Διάβασα τις προάλλες στο "Γεροντικό" μια μάλλον κλασική και στερεοτυπική ιστορία. Ένας γέροντας αγαπούσε τόσο τον υποτακτικό του που ακόμα κι όταν εκείνος, για κάποιο λόγο, άρχισε να τον συκοφαντεί με τον χειρότερο τρόπο, ο γέροντας δεν άλλαξε καθόλου στάση απέναντί του, συνέχισε να τον υπεραγαπά, να τον μνημονεύει στις προσευχές του, να μην τον κακολογεί, αλλά αντίθετα να τον θεωρεί "θεραπευτή της κενοδοξίας του"!
Μάλιστα, όταν κάποια στιγμή ο γέροντας αρρώστησε, παρακάλεσε τον θεό να τον θεραπεύσει "με τις ευχές του υποτακτικού του"! Κι αμέσως έγινε καλά...
Σίγουρα αυτές οι αφηγήσεις έχουν περισσότερο διδακτικό και λιγότερο ιστορικό χαρακτήρα.
Αλλά, σκέφτομαι, πως μια Κοινότητα που "κατασκευάζει" τέτοια ηθικά πρότυπα δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους ούτε επιτρέπεται να την απαξιώνουμε με ισοπεδωτικό τρόπο...
3 σχόλια:
Φυσικά και μια τέτοια κοινότητα δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη!
Διότι δεν αρκεί να κρατάς κοντά σου κάποιον μόνο με ενοχές, κάποια στιγμή αυτό θα "ξεχειλώσει"και το ανθρώπινο δυναμικό θα "καταρρεύσει", χρειάζονται και ενδιάμεσα "διαλείμματα" και όσο πιο ευχάριστα είναι αυτά τα "διαλείμματα", τόσο το καλύτερο!! Και τι είναι ομορφότερο από την εντύπωση πως "ό,τι και να κάνω, σε όποιο σφάλμα και να υποπέσω, η κοινότητα θα είναι πάντα εκεί και θα με δέχεται, με ανοιχτές αγκάλες;" Οτιδήποτε, όσο βαρύ κι αν είναι αυτό.. "Ενοχές, ενοχές, αλλά η κοινότητα μέσα στη σοφία της το κάνει αυτό για να με προφυλάξει -ω πόσο νοιάζεται για μένα!-.. Από την άλλη, με συγχωρεί κι από πάνω, απροϋπόθετα!! (Ε εντάξει, ένας "κανόνας" από δω, μια μετάνοια από κει, μια νηστεία, αλλά αυτά είναι μικρά.. πράγματα, μπροστά στην μεγαλοψυχία που διακατέχει τους ανθρώπους της..)
"Υπάρχει πιο ανθρωπιστικό σύστημα απ' αυτό;"
Κτλ.. κτλ....
Έτσι λειτουργεί το εκκλησιαστικό marketing!
Πώς να μην επιτυγχάνεται εύκολα μετά η "αρετή" της υπακοής;;
Αφού και μισάνθρωπος να είσαι -και μισός-, παραβιάζοντας κατάφωρα την μεγαλύτερη των εντολών, αρκεί να πεις "μνήσθητί μου Κύριε" ή να εξομολογηθείς σε ιερέα -για τους πιο hard-, προκειμένου να λυτρωθείς.....
είσαι απόλυτα εύστοχος και αυθεντικός, αφού τα έζησες στο πετσί σου!
Τι γίνεται, όμως, μετά από όλα αυτά;
Ποιά είναι η δική μας αντιπρόταση;
Εκεί έγκειται το θέμα!
Δημοσίευση σχολίου