Όπως έχουμε ξαναπεί, μετά την πανδημία η θρησκευτικότητα, τουλάχιστον των χριστιανών, θα έχει αλλάξει ριζικά. Το χτύπημα στη θρησκευτική πίστη λειτουργεί σε πολλά επίπεδα.
Για ελάτε στη θέση ενός πιστού. Να του λένε, αλλά και να βλέπει, πως ο Θεός του δεν μπορεί να τον προστατέψει ούτε μέσα στον ίδιο τον ναό του. Κι ακόμα χειρότερα: οι ιερές τελετές να γίνονται αιτία πολλαπλασιασμού των κρουσμάτων και των θανάτων. Δηλαδή η χριστιανική θρησκεία όχι μόνο δεν αποτελεί τη λύση του προβλήματος αλλά είναι μέρος αυτού!
Ιστορικά δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο. Απλά τώρα οι άνθρωποι διαθέτουν περισσότερη γνώση και πληροφόρηση ώστε να μπορούν να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα.
Ένα παρόμοιο γεγονός συνέβη το 1755 και οι ιστορικοί της χριστιανικής θρησκείας μάλλον δεν το έχουν αξιολογήσει σωστά. Αναφέρομαι στον μεγάλο σεισμό της Λισσαβώνας που συνοδεύετηκε και με μεγάλο τσουνάμι. Συνέβη την ημέρα της εορτής των Αγίων Πάντων και υπήρξαν πάνω από 30.000 νεκροί. Το ένα τρίτο από αυτούς καταπλακώθηκε μέσα στις γκρεμισμένες εκκλησιές!
Το συγκλονιστικό αυτό γεγονός ασφαλώς και δεν πέρασε απαρατήρητο στην εποχή του. Πολλοί έχασαν την πίστη τους και αρκετοί άρχισαν να αμφιβάλλουν γι' αυτή.
Το όλο κλίμα έβαλε αέρα στα πανιά του Διαφωτισμού και σίγουρα έπαιξε ρόλο στην περαιτέρω επικράτηση των ιδεών του. Που, σημειωτέον, ήταν περισσότερο αντικληρικαλικές και λιγότερο άθεες. Το ιερατείο φυσικά κατηγορούσε τον Διαφωτισμό ως "άθεο", αφού, ως γνωστόν, οι κάθε είδους ιερείς ταυτίζουν τον εαυτό τους με τη θρησκεία και τον Θεό!
Κάπως έτσι ξανάρθαν τότε στην επιφάνεια παλιότερες ξεχασμένες θεωρίες του Επίκουρου. Ο οποίος δεν αρνούνταν την ύπαρξη του Θεού, αλλά τον τοποθετούσε τόσο μακριά απ' τους ανθρώπους, που ουσιαστικά τον έβγαζε απ' το παιχνίδι της καθημερινής ζωής. Ο Επίκουρος, και πολλοί Διαφωτιστές, πίστευαν πως ο Θεός δεν ασχολείται καθόλου με τα ανθρώπινα, δεν επεμβαίνει στις ζωές μας και στην ιστορία...
Είναι γνωστός, άλλωστε, ο παρακάτω επικούρειος συλλογισμός:
Αν ο Θεός θέλει αλλά δεν μπορεί να καταργήσει το κακό στον κόσμο, τότε δεν είναι παντοδύναμος.
Αν μπορεί αλλά δεν θέλει, τότε είναι άδικος και κακός.
Αν ούτε μπορεί ούτε θέλει, είναι και αδύναμος και κακός!
2 σχόλια:
(Αφελής) θρησκευτικότητα, η οποία "έμπαζε" προ πολλού, έτσι κι αλλιώς· αργά ή γρήγορα θα γινόταν! Αλλά αυτή η πανδημία "δίδαξε" και κάτι άλλο, εξίσου σημαντικό, το οποίο δε θα αρέσει σε.... αρκετούς!!! Και δεν είναι άλλο από το πόσο ΕΥΚΟΛΑ εργαλειοποιείται η επιστήμη από τις κυβερνήσεις μετατρεπόμενη, εντέλει, σε "δόγμα"!
Το πόσο εύκολα ο Επιστημονισμός μπορεί να παίξει το ρόλο καινούριας "θρησκείας", καθόλου λιγότερο καταπιεστικής και "ιεροεξεταστικής"· τροχοπέδης του ελεύθερου ανθρωπίνου πνεύματος!!
Πόσο εύκολα η ανάγκη των ανθρώπων για "κηδεμόνες" και "πατρικές φιγούρες" (τύπου Τσιόδρα) τους καθιστούν πρόθυμους να θυσιάσουν την ίδια τους την ελευθερία!
Η αλόγιστη πίστη στην Επιστήμη -η ειδωλοποίησή της- μόνο άσχημα πράγματα μπορεί να επιφέρει στο μέλλον....
Όλοι οι "-ισμοί" μπορούν να μετατραπούν σε θρησκείες
για να καλύψουν τις ψυχολογικές ανάγκες των ανθρώπων
Δημοσίευση σχολίου