Εγκράτεια και Σαρακοστή...

Στη σημερινή εποχή, που η θρησκευτικότητα έχει παρακμάσει και ο λόγος της εκκλησίας δεν επηρεάζει τις ζωές μας, η έκταση του προβλήματος είναι ασήμαντη. Αλλά δυο-τρεις γενιές πριν υπήρχε σοβαρό ζήτημα.

Κυρίως θρησκευόμενες γυναίκες, που στην επαρχία ήταν ο κανόνας, κατά τη διάρκεια των Σαρακοστών αρνιόντουσαν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με τους συζύγους τους. Ακόμα κι όταν εκείνοι το επιζητούσαν. 

Τα προφανή αίτια είχαν θρησκευτική επίφαση. Σημαντικό ρόλο έπαιζαν και τα κηρύγματα πολλών παπάδων και ιεροκηρύκων που γενικώς αντιμετώπιζαν τις ερωτικές και σεξουαλικές σχέσεις ως κάτι βρώμικο και βδελυρό. 

Προσθέστε ακόμα τις πανάρχαιες σχετικές προλήψεις και δεισιδαιμονίες, συν την κακή αγωγή των κοριτσιών απ' τις μανάδες τους και το γλυκό έδενε! Αλλά τι να σου έκαναν κι οι καημένες οι μανάδες. Που ποτέ δεν έζησαν τον έρωτα και το σεξ ως χαρά και απόλαυση αφού τις είχαν παντρέψει με το ζόρι χωρίς καν να τις ρωτήσουν?

Όμως, πέρα απ' τα "προφανή" υπάρχουν και κρυφές πτυχές στην υπόθεση. 

Για πολλές γυναίκες η Σαρακοστή ήταν το πρόσχημα για να αποφύγουν τις σεξουαλικές σχέσεις με τον σύζυγό τους. Στα ανδρόγυνα αυτά υπήρχε σοβαρό πρόβλημα ψυχικής ενότητας που στις Σαρακοστές εκδηλώνονταν με αυτόν τον τρόπο. 

Οι γυναίκες αυτές στην πραγματικότητα δεν ήθελαν πλέον σεξουαλικές σχέσεις με τους άντρες τους, αλλά πριν δεν τις έπαιρνε να αρνηθούν. Ενώ τώρα, στη Σαρακοστή, μπορούν να το απαιτήσουν φορώντας και το φωτοστέφανο της αγίας! Η ιδανική πρόφαση.

Δεν θέλω να σχολιάσω πόσο αρρωστημένες είναι αυτού του είδους οι απαγορεύσεις εκ μέρους της Εκκλησίας. Ούτε το πόσα προβλήματα δημιουργούν στις ζωές των ανθρώπων και στις οικογένειες. 

Κι εδώ μπαίνει το μέγα δίλημμα: η Εκκλησία είτε αλλάζει είτε βουλιάζει. Η κοινωνία εξελίσσεται τόσο ραγδαία που πλέον κάτι τέτοια προκαλούν θυμηδία, στην καλύτερη περίπτωση, ή αγανάκτηση και οργή (το συνηθέστερο)...