Πώς ένας Αθηναίος έστειλε μετεξεταστέο τον Ιησού!

 

Κάπου στα Ευαγγέλια διαβάζουμε μια παρότρυνση του Ιησού όταν απαντάμε να μην πολυλογούμε, να μην αρχίζουμε τις σοφιστίες και να μην ρίχνουμε την μπάλα στην εξέδρα, αλλά να απαντάμε με ένα απλό "ναι" ή "όχι"!
Υποτίθεται πως αυτή η εντολή αποβλέπει στο να μας απομακρύνει απ' την πονηριά και την υποκρισία και να μας εθίσει στην ευθύτητα, στην ειλικρίνεια και στην ντομπροσύνη.

Προσωπικά έχω πολλές αμφιβολίες αν τη φράση αυτή την είπε όντως ο Ιησούς ή την πρόσθεσαν πολύ αργότερα αυτοί που επεξεργάστηκαν και έδωσαν την τελική μορφή στα Ευαγγέλια όπως σώζονται μέχρι σήμερα. 

Γιατί ο Ιησούς, όταν προσπαθούσαν να τον παγιδεύσουν με ερωτήσεις οι Γραμματείς, Φαρισαίοι και Σαδουκαίοι, κάθε άλλο παρά απαντούσε με ένα "ναι" ή όχι". Αντίθετα, σαν κανονικός Μαραντόνα, έκανε του κόσμου τις ντρίπλες για να αποφύγει τον σκόπελο. Αλλά κι όταν ο Πιλάτος τον ρώτησε αν όντως είναι Βασιλιάς των Ιουδαίων, δεν απάντησε μονολέκτικά με "ναι" ή "όχι", αλλά με τη φράση που αποτελεί και τον τίτλο του ιστολογίου μας...
Κακά τα ψέματα. Η ζωή και η πραγματικότητα δεν είναι τόσο απλή ώστε να μας καλύπτει μια απάντηση με "ναι" ή "όχι". Αυτό το γνώριζαν οι άνθρωποι πολλούς αιώνες πριν τον Ιησού. Και κάτι τέτοια ζητήματα τα είχαν λύσει. Άσχετο αν το αγνοούσαν οι τελικοί σντάκτες των Ευαγγελιών.
Στις φιλοσοφικές και ρητορικές σχολές της αρχαίας Αθήνας κάτι τέτοια ζητήματα ήταν "ψωμοτύρι". Π.χ. γύρω στο 300 π.Χ. ένας πονηρός είχε ρωτήσει τον Μενέδημο αν ήταν αλήθεια πως την προηγούμενη μέρα είχε πάψει να δέρνει τον πατέρα του. Και τον δέσμευσε να απαντήσει μόνο με "ναι" ή "όχι".
Αλλά ο Μενέδημος ήταν γατόνι και αμέσως κατάλαβε την παγίδα. Πως είτε απαντούσε "ναι" είτε "όχι" θα ήταν χαμένος. Γιατί αν έλεγε "ναι", θα ομολογούσε πως όντως ως τότε έδερνε τον πατέρα του. Κι αν απαντούσε "όχι" ήταν σα να έλεγε πως εξακολουθεί να τον δέρνει!
Οπότε, αρνήθηκε να παίξει το παιχνίδι του συνομιλητή του και να πέσει στην καλοστημένη παγίδα. Δεν απάντησε με "ναι" ή "όχι", αλλά τον αποστόμωσε λέγοντας πως "ούτε τον έδερνα, ούτε έπαψα να τον δέρνω"! Κι έτσι τον έστειλε για τσάι...