Ρώμη και Χριστιανισμός: αλήθειες και ψέματα (Γ΄ - Πώς η Ίσιδα, η Αθηνά κ.λπ. έγινε Παναγία!)

Στην προηγούμενη ανάρτησή μας αναφερθήκαμε στον θρησκευτικό πλουραλισμό της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Κυρίως στους κόλπους της ανώτερης τάξης επικρατούσε το φαινόμενου του "θρησκευτικού συγκρητισμού", όπου οι διάφορες λατρευτικές παραδόσεις συγχωνεύονταν και συχνά ταυτίζονταν τόσο που ήταν αδύνατο να τις διακρίνεις.

Για να ανατρέξουμε και λίγο στις πηγές, θα αναφέρουμε ενδεικτικά δύο έργα:

Α) Τη μονογραφία του Πλούταρχου Περί Ίσιδος και Οσίριδος, γραμμένη γύρω στα 115 μ.Χ.

"Δεν υπάρχουν διαφορετικοί θεοί σε διαφορετικούς λαούς - βάρβαρους και Έλληνες, βόρειους και νότιους. Όπως ακριβώς ο ήλιος, το φεγγάρι, η γη και η θάλασσα ανήκουν σε όλους, αν και οι διαφορετικοί λαοί τους δίνουν διαφορετικά ονόματα, έτσι και ο ένας Νους που διευθύνει το σύμπαν, και η μία Πρόνοια που κυβερνά έχουν διαφορετικά ονόματα και απολαμβάνουν διαφορετικές τιμές σε κάθε λαό, ανάλογα με τα έθιμά του"...

Β) Ο περίφημος εθνικός ρήτορας Σύμμαχος σ' έναν λόγο του λέει, μεταξύ άλλων:

"Τα πάντα είναι γεμάτα από τον Θεό... Ό,τι κι αν λατρεύουν οι άνθρωποι είναι ένα και το αυτό. Όλοι κοιτάζουμε ψηλά τα ίδια αστέρια, ο ίδιος ουρανός είναι πάνω απ' όλους μας, το ίδιο σύμπαν περιβάλλει τον καθέναν μας. Τι σημασία έχει με ποιο σύστημα γνώσης αναζητεί την αλήθεια ο κάθε άνθρωπος? Δεν φτάνει κανείς σε ένα τόσο μεγάλο μυστικό από ένα μόνο μονοπάτι.

Κλείνω με μια ακόμα παρατήρηση. Έχουν βρεθεί εικόνες της Ίσιδος που κρατάει στην αγκαλιά της τον Όσιρη της ίδιας ακριβώς τεχνοτροπίας με τις γνωστές αγιογραφίες της Παναγίας με τον Χριστό! Εννοείται πως οι πρώτες εικόνες είναι προχριστιανικές... περιττό να τονίσουμε ποιος είναι ο αντιγραφέας. 

Υπάρχει κι ένα μυθιστόρημα του Απουλήιου (Μεταμορφώσεις - Ο Χρυσός γάιδαρος) που μας δημιουργεί ανάλογους συνειρμούς. Εκεί, ο ήρωας του έργου λατρεύει την Ίσιδα με εκπληκτική τρυφερότητα, όπως κάνουν στην εποχή μας οι Μαριολάτρες! 

Κάποια στιγμή η θεά εμφανίζεται στο όνειρό του, του ανακοινώνει πως τον παίρνει υπό την προστασία της και του ζητάει να αφιερώσει σε αυτή ολόκληρη τη ζωή του. Εκείνος πάει στο ναό της Ίσιδας, νοικιάζει έναν χώρο στο εσωτερικό του και έκτοτε ζει με τους ιερείς περνώντας ατέλειωτες ώρες ονειροπολώντας μπροστά στο άγαλμα της Θεάς. Η οποία συνεχίζει διαρκώς να εμφανίζεται στα όνειρά του...

Είπατε τίποτα?