Ο Χριστιανισμός είναι απ' τα μεγαλύτερα ιστορικά αινίγματα!

 

Το κίνημα των Διαμαρτυρομένων στη Δύση έθεσε για πρώτη φορά με αποφασιστικό τρόπο το κρίσιμο ζήτημα της αυθεντικότητας της ίδιας της Βίβλου. Ταυτόχρονα, πολλοί εκπρόσωποι του Ορθολογισμού άρχισαν να ξετινάζουν κυριολεκτικά τα ιερά κείμενα των Χριστιανών. Και απέδειξαν πως ο ... βασιλιάς ήταν γυμνός.

Ο Σπινόζα, π.χ.,  διέκρινε "ζωηρή φαντασία" στους Προφήτες και ερμήνευε τα "θαύματα" ως φυσικά φαινόμενα και επιστημονικά εξηγήσιμα. Παράλληλα ξεκίνησε και μια διεξοδικότερη ιστορική έρευνα της ιστορίας του αρχέγονου χριστιανισμού, εστιάζοντας στα αίτια παρακμής της ρωμαίκής αυτοκρατορίας.

Το 1776 ο Εδουάρδος Γίββων θεώρησε τον χριστιανισμό ως μια βασική αιτία της παρακμής και πτώσης του ρωμαϊκού κόσμου. Και απέδωσε τον θρίαμβο των χριστιανών όχι στην πρόνοια κάποιου Θεού αλλά στον μισαλόδοξο ζήλο τους, στο δόγμα της μέλλουσαν ζωής, στους μύθους περί θαυμάτων, στα αυστηρά ήθη αλλά και στη σκληρή πειθαρχία της οργάνωσής τους.

Οι Γερμανοί θεολόγοι της Σχολής της Τυβίγγης κατέληξαν σε ριζοσπατικότερες θέσεις. Δεν φτάνει που αμφισβήτησαν τη γνησιότητα σχεδόν όλων των Επιστολών του Παύλου, υποστήιξαν και την άποψη πως η λεγόμενη Καινή Διαθήκη είναι απλά μια προσπάθεια σύνθεσης και συμβιβασμού των περισσότερων και αναταγωνιστικών χριστιανικών εκκλησιών των πρώτων αιώνων.

Ο Μαρξ αναφέρθηκε πολλές φορές στην ιστορία του πρώιμου χριστιανισμού. Αλλά πιο συστηματικά ασχολήθηκε ο Ένγκελς. Ο τελευταίος, αναλύοντας την Αποκάλυψη, υποστήριξε πως αρχικά ο χριστιανισμός ήταν μια σκληρή επαναστατική οργάνωση, παρόμοια με εκείνη των ριζοσπαστών εργατών στα μέσα του 19ου αιώνα.

Στη συνέχεια πολλοί ήταν εκείνοι που διαπίστωσαν σημαντικές ομοιότητες σοσιαλισμού και χριστιανισμού. Και τα δύο ήταν επαναστατικά κινήματα των καταπιεσμένων, κήρυσσαν τη λύτρωση απ' τη δουλεία και την αθλιότητα, προέκριναν την κοινοκτημοσύνη και πάλευαν για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας. Μάλιστα κάποιοι τόνιζαν πως ο μεν χριστιανισμός χρειάστηκε τρεις αιώνες να επικρατήσει, ενώ στον σοσιαλισμό θα αρκέσουν 60 χρόνια...

Βέβαια, σε όλα αυτά ασκήθηκε αυστηρή κριτική. Ο Βέμπερ, π.χ., θεωρεί ανοησία τον παραλληλισμό χριστιανισμού και σοσιαλισμού. Κατά τη γνώμη του ο χριστιανισμός ήταν στην ουσία "αντεπαναστατικός", αφού, όπως όλες οι λυτρωτικές θρησκείες, θεωρούσε επικίνδυνες της εγκόσμιες επιδιώξεις και απέρριπτε κάθε μορφή ταξικού αγώνα...