Θρησκεία και επιστήμη (Η') - Το κάτω σαγόνι μου πετάει λίγο. Να με σέβεστε! Είμαι παλαιάνθρωπος...

 

Νομίζω πως ο πιο επικίνδυνος επιστημονικός κλάδος για τη θρησκεία είναι η παλαιοντολογία. 

Για πολλούς αιώνες οι ιουδαιοχριστιανοί νόμιζαν πως είχαν δέσει το παραμυθάκι από παντού. Ο Θεός έκανε εξαρχής τον άνθρωπο και τα άλλα ζώα και τους έδωσε μια συγκεκριμένη και οριστική μορφή, αυτή που βλέπουμε τώρα στη φύση.

Έλα μου όμως που έρχονται οι παλαιοντολόγοι και κοσκινίζουν την άμμο και χώνονται σε σπηλιές που δεν χωράει ούτε νυχτερίδα και βρίσκουν πράγματα και θαύματα! 

Φέρνουν στην επιφάνεια κρανία και σκελετούς ζώων και ανθρωποειδών που σήμερα δεν υπάρχουν και που αν τα βάλεις κάτω βγαίνει σαφώς το συμπέρασμα πως εδώ έχουμε μια αναμφισβήτητη εξέλιξη.

Ειδικά με τα ανθρωποειδή γίνεται της τρελής. Έχουν βρεθεί σκελετοί και οστά που είναι πολύ συγγενικά μεταξύ τους αλλά και δεν αντιστοιχούν στους σημερινούς ανθρώπους, χιμπατζήδες, γίβωνες και ορεινούς γορίλες.

Είναι σαφές πως τα ευρήματα διαψεύδουν την εφάπαξ δημιουργία που περιγράφει η Βίβλος. 

Ασφαλώς και δεν ιδρώνει το αυτάκι των θεολόγων. Που είτε προσπαθούν να αμφισβητήσουν την αξία των παλαιοντολογικών ανακαλύψεων είτε το ρίχνουν στην τρελή, μιλώντας πάλι για συμβολισμούς κ.λπ.