Πώς η Εκκλησία και η ηθική της διδασκαλία σε στέλνουν στο τρελάδικο! (Α') Του Γιάννη Νικολουδάκη

 

Τα όσα εκθέτω στο παρακάτω κείμενο αποτελούν αμετακίνητες θέσεις, εδώ και μια δεκαετία και βάλε· απόψεις, στις οποίες έφτασα έχοντας βίωμα προσωπικό από την εκκλησιαστική ή -όπως προσφιλώς αποκαλείται- "πνευματική" ζωή...

Από τις ειδεχθέστερες και πλέον "αποκρουστικές" διδασκαλίες της Χριστιανικής Εκκλησίας -όλων των ομολογιών- είναι εκείνες οι οποίες σχετίζονται με την προγαμιαία εγκράτεια-αποχή ή "αγνότητα", όπως τους αρέσει να την αποκαλούν! Δεν ξέρω ποια είναι η μεγαλύτερη διαστροφή: να διδάσκεις ότι το σώμα, η ύλη είναι και αυτή δημιούργημα του Θεού -οπότε θα πρέπει να την τιμάμε- και την ίδια στιγμή -πρακτικά- να αποστρέφεσαι τις ορμές που "συνιστά" ένα τέτοιο σώμα; 

Ή, σαν τους μανιχαϊστές, πως το σώμα είναι δημιούργημα του "κακού" θεού;;; Νομίζω το πρώτο! 

Η χριστιανική διδασκαλία στο κομμάτι αυτό μοιάζει να έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εκδήλωση σαδομαζοχιστικών φαινομένων! (Ο "Μαρκήσιος ντε Σαντ" αποτελεί "ακραία έκφανση" της χριστιανικής κοινωνίας). 

Και πράγματι, η διαστροφή γεννιέται εκεί όπου καταπιέζεται και -δίνεται η εντύπωση πως- απουσιάζει το φυσιολογικό. Κάθε μορφή σεξουαλικής έκφρασης καταδικάζεται με τα πλέον μελανά χρώματα από τη χριστιανική εκκλησία· όλες οι μορφές πριν το γάμο και μετά το γάμο οποιεσδήποτε δεν αποσκοπούν στην τεκνογονία... Η επίσημη θέση όλων των εκκλησιών, όλων των δογμάτων, είναι αυτή! Ανεξάρτητα με το αν κατά καιρούς και στην πράξη, μεμονωμένοι ιερείς βρίσκουν διάφορα "παραθυράκια", προκειμένου να "παρακάμπτουν" την παράνοια... 

Ωστόσο τι μας λέει αυτό, περισσότερο, παρά το ότι -εμμέσως έστω- "αναγνωρίζουν" την απανθρωπιά του υποκριτικού συστήματος, το οποίο έχουν διαλέξει να υπηρετούν για χ-ψ λόγους;;; Η σκληρή πορνογραφία είναι γέννημα της χριστιανικής, "γεννητοκεντρικής" ηθικής... Μάλιστα, όσο μεγαλύτερη καταπίεση, τόσο πιο "σκληρή" γίνεται και η πορνογραφία! Η Φύση "τιμωρεί" εκείνους οι οποίοι διαθέτουν την ανοησία να της πηγαίνουν κόντρα... Όχι με μεταφυσικές τιμωρίες, αλλά γευόμενος τα "επίχειρα" της βλακείας τους!! Εάν, σύμπας, ο δυτικός κόσμος, στη μεγάλη του πλειοψηφία -αλλά και όσες χριστιανικές χώρες- δεν είχε διαποτιστεί από το δηλητήριο του χριστιανισμού, οι σχέσεις, ο έρωτας, το σεξ θα βιώνονταν διαφορετικά... Λιγότερες νευρώσεις, αναστολές, περισσότερη χαρά και αθωότητα! Αντίθετα από τους "καρπούς" της χριστιανικής "ηθικής" που τους "σπουδάζουμε" στα σκάνδαλα του κλήρου με τις παιδεραστίες, τους βιασμούς ανηλίκων, τα όργια στα μοναστήρια και γενικά ό,τι πιο σκοτεινό.....

Η αποστροφή σε Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ, η ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΧΑΡΑ....

Αποστροφή σε οτιδήποτε σε χαρακτηρίζει ως ΑΝΘΡΩΠΟ...

Οι νεκρόφιλοι "πνευματικοί" οι οποίοι μεταγγίζουν το "δηλητήριο" της δικής τους ανικανότητας, δεν θα έπρεπε καν να ονομάζονται έτσι, μα θα 'πρεπε να βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα ή έστω σε φρενοκομείο!!! Διότι, όταν διδάσκεις σε ένα παιδί, πως το "χ" είναι "κακό", εντέλει, εκείνο "μαθαίνει" να χρησιμοποιεί το "χ" με κακό σκοπό!! Κι αν δεν γίνει αυτό θα του μείνουν οι αφόρητες ενοχές.....

Φρονώ πως θα έπρεπε να "συρθούν" στα δικαστήρια όσοι δηλητηριάζουν τα παιδικά και εφηβικά μυαλά με τέτοιες εγκληματικές απόψεις... Και όμως κάτι τέτοιο δεν βλέπω να γίνεται, ούτε και πρόκειται να γίνει! Τουλάχιστον στα καθ' ημάς, η  Ορθόδοξος Εκκλησία και η ψυχοπαθολογία των ανθρώπων της, τυγχάνουν ιδιαίτερης "μεταχείρισης" και ασυλίας! Από το κράτος, από τους επιστήμονες ή από όλους μαζί; Δεν το έχω ξεκαθαρίσει ακόμα. Λέγοντας "ασυλία" δεν εννοώ την προστασία τόσο, όσο το ότι αυτή η "ψυχοπαθολογία" περνιέται σα φυσιολογική από ανθρώπους νοήμονες κατά τα άλλα, ή μάλλον την επιβάλουν δια της σιωπής ως τέτοια... Να λειτουργεί δηλαδή ένας επίσημος οργανισμός, ο οποίος σε πολλές εκφάνσεις του πρεσβεύει απόψεις, έως και παρανοϊκές, που θέτουν σε κίνδυνο την ψυχοσωματική υγεία του ανθρώπου και παρόλα αυτά να τυγχάνει αποδοχής από το κράτος! Πρώτη και καλύτερη απόρροια αυτού, να μην ασκείται ΚΑΜΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ.
Μπαίνοντας στο "εκκλησιαστικό σύμπαν" η πραγματικότητα, η καθημερινή, αλλάζει. Τα πάντα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, διαστρεβλώνονται. Αυτό που θεωρεί συντηρητικό η Εκκλησία, για τον κόσμο έξω από αυτήν είναι γραφικό, και εκείνο που θεωρείται "φιλελεύθερο", φυσιολογικό για τους έξω!
Δεν ξέρω αν γίνω υπερβολικός αν πω αυτή τη στιγμή ότι αυτές οι "παρατυπίες" , για πολλούς της Εκκλησίας, μπορεί να σημαίνουν και "καλή αλλοίωση"! Ενώ λοιπόν βγάζει σωρηδόν φυλλάδια για τις αιρέσεις και την καταστρεπτικότητά τους, στο πεδίο της ψυχικής υγείας του ανθρώπου ταυτοχρόνως ο "επίσημος" εκκλησιαστικός χώρος φιλοξενεί πολλές τέτοιες περιπτώσεις! Αντίφαση, υποκρισία ή και τα δύο;