Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2019

Ο μύθος του Ηρώδη σε περσική εκδοχή...

Σύμφωνα μ’ έναν παλιό περσικό μύθο, κυβερνούσε κάποτε τον τόπο ένα πολύ κακός βασιλιάς, ο Ζοχάκ, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των υπηκόων του. 
Κάποιο βράδυ ο Ζοχάκ ξύπνησε ταραγμένος. Είχε δει ένα όνειρο τρομερό. Τον εαυτό του δεμένο με αλυσίδες από έναν νεαρό πρίγκιπα. Κάλεσε, λοιπόν, όλους τους σοφούς στο παλάτι του να του εξηγήσουν το όνειρο. Όμως κανείς δεν μιλούσε από φόβο. Μόνο ένας πολύ γέρος του είπε: "Αχ, βασιλιά μου, μην περνιέσαι γι’ αθάνατος, ούτε να νομίζεις πως θα κυβερνάς για πάντα. Ένας νέος διάδοχος έρχεται για να σε συντρίψει και τον λένε Φεριδούν".
Τότε, λοιπόν, ο βασιλιάς διέταξε να σκοτώσουν όλα τα νεογέννητα προκειμένου να εξοντώσει και τον Φεριδούν.
Μόλις έμαθε την εντολή του Βασιλιά, η ετοιμόγεννη και όμορφη πριγκίπισσα Φεναρέκ αποφάσισε να γεννήσει στα κρυφά. Και μόλις ο γιος της ήρθε στον κόσμο, τον τύλιξε σε μαλακά υφάσματα και τον παρέδωσε στον κηπουρό της για να τον κρύψει. Εκείνος έβαλε το νήπιο στον στάβλο με τα ζώα, μέσα σε σανό και δίπλα σε μια αγελάδα που ανέλαβε να τον θηλάζει.
Λίγο αργότερα, για μεγαλύτερη ασφάλεια, η Φεναρέκ πήρε τον γιο της και τον πήγε στο μακρινό Ινδοστάν όπου τον παρέδωσε σε έναν σοφό γέροντα για να τον διαπαιδαγωγήσει και να τον προστατέψει.
Για να μην τα πολυλογούμε, κάποια στιγμή ο μικρός μεγάλωσε, επέστρεψε στην πατρίδα και ανέτρεψε τον απάνθρωπο βασιλιά ελευθερώνοντας τους ως τότε δυστυχισμένους υπηκόους του.
Η ομοιότητα του περσικού και χριστιανικού μύθου είναι εκπληκτική. 
Εντύπωση προκαλεί και η παραμονή του ανήλικου πρίγκιπα στη χώρα της Ινδίας, κοντά σε έναν σοφό. Υπάρχει σχετική παράδοση και για τον Ιησού ότι ως τα δώδεκα χρόνια του έζησε στο Κασμίρ, κοντά σε ινδουϊστές ή βουδιστές δασκάλους...

2 σχόλια:

Γιάννης Νικολουδάκης είπε...

Και για τον Ζωροάστρη έχω διαβάσει κάτι ανάλογο και για τον Κρίσνα στην Ινδία..
Τον τελευταίο γύρευε να εξοντώσει ο βασιλιάς Κάμσα!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

πολλές οι ομοιότηες.
ίσως τελικά η ανθρώπινη φαντασία να μην είναι
και τόσο πλούσια όσο νομίζουμε