Ο Ιησούς είχε μόλις θεραπεύσει έναν τυφλό, και μπαίνει στην Ιεριχώ.
Χαμός γίνεται. Όλοι τρέχουν να τον δουν. Άλλοι από περιέργεια, άλλοι από ανάγκη. Πάντα υπήρχε πολύ βασανισμένος κόσμος...
Ένας όμως ξεχωρίζει. Είναι απόκοντος σαν κι εμένα, κι όσο κι αν προσπαθεί δεν μπορεί να δει το πρόσωπο Εκείνου. Κι αποφασίζει να σκαρφαλώσει σε μια μουριά.
Δεν είναι όποιος-όποιος. Είναι ο γνωστός σε όλη την πόλη Ζακχαίος, ο αρχιτελώνης.
Οι πάντες τον ξέρουν, κι όλοι έχουν να που έναν κακό λόγο γι’ αυτόν. Οι τελώνες, βλέπετε, είχαν πολύ κακή φήμη (και δικαίως) εκείνη την εποχή.
Οι συμπολίτες του σα βλέπουν το Ζακχαίος κρεμασμένο σα μαϊμού πάνω στο δέντρο, δεν ήθελαν και πολύ να τον πάρουν στο ψιλό.
Αλλά εκείνον δεν τον νοιάζει πια τι λέει ο κόσμος...
Σε λίγα λεπτά ακούει απ’ το στόμα του Ιησού το «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα και τρέχε σπίτι σου, γιατί εκεί θα τη βγάλω απόψε».
Ο όχλος, που πάντα κρίνει επιφανειακά και κακοπροαίρετα, σκανδαλίζεται.
«Αυτός η είναι ο Μεσσίας, που πηγαίνει στο σπίτι του πιο αμαρτωλού ανθρώπου της πόλης;».
«Πφφφφ... για κόψτε ένα Μεσσία ρε σεις;».
Άλλοι το παίρνουν κι αλλιώς: «Ε, πού θα πήγαινε; Στο σπίτι κανενός φτωχού; Στου Ζακχαίου θα βρει τα τραπέζια γεμάτα κοψίδια, τις αναπαυτικές πολυθρόνες, τα πουπουλένια κρεβάτια!».
Αλλά ο Ιησούς τους έχει γραμμένους κανονικά! Σιγά μην τον νοιάξει τι λέει ο κόσμος...
Ας δούμε, όμως, λίγο το Ζακχαίο.
Ο κόσμος τον έβλεπε να κολυμπά στα πλούτια του και τον θεωρούσε ευτυχισμένο.
Αλλά εκείνος δεν αισθάνεται καλά. Κάτι τρώει το μέσα του σα σαράκι.
Βλέπει γύρω του τα ντουβάρια, τα ακριβά έπιπλα, τους μεγάλους κήπους και τις αποθήκες τίγκα στα τρόφιμα, αλλά δεν μπορεί να τα χαρεί!
Γιατί άραγε;
Γιατί είναι ξένα!
Τα έκανε με αδικίες. Γδέρνοντας τους φτωχούς, ξεγυμνώνοντας τα ορφανά, κλέβοντας τις χήρες.
Είναι πνευματικός νόμος: ό,τι απέκτησες με αδικίες είναι ξένο! Και το ξένο θα το χάσεις οπωσδήποτε! Είτε θα το επιστρέψεις μόνος σου (όπως έκανε ο Ζακχαίος) είτε θα στο πάρει με το ζόρι ο Θεός!
Τα ξένα πράγματα βοούν, ζητούν τον αφέντη τους, είναι αδύνατο να τα κρατήσεις!
Κλείδωσέ τα όσο θες. Είναι φωτιά και σε καίνε. Θα σου φύγουν και θα πάρουν κι εσένα μαζί τους...
Προφήτης δεν είμαι, αλλά καθίστε και θα δείτε ποια θα είναι η τύχη αυτών που έγδαραν τον κοσμάκη στο χρηματιστήριο πριν 12 χρόνια, κι όσων κατέκλεψαν το δημόσιο και κόβουν σήμερα τις συνταξούλες της γιαγιάς και του παππού μας...
