Μια ακόμα πολύ πονεμένη ιστορία με τη θρησκεία είναι η ύπαρξη της ... Θείας Πρόνοιας! Είναι μια ιδιότητα που αποδίδουμε στο Θεό, κάτι σαν τον "φύλακα άγγελο" και τον "προστάτη άγιό μας".
Νομίζω πως οι άνθρωποι κάποιας ηλικίας, που ασφαλώς θα έχουν ζήσει αρκετές δυσάρεστες καταστάσεις, σίγουρα θα έχουν αντιληφθεί πως αυτό το ιδεολόγημα είναι απλά ένα παρηγορητικό ψεύδος, ένας ευσεβής πόθος που τον χρησιμοποιούμε για να αντεπεξέλθουμε στο άγχος και στις δυσκολίες του καθημερινού βίου.
Η θεωρία ύπαρξης της Θείας Πρόνοιας ασφαλώς και δεν αντέχει σε αυστηρή κριτική. Π.χ. γιατί ο Θεός έδωσε ως παρέα στον Αδάμ έναν άλλον άνθρωπο που θα τον κατέστρεφε και θα βύθιζε στη συμφορά όλη την ανθρωπότητα μέχρι τις μέρες μας;
Γιατί ο Θεός δεν αμβλύνει τα άγρια και επιθετικά ένστικτα του ανθρώπου επιτρέποντας να γίνονται τόσοι πόλεμοι με εκατομμύρια νεκρούς και τραυματίες;
Ακούς κάποιους που σώθηκαν από ένα αεροπορικό δυστύχημα να λένε πως "ο Θεός με έσωσε!". Μα, άνθρωπέ μου, αν ο Θεός ήθελε να σε σώσει θα απέτρεπε το δυστύχημα. Και, εν πάση περιπτώσει, θα έσωζε και τους άλλους 70 επιβάτες που βρήκαν τραγικό θάνατο.
Φυσικά το ιερατείο έχει διατυπώσει πολλά και διάφορα επιχειρήματα για τις περιπτώσεις που η Θεία Πρόνοια μένει ανενεργή και δεν παρεμβαίνει για τη σωτηρία μας. Ο πιο κουλτουριάρικος ισχυρισμός είναι πως "ο Θεός δεν επεμβαίνει για να μην δεσμεύσει την ελευθερία του ανθρώπου!". Όπα, παιδιά, μην μας περνάτε για κορόιδα. Όταν ο υποτιθέμενος Θεός σας μας απειλεί με κολάσεις ή μας υπόσχεται παραδείσους, δεν περιορίζει την ελευθερία μας;
Πιο λαϊκά επιχειρήματα είναι πως ο Θεός επιτρέπει τις δοκιμασίας για να μας τιμωρήσει, να μας δοκιμάσει ή να στερεώσει την πίστη μας. Καλύτερα να μην χρησιμοποιήσω τη χαρακτηριστική λαϊκή έκφραση προκειμένου να σχολιάσω όλες αυτές τις αντιφατικές αρλούμπες.
Αλλά η λαϊκή θυμοσοφία βρήκε τρόπους να εκδηλώσει έμμεσα πλην σαφώς τη δυσπιστία της για τη Θεία Πρόνοια. Συν Αθηνά και χείρα κίνη, σου λένε οι πιο μορφωμένοι. "Καλός ο αγιασμός, αλλά πάρε και μια γάτα" λένε οι άνθρωποι της πιάτσας. Και το κορυφαίο: όταν θέλουμε να πούμε πως κάποιος έμεινε τελείως μόνος και αβοήθητος, ποια φράση χρησιμοποιούμε; "Αφέθηκε στο έλεος του Θεού!". Δηλαδή δεν έχει πλέον ελπίδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου