμα" ούτε αναλώνονται σε θεολογικές απεραντολογίες. Υποτιμούν την ορθοδοξία χάριν της ορθοπραξίας. "Εφαρμόζεις ή όχι το Νόμο του Θεού;", σε ρωτούν με αφοπλιστική απλότητα...

Στον Χριστιανισμό τα πράγματα γίνονται συχνά πιο περίπλοκα και χάνεται η ουσία και η κοινή λογική. 

Π.χ. για τους χριστιανούς η αμαρτία έχει οντολογική έννοια. Είναι μια κατάσταση που αφορά ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Στο πρόσωπο του προπάτορα Αδάμ αμάρτισαν όλοι οι άνθρωποι. 

Το Ισλάμ, αντίθετα, απορρίπτει την έννοια της κληρονομιάς ενός προπατορικού αμαρτήματος. Η αμαρτία δεν αφορά συνολικά το ανθρώπινο γένος αλλά τον κάθε άνθρωπο χωριστά. Καθένας αμαρτάνει μόνο μέσα απ’ τις δικές του ενέργειες, είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τις πράξεις του και αυτός θα επιβραβευθεί ή θα τιμωρηθεί αναλόγως. 

Θεωρούν "τρέλα" να τιμωρεί ο Θεός τους ανθρώπους για αμαρτήματα που δεν έκαναν οι ίδιοι. Κάτι τέτοιο αντιστρατεύεται στις έννοιες της ευθύνης και της δικαιοσύνης.

Και στο θέμα της "σωτηρίας των ανθρώπων" το Ισλάμ είναι πιο πρακτικό. 

Στο χριστιανισμό ο δρόμος για τη σωτηρία περνάει μέσα από την παραδοχή και τη μίμηση του Χριστού. Αλλά σε κάθε περίπτωση, η "θεία χάρις" είναι αυτή που θα κρίνει το τελικό αποτέλεσμα. 

Στο Ισλάμ τα πράγματα είναι πιο σαφή και μετρήσιμα: αν αποδέχεσαι και συμμορφώνεσαι στους Νόμους του Θεού έχεις εξασφαλισμένη τη σωτηρία.

Και κλείνω με κάτι φαινομενικά άσχετο. Όπως ξέρετε οι μουσουλμάνοι αποδέχονται τον Ιησού ως τον μεγαλύτερο προφήτη πριν τον Μωάμεθ. 

Αλλά ισχυρίζονται πως οι "χριστιανοί αποικιοκράτες" έχουν σκόπιμα αλλοιώσει το Ευαγγέλιο προκειμένου να κρατούν υποταγμένους τους λαούς στα συμφέροντά τους. Κυρίως οι μουλάδες απορρίπτουν την ευαγγελική φράση "αν σε χτυπήσουν στο ένα μάγουλο, άσε να σε χτυπήσουν και στο άλλο"! 

Ο Αγιατολάχ Χομεϊνί σε έναν δημόσιο λόγο του είχε πει σχετικά: "Σφάλλουν όταν αποδίδουν τα λόγια αυτά στον Ιησού - ας αναπαύεται εν ειρήνη. Ο Ιησούς και οι προφήτες δεν λειτουργούσαν με αυτή τη λογική. Αυτή είναι η λογική των τεμπέληδων, η λογική των ανθρώπων που θέλουν ν’ αποφύγουν την ευθύνη"...