Χαμός γίνεται. Όλοι τρέχουν να τον δουν. Άλλοι από περιέργεια, άλλοι από ανάγκη. Πάντα υπήρχε πολύ βασανισμένος κόσμος...
Ένας όμως ξεχωρίζει. Είναι απόκοντος σαν κι εμένα, κι όσο κι αν προσπαθεί δεν μπορεί να δει το πρόσωπο Εκείνου. Κι αποφασίζει να σκαρφαλώσει σε μια μουριά.
Δεν είναι όποιος-όποιος. Είναι ο γνωστός σε όλη την πόλη Ζακχαίος, ο αρχιτελώνης.
Οι πάντες τον ξέρουν, κι όλοι έχουν να που έναν κακό λόγο γι’ αυτόν. Οι τελώνες, βλέπετε, είχαν πολύ κακή φήμη (και δικαίως) εκείνη την εποχή.
Οι συμπολίτες του σα βλέπουν το Ζακχαίος κρεμασμένο σα μαϊμού πάνω στο δέντρο, δεν ήθελαν και πολύ να τον πάρουν στο ψιλό.
Αλλά εκείνον δεν τον νοιάζει πια τι λέει ο κόσμος...
Σε λίγα λεπτά ακούει απ’ το στόμα του Ιησού το «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα και τρέχε σπίτι σου, γιατί εκεί θα τη βγάλω απόψε».
Ο όχλος, που πάντα κρίνει επιφανειακά και κακοπροαίρετα, σκανδαλίζεται.
«Αυτός η είναι ο Μεσσίας, που πηγαίνει στο σπίτι του πιο αμαρτωλού ανθρώπου της πόλης;».
«Πφφφφ... για κόψτε ένα Μεσσία ρε σεις;».
Άλλοι το παίρνουν κι αλλιώς: «Ε, πού θα πήγαινε; Στο σπίτι κανενός φτωχού; Στου Ζακχαίου θα βρει τα τραπέζια γεμάτα κοψίδια, τις αναπαυτικές πολυθρόνες, τα πουπουλένια κρεβάτια!».
Αλλά ο Ιησούς τους έχει γραμμένους κανονικά! Σιγά μην τον νοιάξει τι λέει ο κόσμος...
Ας δούμε, όμως, λίγο το Ζακχαίο.
Ο κόσμος τον έβλεπε να κολυμπά στα πλούτια του και τον θεωρούσε ευτυχισμένο.
Αλλά εκείνος δεν αισθάνεται καλά. Κάτι τρώει το μέσα του σα σαράκι.
Βλέπει γύρω του τα ντουβάρια, τα ακριβά έπιπλα, τους μεγάλους κήπους και τις αποθήκες τίγκα στα τρόφιμα, αλλά δεν μπορεί να τα χαρεί!
Γιατί άραγε;
Γιατί είναι ξένα!
Τα έκανε με αδικίες. Γδέρνοντας τους φτωχούς, ξεγυμνώνοντας τα ορφανά, κλέβοντας τις χήρες.
Είναι πνευματικός νόμος: ό,τι απέκτησες με αδικίες είναι ξένο! Και το ξένο θα το χάσεις οπωσδήποτε! Είτε θα το επιστρέψεις μόνος σου (όπως έκανε ο Ζακχαίος) είτε θα στο πάρει με το ζόρι ο Θεός!
Τα ξένα πράγματα βοούν, ζητούν τον αφέντη τους, είναι αδύνατο να τα κρατήσεις!
Κλείδωσέ τα όσο θες. Είναι φωτιά και σε καίνε. Θα σου φύγουν και θα πάρουν κι εσένα μαζί τους...
Προφήτης δεν είμαι, αλλά καθίστε και θα δείτε ποια θα είναι η τύχη αυτών που έγδαραν τον κοσμάκη στο χρηματιστήριο πριν 12 χρόνια, κι όσων κατέκλεψαν το δημόσιο και κόβουν σήμερα τις συνταξούλες της γιαγιάς και του παππού μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου