Ένα διδακτικό ανέκδοτο...

Κάθε βράδυ μαζεύονται έξω απ’ την πύλη του Παραδείσου όλοι όσοι πέθαναν την μέρα εκείνη. Έτσι έγινε κι απόψε. 

Εμφανίζεται, που λέτε, ο Άγιος Πέτρος, και τους λέει: "Όσοι είστε αμαρτωλοί ελάτε αριστερά μου να σας οδηγήσω στην Κόλαση. Κι όσοι ζήσατε αναμάρτητα καθίστε δεξιά μου να σας ξεκλειδώσω τον Παράδεισο. 

Τσούκου-τσούκου, σχεδόν όλοι πήγαν στ’ αριστερά του. Εκτός από έναν που πήγε δεξιά. Ήταν πράγματι μια άγια ψυχούλα που ποτέ σε όλη του τη ζωή δεν παραβίασε καμία εντολή του Θεού.

Βλέπει ο Πέτρος αυτή την τραγική κατάσταση και τρέχει στον Θεό. "Παναγιώτατε, με όλο το σεβασμό, κάτι λάθος κάνατε στη Δημιουργία. Αν δεν αλλάξετε κάτι άμεσα, η Κόλαση δεν θα χωράει άλλους τιμωρημένους και στον Παράδεισο θα μαραζώσει απ’ την μοναξιά ένα αγαθό ανθρωπάκι".

Συμφώνησε ο Θεός, αλλά μέχρι να δει τι θα κάνει αποφασίζει να πάρει κάποια προσωρινά μέτρα. Πάει, λοιπόν, σ’ αυτούς που προορίζονται για την Κόλαση και τους λέει: "Όποιοι από σας μετανιώσουν ακόμα και τώρα για τις αμαρτίες τους πάνε παράδεισο"!

Σιγά-σιγά τα κολασμένα ανθρωπάκια ξεθάρρεψαν και κατευθύνονται προς τη μεριά που ως τότε καθόταν ο μοναδικός αναμάρτητος.

Οπότε ακούγεται μια στριγγλιασμένη φωνή. Η φωνή του ως τότε πράου και αγαθού ανθρωπάκου: "Θεέ, αυτό είναι άδικο! Πολύ άδικο! Αν το ήξερα, δεν θα χαράμιζα σα μαλάκας τη ζωή μου"!