Όλοι λίγο-πολύ το έχουμε πει μεταξύ σοβαρού κι αστείου. Τα "καλύτερα παιδιά" πάνε στην Κόλαση. Δηλαδή όσοι είναι γλετζέδες, ξέρουν να απολαμβάνουν τη ζωούλα τους, δεν περνάνε την ώρα τους ανάβοντας καντήλια και κάνοντας κομποσχοίνια. Ενώ στον Παράδεισο πάνε όλοι οι βαρετοί τύποι, που ποτέ δεν θα τους έκανες παρέα, οι πιο αντιδημοφιλείς και άνοστοι...
Κάτι ανάλογο είχε πει λίγο πριν πεθάνει κι ο περιβόητος Μακιαβέλι. "Επιθυμία μου είναι να πάω στην Κόλαση κι όχι στον Παράδεισο. Στην Κόλαση θα απολαμβάνω την παρέα των ηρώων, των βασιλιάδων και των φιλοσόφων. Ενώ στον Παράδεισο θα υπάρχουν μόνο ζητιάνοι, καλόγεροι και απόστολοι"...
Και κλείνουμε με ένα σχετικό-άσχετο. Όπως έχουμε ξαναπεί, επί αιώνες οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας ασκούσαν ψυχολογική πίεση για μεταστροφή στους ετοιμοθάνατους που όσο ζούσαν είχαν αρνηθεί είτε τα χριστιανικά δόγματα είτε τον χριστιανικό κλήρο.
Ένας από αυτούς ήταν και ο Βολταίρος. Τις τελευταίες ώρες της ζωής του ένας ιερέας του ζητούσε επίμονα να αποκηρύξει τον Σατανά. Αλλά εκείνος το αρνήθηκε με το επιχείρημα... "δεν είναι ώρα να κάνω καινούργιους εχθρούς"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου