Πώς η Εκκλησία και η ηθική της διδασκαλία σε στέλνουν στο τρελάδικο! (Γ') Του Γιάννη Νικολουδάκη

 

Ας μας απαντήσουν, εντέλει, οι "ιθύνοντες": Ποιες είναι οι προδιαγραφές συναντήσεως του Θεού; Οι εξομολογήσεις σε πνευματικούς και η λεγόμενη "πνευματική" ζωή που δεν είναι παρά ένα εσαεί "αλυσόδεμα" στο άρμα κάποιων απαρχαιωμένων κανόνων; Αξίζει να πληρώσει κανείς ένα τόσο βαρύ τίμημα; Να απαρνηθεί τις χαρές της ζωής; Να φορτωθεί με δεκάδες ενοχές και ιδεοληψίες ιερέων;

Είναι ένα από τα κόλπα της Εκκλησίας αυτά! "Έρχου και ίδε" και στη συνέχεια, αν σου αρέσει, σε "κρατάμε" με ενοχές, με κανόνες, με νηστείες, με απειλές για αιώνια κόλαση και τελώνια και δε συμμαζεύεται...

Ο Ντόκινς στο βιβλίο του γράφει ότι ο φόβος μιας αιώνιας κολάσεως βρίσκει έδαφος ακόμα και στα μυαλά λογικών ανθρώπων! Οπότε καταλαβαίνει κανείς ότι η κόλαση είναι ένα δυνατό χαρτί στα χέρια της Εκκλησίας... Ίσως από τα δυνατότερα, μετά από το φόβο του θανάτου! Έχω διαφωνήσει δεκάδες φορές με θεολόγους, όσον αφορά την αιωνιότητα της κολάσεως. Και όλες οι απαντήσεις συνοψίζονται στο παρακάτω νόημα: "τι να κάνουμε αφού είναι έτσι;" ή "αφού έτσι λένε οι Γραφές". 

Θεωρώ ότι αρκετοί από αυτούς, στο βάθος, καταλαβαίνουν την απανθρωπιά αυτού του δόγματος αλλά αντιδρούν έτσι επειδή είναι αλυσοδεμένοι από το φόβο τους! Φοβούνται! "Κι αν είναι έτσι, μία στο εκατομμύριο να μην έχουμε μια πισινή;". Από μια πλευρά τους καταλαβαίνω! Είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης που δουλεύει εδώ! Πώς θα τα έχουμε καλά με έναν τέτοιο Θεό; Που από τη μια είναι Αγάπη κι από την άλλη αφήνει να υπάρχει αιώνιος πόνος; "Ποιος ξέρει τι Θεός είναι αυτός...", ίσως σκέφτονται! Οπότε καλού κακού, ποτέ δεν ξέρεις...
Μια ερώτηση: γιατί στα Θρησκευτικά του σχολείου δεν διδάσκονται αυτές οι απεχθείς και τρομοκρατικές θεωρίες για τα τελώνια που με επιμέλεια κρατάνε και διαιωνίζουν οι θεολόγοι, στα μυαλά των πιστών; Γιατί διστάζουν να διδάξουν στους μαθητές ότι η ατμόσφαιρα της γης κατακλύζεται από χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια, "δρακουλίνια" που θέλουν το κακό μας και μας βάζουν σε πειρασμούς, εφόσον σε ασκητικά κείμενα αυτό προβάλλει ως κάτι πολύ σημαντικό; Μήπως, διότι δεν θα έκανε καλό στο εκκλησιαστικό marketing; 

Ξέρετε τι εννοώ... Στην "έξωθεν καλή μαρτυρία", στην καλή εικόνα της Εκκλησίας προς τα έξω... Διότι έτσι γίνεται και με τους διαφημιστές· σου προβάλλουν και υπερθεματίζουν ό,τι καλό υπάρχει στο προϊόν που πουλάνε, αποσιωπώντας και υποβαθμίζοντας τα αρνητικά. Έως ότου το πάρεις και ανακαλύψεις τη "γλύκα"!

Μακάβρια και..... χριστιανικά!