Η στάση του αυτοκράτορα Θεοδόσιου απέναντι στους Εθνικούς ήταν αρχικά προσεκτική. Τα σκληρά μέτρα κατά των εθνικών λατρειών τα πήρε κυρίως μετά το 391 μ.Χ.
Πολλοί αποδίδουν αυτή τη μεταστροφή στην επιρροή του επισκόπου Μεδιολάνων Αμβρόσιου, ενός πρώην ανώτατου αξιωματούχου, που οι πολιτικές γνώσεις και το εκτόπισμά του τον έκαναν πολύ διαφορετικό απ’ τους χριστιανούς επισκόπους της Ανατολής, που οι περισσότεροι ήταν διαλλακτικοί.
Ο Αμβρόσιος εμπόδισε τον Θεοδόσιο να τιμωρήσει το 388 μ.Χ. μια εγκληματική ομάδα χριστιανών μοναχών που έκαψαν στον Ευφράτη μια Συναγωγή και κατέστρεψαν ένα ιερό της γνωστικής αίρεσης των Βαλεντιανών.
Τα δραματικά γεγονότα της Θεσσαλονίκης του 390 μ.Χ. ξανάφεραν στο πολιτικό προσκήνιο τον Αμβρόσιο.
Ο γερμανικής καταγωγής στρατιωτικός διοικητής του Ιλλυρικού Βουτέριχος φυλάκισε έναν δημοφιλή αρματηλάτη επικαλούμενος ένα διάταγμα που καταδίκαζε την ομοφυλοφιλία. Πίσω απ’ τη δίωξη κρυβόταν ένα ερωτικό πάθος αντιζηλίας καθώς ο ομοφυλόφιλος Βουτέριχος φοβήθηκε μην χάσει τον εραστή του οινοχόο που πολιορκούσε ο αρματηλάτης.
Ο λαός της Θεσσαλονίκης βρήκε αφορμή να εξεγερθεί ενάντια στην παραμονή των γερμανικών στρατευμάτων στην πόλη τους και λίντζαρε τον Βουτέριχο και πολλούς αξιωματικούς του. Ως αντίποινα ο Θεοδόσιος διέταξε τη γνωστή σφαγή στο ιπποδρόμιο της πόλης.
Ο Αμβρόσιος, με τη σειρά του, δεν άφησε να πάει χαμένη η ευκαιρία. Δήθεν συγκλονισμένος απ’ το αιματοκύλισμα, αρνήθηκε να προσφέρει τη θεία κοινωνία στον αυτοκράτορα, ζητώντας του να μετανοήσει και να εξιλεωθεί.
Στην πραγματικότητα, αυτό που ο πονηρός δεσπότης εννοούσε με τον όρο "μετάνοια" ήταν να λάβει ο Θεοδόσιος σκληρά μέτρα κατά των Εθνικών, όπως και έγινε.
Το τι ακολούθησε το γνωρίζουμε.
Π.χ. στην Αλεξάνδρεια, ο εκεί επίσκοπος Θεόφιλος ενήργησε ως κοινός προβοκάτορας. Διακωμώδησε δημοσίως κάποια εθνικά ιερά, ξέσπασαν ταραχές, οι Εθνικοί για να γλιτώσουν έσπευσαν να οχυρωθούν στον λαμπρότερο ναό της εποχής, το Σεραπείο, οπότε οι χριστιανοί, με τη βοήθεια του στρατού, βρήκαν την τέλεια πρόφαση να το καταστρέψουν συθέμελα!
Κατά το γκρέμισμα του θαυμαστού ναού ήρθαν στο φως και κάποιοι εσωτερικοί τοίχοι καλυμμένοι με ιερογλυφικά όπου, μεταξύ άλλων, υπήρχαν και κάποια σχήματα που έμοιαζαν με σταυρό. Αυτό είναι αλήθεια, καθώς πρόκειται για το γνωστό σήμερα σύμβολο "ανχ", που στην αρχαία Αίγυπτο δήλωνε τη "μέλλουσα ζωή".
Φυσικά, η χριστιανική προπαγάνδα το εκμεταλλεύτηκε δόντως. Διέδωσε πως οι εθνικοί θεοί εξαφανίστηκαν μόλις εμφανίστηκε ο σταυρός που έκρυβαν στον κόρφο τους! Επιπλέον, έθεταν στους Εθνικούς το αφελές για σήμερα αλλά τότε πανίσχυρο ερώτημα: "Αν οι Θεοί σας είναι υπαρκτοί και ζωντανοί γιατί δεν αντιδρούν στην καταστροφή των ιερών τους;".
Πρόκειται ακριβώς για το ίδιο επιχείρημα που επικαλούνταν κι οι Οθωμανοί όταν μετέτρεπαν σε τζαμιά τις χριστιανικές εκκλησίες: "Αν ο Θεός σας είναι υπαρκτός και αληθινός θα αντιδρούσε. Αφού δεν αντιδρά είτε είναι ψεύτικος είτε συμφωνεί με την επικράτηση του Ισλάμ"!
Τελικά, όλα εδώ πληρώνονται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου