Λειψανολατρείας το ανάγνωσμα...

 

Είχαμε ξαναγράψει για τη λειψανολατρεία, αλλά αξίζει να επανέλθουμε. Λίγοι το γνωρίζουν, αλλά υπάρχει κάποια αγιογραφική θεμελίωση του φαινομένου. Κάτι σχετικό αναφέρεται στην Εβραϊκή Βίβλο (Παλαιά Διαθήκη) στο βιβλίο Βασιλειών Δ, ιγ, 20-21. 

Εκεί διαβάζουμε πως ο προφήτης Ελισαίος πέθανε και τον έθαψαν. Αλλά τον επόμενο χρόνο σημβαίνει το εξής περίεργο. Ενώ οι ισραηλίτες ετοιμάζονταν να ενταφιάσουν κάποιον νεκρό, αντιλαμβάνονται πως πλησιάζει μια αντάρτικη ομάδα Μωαβιτών. Έντρομοι ρίχνουν τον νεκρό στον τάφο του Ελισαίου και φεύγουν. Μόλις όμως ο νεκρός άγγιξε τα οστά του προφήτη, αναστήθηκε! 

Από την περιγραφή αυτή οι Χριστιανοί κατέληξαν στο συμπέρασμα πως τα λείψανα των "αγίων" είναι ιερά, εκπέμουν θεία χάρη και θαυματουργούν. Πιο πολύ πεθαίνεις, που λένε και οι νέοι... 

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς. Την εντελώς αόριστη περιγραφή του γεγονότος; Το πώς βρέθηκαν εκτεθειμένα τα οστά του προφήτη αν και είχε ενταφιαστεί κανονικά πριν έναν χρόνο; Αν όντως εξ αιτίας τους αναστήθηκε ο νεκρός, γιατί οι ισραηλίτες δεν το έκαναν σύστημα από κει και πέρα και έτσι να ανασταίνονται όλοι οι νεκροί τους; 

Άλλωστε ούτε το κείμενο βεβαιώνει πως ο αναστηθείς ήταν ένας ιδιαίτερα ευσεβής ή δίκαιος άνθρωπος. Ήταν κάποιος απλός ισραηλίτης, που δεν άξιζε καμιάς ιδιαίτερης τιμής από τον Θεό! Και κάτι τελευταίο. Οι Ισραηλίτες δεν σκέφτηκαν, όπως προείπαμε, να το κάνουν φάμπρικα. Ούτε έσπασαν τα κοκκαλάκια του προφήτη, ούτε και τα μοίρασαν αριστερά και δεξιά προκειμένου να θαυματουργούν. Αυτά είναι χριστιανικές πατέντες. Τα γρόσια να πέφτουν στο παγκάρι ή στον δίσκο και από θεομπαιξιά άλλο τίποτα...