Στο χωρίο αυτό βασίστηκαν κυρίως οι αντιαρινιστές θεολόγοι για να υποστηρίξουν τις απόψεις τους περί ομοουσιότητας Πατέρα και Υιού. Εμάς όμως αυτά τα λόγια μάς θυμίζουν μια μακρόχρονη ανατολίτικη παράδοση σκέψης που επιβιώνει μέχρι σήμερα με την ονομασία Γνάνι-γιόγκα.
Σύμφωνα με τη σχετική άποψη για να γνωρίσει κάποιος την πραγματικότητα πρέπει να την εξιδανικεύσει.
Ο μαθητής για να γνωρίσει τον εαυτό του πρέπει να τον εξιδανικεύσει, ουσιαστικά να τον θεοποιήσει. Έτσι θα συνειδητοποιήσει τη θεϊκή του φύση, που θα αγκαλιάζει και θα διαπερνά όλες τις τελειότητες, επιδρώντας ευεργετικά σε όλο το περιβάλλον του.
Αυτό νομίζω έκανε κι ο Ιησούς, και σε καμία περίπτωση δεν εννοούσε πως είναι "ένα" με το απόλυτο ον...
3 σχόλια:
Πολύ ενδιαφέρον! Κάτι αντίστοιχο είχα διαβάσει για έναν Πέρση μυστικιστή, ο οποίος έλεγε (και βίωνε) τα ίδια πάνω- κάτω: την ενότητα με τον Θεό! Οι φανατικοί μουσουλμάνοι τον στείλαν στο εκτελεστικό απόσπασμα κι εκείνος, μέχρι τελευταία στιγμή, ζητούσε τον "Ουράνιο Πατέρα" να τους συγχωρήσει.. Η ιστορία υπάρχει στο βιβλίο: "ο πλήρης οδηγός του παγκόσμιου μυστικισμού" και απηχεί, προφανώς, μια αίσθηση που βιώνουν τα εξελιγμένα πνευματικώς, άτομα, ή άνθρωποι που έχουν φτάσει σε ανεβασμένα επίπεδα, έπειτα από διαλογισμό. Όσο για την φράση "υιός Θεού", τι σήμαινε;; Τον κεχρισμένο, το παιδί του Θεού, τον Μεσσία! Καμία σχέση με ό,τι αντιλαμβανόμαστε σήμερα.. Οι Εβραίοι σε καμιά περίπτωση δεν αντιλαμβάνονταν τον μελλοντικό τους Μεσσία ως Θεό ή ως το "δεύτερο πρόσωπο" κτλ.. κτλ..., θεωρούσαν βλάσφημη την όποια εξίσωση! Αναρωτιέμαι, αν όλες αυτές οι θεολογίες δημιουργήθηκαν για να ικανοποιήσουν τους Εθνικούς χριστιανούς, οι οποίοι είχαν ένα πλούσιο ιστορικό σε "ημιθέους", οι οποίοι προέκυπταν από "παρθενογενέσεις"...
Στην ιουδαϊκή παράδοση όλοι οι Εβραίοι ήταν κατ’ αρχήν "υιοί του Γιαχβέ". Σταδιακά, "υιός γιαχβέ" άρχισε να σημαίνει τον ιδιαίτερα ευλαβή και θεοσεβή Εβραίο, και στη συνέχεια των Προφήτη. Σε καμιά περίπτωση έναν ομοούσιο Θεό! Και στην Εβραϊκή Βίβλο (Παλαιά Διαθήκη των χριστιανών) ο Μεσσίας τονίζεται πως θα είναι σαν τον Μωυσή, δηλαδή 100% άνθρωπος, αλλά χαρισματικός και απεσταλμένος του Θεού...
Αυτό ακριβώς είχα κι εγώ στο μυαλό μου!
Προφανώς, η έννοια αυτή έλαβε άλλη διάσταση με την εξάπλωση του χριστιανισμού στα έθνη..
Δημοσίευση σχολίου