Καταδικάζει τον πλούτο ο Χριστιανισμός; (ΙΖ' - Πόσο "δίκαιοι" ήταν ο Ιώβ και ο Αβραάμ;)

 

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Χριστιανισμός δεν αποδέχεται την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Άρα ούτε και τον πλούτο που προέρχεται από μια τέτοια εκμετάλλευση. Οπότε, πώς γίνεται πολλοί χριστινοί να υποστηρίζουν την άποψη ότι μπορεί να υπάρξει και "αγαθός" πλούτος;

Προφανώς επικαλούνται την Παλαιά Διαθήκη όπου εμφανίζεται τέτοιος πλούτος, έστω και σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις. Κλασικά παραδείγματα ο Ιώβ και ο Αβραάμ, που αν και ζάμπλουτοι θεωρούνταν άνθρωποι ευσεβείς και δίκαιοι. 

Ξέρουμε όμως πως οι δύο αυτοί είχαν αναρίθμητους δούλους. Που ασφαλώς συνέβαλαν στη δημιουργία και στην αύξηση του πλούτου τους. Μπορεί αυτός ο πλούτος να θεωρηθεί "δίκαιος" από τη ακοπιά της Καινής Διαθήκης;

Ανάλογες απόψεις διατύπωσαν και κάποιοι Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Αστέριος Αμασείας και ο Χρυσόστομος. Ως δίκαιο πλούτο εννοούν αυτόν που προέρχεται από κληρονομιά, προίκα, νόμιμο εμπόριο, ευφορία της γης, κοπιαστική εργασία...

Προφανώς, τόσο αυτοί οι Πατέρες όσο και τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, κάνουν σημαντικές παραχωρήσεις στην κοινή αντίληψη της εποχής τους. Μην ξεχνάμε πως απευθύνονται σε ακροατήρια κοινωνικά και πνευματικά ανώριμα. 

Τα ηθικά κριτήρια της καινής Διαθήκης, όπως προσδιορίζονται και από τα σύγχρονα κοινωνικά δεδομένα, είναι πολύ διαφορετικά και περισσότερο αυστηρά. Πλέον η κατοχή του πλούτου δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την αρετή και το δίκαιο. Η φθοροποιός δύναμή του είναι τόση που ταυτίζεται με τον ίδιο τον Διάβολο...