Ερμηνεία Κυριακής Προσευχής (Β' - "Γιαχβέ" σημαίνει "Ο Κανένας"!)

 

Β': "Αγιασθήτω το όνομά σου". 

Ειλικρινά, αυτό το εδάφιο πάντα με προβλημάτιζε. Δεν ακούγεται και πολύ λογικό. Ακαταβαλίστικο είναι και δυσνόητο. Για να αντιληφθούμε το περιεχόμενό του πρέπει πάλι να ανατρέξουμε στα αρχαία χρόνια και να ψάξουμε τι σήμαινε για κείνη την εποχή το όνομα. 

Γιατί τότε το όνομα δεν ήταν μια απλή λεξούλα. Θεωρούνταν πως αποδίδει τη βαθύτερη ύπαρξη και ουσία του προσώπου. Γι' αυτό και οι αρχαίοι Φαραώ κρατούσαν το πραγματικό τους όνομα αυστηρά κρυφό. Γιατί πίστευαν πως όποιος ξέρει το όνομά σου μπορεί να σε ελέγξει και χειραγωγήσει.

Φυσικά, όλ' αυτά ακούγονται σήμερα αλαμπουρνέζικα. Αλλά τότε ήταν η ζωντανή πραγματικότητα. Κάτι σχετικό διαβάζουμε και στην Εβραϊκή Βίβλο, δηλαδή την Παλαιά Διαθήκη των Χριστιανών. 

Ο Θεός κρατάει επτασφράγιστο μυστικό το πραγματικό του όνομα. Αλλά οι Εβραίοι πιέζουν τον Μωυσή να τους το αποκαλύψει. Οπότε ο Θεός, για να βγάλει απ' τη δύσκολη θέση τον εκπρόσωπό του στη γη, αποκαλύπτει ένα ψεύτικο όνομα... "Γιαχβέ". Που στα εβραϊκά σημαίνει κάτι σαν ... "είμαι αυτός που είμαι" και το οποίο οι ελληνιστές φιλόλογοι ερμήνευσαν ως "ο ΩΝ"! 

Αλλά η πραγματική και ελεύθερη μετάφραση της λέξης Γιαχβέ είναι στα ελληνικά "ο Κανένας", όπως είπε κι ο Οδυσσεάς στον Πολύφημο. Ο Θεός δεν αποκαλύπτει το πραγματικό του όνομα γιατί οι άνθρωποι δεν πρέπει να μάθουν την ουσία του...

Ο Ιησούς ήταν φορέας αυτής της παραδόσεως και ήξερε πως ο Θεός έχει ένα όνομα μυστηριώδες και άγνωστο. Που ο Μεγάλος Αρχιερέας τολμούσε να προφέρει μόνο μια φορά το χρόνο στα Άγια των Αγίων του Ναού και τη στιγμή εκείνη η φωνή του σκεπαζόταν απ΄ τον θόρυβο των τυμπάνων και φλογέρων ώστε να μην ακουστεί απ' το συγκεντρωμένο πλήθος... 

Παρ' όλ' αυτά, ο Θεός έδειξε συγκατάβαση και μας έδωσε κάποιο όνομα. Αφού αυτό έχει θεϊκή προέλευση, αντιπροσεπεύει κάτι απ' την οντότητα και τη φύση του Θεού. 

Ο Ιησούς δεν τολμά ούτε να το εκφέρει. Δεν λέει τη λέξη "Γιαχβέ". Απλά, καλεί τους πιστούς να επικαλούνται το θείο όνομα γενικά και αόριστα. Και να το "αγιάζουν", δηλαδή να το δοξολογούν. Και με τον τρόπο αυτό θα έλξουν τη θεία χάρη, θα φωτίζουν τον εσωτερικό τους κόσμο, θα ενώνονται με τις θείες δυνάμεις. Αν η επίκληση του θείου ονόματος γίνει καθημερινή πρακτική, σταδιακά θα "αγιαστούν" οι ζωές, οι σκέψεις και οι πράξεις των πιστών...