Στα χριστιανικά ευαγγέλια διαβάζουμε πως ο σπόρος πρέπει να πεθάνει, δηλαδή να θαυτεί στη γη για να αναστηθεί, δηλαδή να βλαστήσει. Αυτή ακριβώς είναι και η κεντρική ιδέα των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Όπως αναγεννάτε ο σπόρος, έτσι ακριβώς και οι νεκροί αποκτούν νέα ζωή. Και μάλιστα ζωή ευτυχίας και ειρήνης.
Σήμερα γίνεται πλέον δεκτό πως η επίδραση και των Ελευσίνιων, όπως και των ορφικών-διονυσιακών-μιθραϊκών Μυστηρίων, ήταν μεγάλη στον χριστιανισμό. Μερικά παραδείγματα:
- Η διάκριση των πιστών με βάση τον βαθμό μύησης. Οι χριστιανοί κατηχούμενοι μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου και του κηρύγματος έπρεπε να αποχωρήσουν απ' τον ναό.
- Η διάκριση του κλήρου σε βαθμούς.
- Η δομή της χριστιανικής λειτουργίας χαρακτηρίζεται από εναλλαγή δρώμενων και λεγομένων, όπως ακριβώς και οι τελετές των μυστηρίων.
- Η υποχρεωτική εξομολόγηση των πιστών πριν συμμετάσχουν στα μυστήρια, καθώς και ο εξαγνισμός τους, π.χ. με τη μορφή ραντίσματος με αγιασμό.
- Ομοιότητα πολλών λέξεων, όρων, συμβόλων, ιερατικών αμφίων και τελετουργικών αντικειμένων (κεριά, λιβάνια, καθαρτικό ύδωρ κ.λπ.).
Αλλά μια και αναφερθήκαμε στα Ελευσίνια Μυστήρια, ας πούμε και δυο λόγια για το διαδικαστικό τους. Στην πραγματικότητα ήταν ένα θέατρο του παραλόγου, με πολλά ταχυδακτυλουργικά τρικ που σκοπό είχαν να εξαπατήσουν και υποβάλλουν τους συμμετέχοντες.
Οι μύστες εισέρχονταν σε μια υπόγεια στοά, απόλυτα σκοτεινή, και προχωρούσαν ψηλαφώντας στο σκοτάδι. Ταυτόχρονα ακούγονταν παράξενοι θόρυβοι, στεναγμοί και φοβερές κραυγές. Υποτίθεται πως είχαν κατέβη στον Άδη και άκουγαν τις οιμωγές των πεθαμένων.
Ξαφνικές αστραπές αυλάκωναν το σκοτάδι φωτίζοντας στιγμιαία τρομακτικά οράματα, τέρατα, χίμαιρες και δράκοντες ή σφίγγες που κομμάτιαζαν ανθρώπους. Γύρω τους σφύριζε ένας αδιάκοπος αέρας και αόρατα χέρια τους ακουμπούσαν προσπαθώντας να τους παρασύρουν.
Με απλά λόγια ... ήταν κάτι σαν το τρενάκι του τρόμου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου