Καταδικάζει τον πλούτο ο Χριστιανισμός; (Η' - Μας μπερδεύουν τα χωρία!)

 

Υπάρχει η άποψη πως ο πλούτος δεν είναι κάτι αμαρτωλό γιατί η διάκριση των ανθρώπων σε πλούσιους και φτωχούς προέρχεται από τον ίδιο τον Θεό!

Έχουν βρει μάλιστα και την "κατάλληλη" αγιογραφική θεμελίωση και ιδίως ένα χωρίο της Παλαιάς Διαθήκης, Παροιμίες ΚΒ, 2, αν δεν κάνω λάθος, όπου λέει: "Πλούσιος και φτωχός συνήντησαν αλλήλοις, αμφοτέρους ο Κύριος εποίησεν".

Κι εδώ αρχίζει το πανηγύρι των διαφορετικών και αντίθετων ερμηνειών. Ο καθηγητής Β. Βέλλας της δίνει την έννοια πως πλούτος και φτώχεια είναι δημιουργήματα του Θεού και συνεπώς δεν πρέπει να βρίσκονται σε έχθρα μεταξύ τους, αλλά να συνεργάζονται.

Όμως ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός καταλαβαίναι κάτι διαφορετικό: Ο φτωχός και ο πλούσιος συναντώνται συχνά στην πραγματική ζωή. Δηλαδή η φτώχεια είναι δίπλα στον πλούτο. Αλλά παρά την ανισότητα, και οι δύο είναι παιδιά του Θεού. Με άλλα λόγια, κάθε άλλο παρά θεωρεί τον πλούτο "δωρεά" του Θεού στους πλούσιους...

Η κρατούσα θεολογική άποψη θέλει τη διάκριση πλούσιων και φτωχών ως αποτέλεσμα του προπατορικού αμαρτήματος και όχι συνέπεια της ελεύθερης βούλησης του Θεού. Ο Θεός δεν συνεργεί ώστε κάποιοι άνθρωποι να γίνονται πλούσιοι και άλλοι φτωχοί.

Αλλά θα συνεχίσουμε στην επόμενη ανάρτηση...