Είναι αλήθεια πως στην προτεσταντική Αμερική δίνεται έμφαση στην Παλαιά Διαθήκη όπου υπερεκτιμάται η αξία ορισμένων εγκώσμιων και υλικών αγαθών. Όπως η μακροζωία, η ευτεκνία και ο υλικός πλούτος.
Με όλα αυτά παρουσιάζεται ο Θεός να επιβραυεύει τους ενάρετους και ευσεβείς ανθρώπους. Κάπως έτσι περνάει το μήνυμα πως χορηγός του πλούτου είναι ο Θεός. Πως οι πλούσιοι είναι οι ευλογημένοι και αγαπημένοι άνθρωποι του Θεού, ενώ οι φτωχοί είναι οι αμαρτωλοί και τιμωρημένοι...
Η άποψη αυτή όμως ξεχνά πως Χριστιανισμός δεν είναι μόνο η Παλαιά Διαθήκη. Αλλά είναι και (ή, μάλλον, κυρίως) η Καινή Διαθήκη. Η Παλαιά Διαθήκη, άλλωστε αποδεχόταν τη δουλεία και την πολυγαμία. Και πολλά ακόμη.
Σύμφωνα με την επίσημη χριστιανική άποψη η Παλαιά Διαθήκη εκπροσωπεί τη νηπιακή ηλικία της ανθρωπότητας. Την εποχή που ο Θεός δείχνει συγκατάβαση στις ανθρώπινες αδυναμίες. Που απλά παιδαγωγεί, προκειμένου αργότερα οι άνθρωποι να αποδεχτούν τις πληρέσετρες και ανώτερες πνευματικές αξίες που θα τους αποκαλθφθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου