Όπως αναφέραμε στην προηγούμενη ανάρτηση, ο Κωνσταντίνος είχε μεν ασπαστεί τον Χριστιανισμό, αλλά έναν λάθος Χριστιανισμό. Πολύ διαφορετικό από αυτόν των Ευαγγελίων, και παρόμοιο με τις θρησκείες που ο ίδιος είχε ως τότε εξοικειωθεί, δηλαδή τον Μιθραϊσμό και την Ηλιολατρεία.
Ο Κωνσταντίνος κατά πάσα πιθανότητα βαφτίστηκε λίγο πριν τον θάνατό του. Η επιλογή αυτή ήταν συνηθισμένη στην εποχή του. Τότε ήταν κυρίαρχη η άποψη πως με το βάπτισμα ξαναγενιέσαι, δηλαδή επιστρέφεις στην αναμάρτητη κατάσταση του νεογέννητου και μάλιστα χωρίς να βαρύνεσαι και με το προπατωρικό!
Το έκαναν πολλοί χριστιανοί, ιδιωτελώς σκεφτόμενοι, ώσπου κάποια στιγμή το καταδίκασε και το απαγόρευσε η ίδια η Εκκλησία.
Ο Κωνσταντίνος, αν και είχε γίνει χριστιανός, δεν ήταν διατεθειμένος να απορρίψει τα στοιχεία του παρελθόντος που τον βόλευαν και τον συνέφεραν. Έτσι, παρέμεινε ως τέλος "μεγάλος αρχιερέας" της ειδωλολατρικής λατρείας. Και ταυτόχρονα είχε προεξοφλήσει τη μετά θάνατον θεοποίησή του, όπως συνέβαινε με όλους τους Ρωμαίους αυτοκράτορες.
Έτσι, φρόντισε να κατασκευάσει έναν μεγαλοπρεπή ανδριάντα του, που τον παρουσίαζε ως Θεό-Ήλιο, τον οποίο και τοποθέτησε σε μια ψηλή στήλη στο κέντρο της Νέας Ρώμης. Ο ανδριάντας αυτός υπήρχε τουλάχιστον μέχρι το 400 μ.Χ.
Αναρωτιέμαι τι να σκέφτονταν οι χριστιανοί που περνούσαν από το συγκεκριμένο σημείο και έβλεπαν τις σχετικής εκδηλώσεις θρησκευτικής λατρείας...
Αλλά και οι μεταγενέστεροι χριστιανοί αυτοκράτορες ανέφεραν σταθερά στα έδικτά του τον Κωνσταντίνο ως "θεοποιημένο". Τα παράλογα και αντιφατικά της ιστορίας...
7 σχόλια:
Καθαρά λόγοι συμφέροντος η αγιοποίησή του...
Πολλές εκκλησιαστικές σκοπιμότητες εξυπηρετούσε
η αγιοποίηση του Κωνσταντίνου. Τις περισσότερες
δεν μπορούμε να τις διακρίνουμε με μια πρώτη ανάγνωση.
Κατά τη γνώμη μου, η ανάδειξη του βσυγκεκριμενου αυτοκράτορα
σε "ισαποστόλου", αν και βαρύνεται με πλήθος σκληρών εγκλημάτων,
επιβεβαιώνει την υπόθεση μου πως ο Χριστιανισμός δεν ήταν
θρησκεία αλλά μια πολιτικοθρησκευτική οργάνωση που στόχο είχε
την καταστροφή της (παλιάς) ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, την κατάληψη
της εξουσίας και τη δημιουργία μιας νέας, "χριστιανικής"
αυτοκρατορίας...
Τότε εάν ισχύει αυτό θα πρέπει να ανατρέξουμε και σ' άλλες μορφές που αγιοποιήθηκαν, προκειμένου να δούμε εάν πληρούν τις προδιαγραφές τις σχετικές με μια "πολιτικοθρησκευτική οργάνωση"...
οι αγιοποιήσεις εξυπηρετύσαν και εξυπηρετούν πολυπίκιλες
εκκλησιαστικές σκοπιμότητες. Δεν είναι μονοσήμαντες.
Ομως κάποιες βγάζουν μάτι. Ας πούμε η σχετικα½προσφατη αγιοποίηση
της τσαρική οικογένειας που αφάνισαν οι μπολσεβίκοι.
ίσως και εκείνη του Μερκουρίου, που μάλλον σκότωσε τον
αυτοκράτορα Ιουλιανό
Για ημι-ιστορική μορφή μου κάνει ο Μερκούριος.....
Τώρα για τον Τσάρο... παρά το γεγονός ότι η Παλαιά διαθήκη στέκεται κριτικά απέναντι στο θεσμό της βασιλείας, για κάποιον λόγο οι χριστιανοί έχουν "ιδιαίτερο" κόλλημα με αυτόν!
Η Εκκλησία συνδύασε την εποχή της παντοδυναμίας της με τους
αυτοκρατορικούς χρόνους κυρίως του ανατολικού ρωμαίκού κράτους.
Οπότε, είναι φυσικό να θεωρεί την κληρονομική μοναρχία ως το
ιδανικό της πολίτευμα.
Δημοσίευση σχολίου