Οι Καμπάνες της Κυριακής ΙΖ’ (Περί πίστεως...)

Για τα θαύματα έχουμε ξαναμιλήσει:
α) Δεν οδηγεί το θαύμα στην πίστη, αλλά η πίστη στο θαύμα.
β) Ο Θεός κάνει το θαύμα όχι όταν προκαλείται αλλά όταν παρακαλείται.
Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να ζητάνε αποδείξεις και θαύματα για να πιστέψουν.
Ακόμα κι αν βρεθούν μπροστά σε κάποιο θαύμα, οφείλουν να το προσπεράσουν σιωπηλά και αθόρυβα...
Αν κάτι το δεις με τα μάτια σου, το αγγίξεις με τα χέρια σου, τότε δεν υπάρχουν περιθώρια πίστης.
Γίνεται, πλέον, εξωτερικός καταναγκασμός.
Χάνεται η διάσταση της εσωτερικής και ελεύθερης συγκατάθεσης.
Η πίστη είναι η μεγάλη δοκιμασία, το αναμμένο καμίνι που μας ρίχνει ο Θεός.
Δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στην εποχή μας να πιστέψεις στο Ευαγγέλιο...