Η μεταγλώττιση των λειτουργικών κειμένων...

Με το θέμα αυτό θ' ασχοληθούμε αργότερα εκτεταμένως. Προς το παρόν θ' αρκεστούμε σε κάποια εισαγωγικά σχόλια.

Ξεκινάμε με τη θέση του παρόντος ιστολογίου, που είναι σταθερά υπέρ της μεταγλώττισης και μάλιστα χωρίς αστερίσκους.

Και συνεχίζουμε με μια συνοπτική διερεύνηση των κινήτρων αυτών που την αρνούνται. 

Επίσημα το κάνουν "για το καλό της Εκκλησίας". Αλλά τα ασυνείδητα ή κρυφά κίνητρά τους είναι πολυσύνθετα και δυσπρόσιτα.

Οι ελάχιστοι καλοπροαίρετοι επικαλούνται την προσωπική τους απόλαυση, αν και ομολογούν πως αυτό δεν είναι σοβαρό επιχείρημα στη διατήρηση της "αρχαίας γλώσσας". 

Οι περισσότεροι αντιδρούν είτε από τυφλό συντηρητισμό είτε από κάποια ιδιοτέλεια. Γιατί σίγουρα η μεταγλώττιση π.χ. της θείας λειτουργίας θα αποκαλύψει πως πίσω από πολλές βαρύγδουπες εκφράσεις κρύβονται απλές παιδαριώδεις ευχούλες. 

Χάνεται έτσι η ικανότητα ψυχολογικής υποβολής των πιστών που με τόση ένταση προσπαθεί να διατηρήσει το ιερατείο με πολλούς και διαφόρους τρόπους. Η απομάγευση και απομυθοποίηση των ευχών της Εκκλησίας θ' ανοίξει τους ασκούς του αιόλου και θα συμπαρασύρει πολλά πράγματα και συμφέροντα...

Πάντως η Ελλάδα παραμένει η μόνη χώρα που η Εκκλησία της δεν χρησιμοποιεί την απλή τοπική γλώσσα της αλλά εμμένει στο "πρωτότυπο"...