Μια κι αρχίσαμε τις βιβλιοκρισίες, ας γράψουμε δυο λόγια και για το παραπάνω βιβλίο που έγραψε ένας πρώην ιερέας.
Στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας περιλαμβάνεται κι ο επίσκοπος Κορδούης (Κόρδοβας Ισπανίας) Όσιος.
Ο Επίσκοπος αυτός έζησε την εποχή που η αρειανική αίρεση κορυφώθηκε.
Στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας περιλαμβάνεται κι ο επίσκοπος Κορδούης (Κόρδοβας Ισπανίας) Όσιος.
Ο Επίσκοπος αυτός έζησε την εποχή που η αρειανική αίρεση κορυφώθηκε.
Ο ίδιος ήταν προσωπικός σύμβουλος του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου (του
"Μεγάλου") και αυτός ουσιαστικά υπεδείκνυε τη μετριοπαθή στάση
του αυτοκράτορα.
Ο Κωνσταντίνος ήθελε να θεμελιώσει την ενότητα του κράτους του στο τρίπτυχο "μία νομοθεσία, μία γλώσσα, μία θρησκεία".
Ο διχασμός της χριστιανικής εκκλησίας έθετε σε κίνδυνο την προσπάθειά του αυτή. Γι' αυτό και προσπάθησε να συμβιβάσει τις συγκρουόμενες παρατάξεις.
Ο ίδιος ήταν ένας αμόρφωτος στρατιωτικός, δεν γνώριζε την ελληνική γλώσσα και, φυσικά, είχε μαύρα μεσάνυχτα από τη "λεπτή" θεολογική ορολογία.
Ο Όσιος Κορδούης, όμως, ήταν βαθύς γνώστης και της ορολογίας και του εκκλησιαστικού παρασκηνίου.
Κι διατυπώνει τη γνώμη του για τον χαρακτήρα των "αρειανικών αιρέσιων" σε μια επιστολή που ο ίδιος συνέταξε αλλά υπέγραψε ο Κωνσταντίνος.
Στην επιστολή αυτή, που στάλθηκε στις αντιμαχόμενες εκκλησιαστικές παρατάξεις, αφού τις καλούσε "να τα βρουν", χαρακτήριζε την ουσία των διαφορών τους ως "παιδιαρίσματα".
Κι ερχόμαστε στην περίπτωση του Αρσένιου Μέσκου, ενός πρώην ιερέα της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, που αρνείται την τριαδικότητα του Θεού.
Μέχρι τον 4ο αιώνα ήταν αρκετά διαδεδομένη στους Χριστιανούς η αμφιβολία για τη θεότητα του Υιού και Λόγου του Θεού, όπως άλλωστε και του Αγίου Πνεύματος.
Η παράλληλη ύπαρξη απόψεων όλων των αποχρώσεων δεν έβλαψε την ενότητα της Εκκλησίας, μέχρι που αυτή μετατράπηκε σε "πολιτικό εργαλείο" και ενεπλάκη σε κοσμικές-εξουσιαστικές αντιπαραθέσεις, σε ανταγωνισμούς των 4 κέντρων εξουσίας της αυτοκρατορίας (Ρώμη-Νέα Ρώμη-Αλεξάνδρεια-Αντιόχεια) κλπ.
Προσωπική μου άποψη είναι να επιστρέψουμε στην εδραιωμένη πολυμορφία του αρχέγονου χριστιανισμού.
Ο Κωνσταντίνος ήθελε να θεμελιώσει την ενότητα του κράτους του στο τρίπτυχο "μία νομοθεσία, μία γλώσσα, μία θρησκεία".
Ο διχασμός της χριστιανικής εκκλησίας έθετε σε κίνδυνο την προσπάθειά του αυτή. Γι' αυτό και προσπάθησε να συμβιβάσει τις συγκρουόμενες παρατάξεις.
Ο ίδιος ήταν ένας αμόρφωτος στρατιωτικός, δεν γνώριζε την ελληνική γλώσσα και, φυσικά, είχε μαύρα μεσάνυχτα από τη "λεπτή" θεολογική ορολογία.
Ο Όσιος Κορδούης, όμως, ήταν βαθύς γνώστης και της ορολογίας και του εκκλησιαστικού παρασκηνίου.
Κι διατυπώνει τη γνώμη του για τον χαρακτήρα των "αρειανικών αιρέσιων" σε μια επιστολή που ο ίδιος συνέταξε αλλά υπέγραψε ο Κωνσταντίνος.
Στην επιστολή αυτή, που στάλθηκε στις αντιμαχόμενες εκκλησιαστικές παρατάξεις, αφού τις καλούσε "να τα βρουν", χαρακτήριζε την ουσία των διαφορών τους ως "παιδιαρίσματα".
Κι ερχόμαστε στην περίπτωση του Αρσένιου Μέσκου, ενός πρώην ιερέα της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, που αρνείται την τριαδικότητα του Θεού.
Μέχρι τον 4ο αιώνα ήταν αρκετά διαδεδομένη στους Χριστιανούς η αμφιβολία για τη θεότητα του Υιού και Λόγου του Θεού, όπως άλλωστε και του Αγίου Πνεύματος.
Η παράλληλη ύπαρξη απόψεων όλων των αποχρώσεων δεν έβλαψε την ενότητα της Εκκλησίας, μέχρι που αυτή μετατράπηκε σε "πολιτικό εργαλείο" και ενεπλάκη σε κοσμικές-εξουσιαστικές αντιπαραθέσεις, σε ανταγωνισμούς των 4 κέντρων εξουσίας της αυτοκρατορίας (Ρώμη-Νέα Ρώμη-Αλεξάνδρεια-Αντιόχεια) κλπ.
Προσωπική μου άποψη είναι να επιστρέψουμε στην εδραιωμένη πολυμορφία του αρχέγονου χριστιανισμού.
Άλλωστε, τόσο το τριαδολογικό όσο και τα υπόλοιπα δόγματα της Εκκλησίας "μπάζουν" από παντού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου