Τα σημαντικότερα Μυστήρια του Αρχαίου Κόσμου, μετά τα Ελευσίνια, ήταν τα Καβείρια της Σαμοθράκης. Κι εδώ συναντούμε το γνωστό μοτίβο: το δράμα του θανάτου και της ανάστασης κάποιου θεού ή ημίθεου και η προέκτασή του στον κόσμο των μυουμένων.
Η διαδικασία μύησης ήταν και στα Καβείρια αυστηρή, όπως και στον αρχέγονο χριστιανισμό. Υπήρχε ειδικός εξομολογητής, ο Κόης, που μέσω της εξομολογήσεως εκτιμούσε την ηθική ποιότητα των υποψηφίων και αποφάσιζε για την αποδοχή ή την απόρριψή τους.
Διασώζεται μια κωμική εξομολόγηση ενός Λάκωνα υποψήφιου μύστη. Ο Κόης τον ρωτάει:
- Τι ασεβέστερο έπραξες στη ζωή σου;
- Το γνωρίζουν οι Θεοί.
- Πρέπει να το πεις ο ίδιος υποχρεωτικά.
- Σε ποιον να το πω, σε σένα ή στον Θεό;
- Στον Θεό!
- Εσύ, λοιπόν, φύγε!
Στα Καβείρια γίνονταν δεκτοί οι πάντες, ανεξάρτητα κοινωνικής τάξης και ηλικίας, ακόμα και γυναίκες και δούλοι. Σε αυτό μοιάζουν με τον Χριστιανισμό.
Ένα άλλο κοινό σημείο είναι το "ιερό φως". Κατά την έναρξη των Μυστηρίων έσβηναν όλα τα φώτα στη Σαμοθράκη και στελνόταν ειδικό πλοίο στη Δήλο που έφερνε καινούργιο φως από την ιερή εστία του Απόλλωνα. Οι κάτοικοι το υποδεχόταν με λαμπάδες και το μετέδιδαν ο ένας στον άλλον, όπως συμβαίνει με το χριστιανικό "Άγιο Φως" τη νύχτα του Πάσχα.
Γενικά, σκοπός όλων των Αρχαίων Μυστηρίων ήταν να καθαριστούν οι άνθρωποι από τα αμαρτήματα και τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει και να εξασφαλίσουν μια καλύτερη τύχη στην άλλη ζωή. Γίνονταν κάτοχοι του μυστικού της πνευματικής αναγέννησης και αθανασίας.
Πλέον, μετά τον θάνατο, δεν θα πήγαιναν στον Άδη αλλά θα βρίσκονταν στον ιδανικό κόσμο των ηρώων και ημίθεων της ελληνικής παράδοσης. Κάτι αντίστοιχο με την χριστιανική ευχή "Μετά των Αγίων κατάταξον Κύριε την ψυχή του κεκοιμημένου δούλου σου...".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου