Το χριστιανικό υπόβαθρο της έννοιας της "συλλογικής ενοχής" (του Γιάννη Νικολουδάκη)

 

 

Ο 20ός αιώνας έγινε μάρτυρας φρικαλεοτήτων που αποτελούν ντροπή στην ιστορία του πολιτισμού. Εκατομμύρια νεκροί, στρατιώτες και άμαχοι. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος για το οργανωμένο σχέδιο γενοκτονίας των Εβραίων... Σχεδόν 6.000.000 αθώοι πολίτες βρήκαν τραγικό θάνατο στα ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης. 

Πώς όμως φτάσαμε μέχρι εκεί; Τι ήταν αυτό που ώθησε τους θύτες, οι οποίοι αρκετοί ήταν και μορφωμένοι και οικογενειάρχες, να προχωρήσουν στην υλοποίηση αυτού του παρανοϊκού σχεδίου;

Ανατρέχοντας στα χρόνια πριν την άνοδο του Χίτλερ βλέπουμε μια Γερμανία ρημαγμένη οικονομικά, από τις κυρώσεις που της επέβαλαν οι νικητές του Α' Παγκοσμίου. Το ναζιστικό κόμμα άκμασε μέσα σε τέτοιες ζοφερές συνθήκες. Ο Χίτλερ επέδειξε στο πλήθος, που διψούσε για "λύτρωση", τον "εχθρό": τον "Εβραίο"! 

Δεν θα ήταν υπερβολή η εκτίμηση ότι ο "Εβραίος" στο ναζιστικό περιβάλλον είχε την "έννοια" ενός πνευματικού "ξενιστή", ο οποίος κατοικούσε στους κατά τα άλλα συμπαθείς Εβραίους γειτόνους "μας"!!! Ωστόσο το πράγμα έλαβε τρομακτικές διαστάσεις όταν η προπαγάνδα του ναζιστικού κόμματος έλαβε δράση, θεωρώντας όλους συλλήβδην τους Εβραίους ΕΝΟΧΟΥΣ, απλά για το ότι γεννήθηκαν Εβραίοι... 

Ερχόμαστε στην έννοια της "συλλογικής ενοχής"! Πού την έχουμε συναντήσει ξανά, άραγε; Μας θυμίζει κάτι; Συστηματικά και οργανωμένα, η ιδέα αυτή έγινε οικεία, μαζικά  με την χριστιανική θρησκεία και την επίσημη εκδοχή της περί προπατορικού αμαρτήματος! 

Η έννοια της "βεντέτας" απέκτησε "Ουράνιο Επικυρωτή". Όλη η ανθρώπινη φυλή, σε όλους τους αιώνες που πέρασαν, ήρθαν και θα έρθουν, καθίσταται με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο "υπόλογη" για το αμάρτημα του προπάτορά της! Στις πιο "light" εκδοχές: "απλά υφίσταται τις συνέπειες", το αποτέλεσμα ωστόσο δεν αλλάζει!

Πρώτη φορά στην ιστορία των ιδεών συναντούμε τόσο συστηματικά κι οργανωμένα την τιμωρία των απογόνων για το σφάλμα των προγόνων... Ακόμα χειρότερα δε, την "ευλογία" της και τη «θεϊκή» επικύρωση, κατ' ουσίαν! Πέραν του αμαρτήματος των προπατόρων, το ίδιο πνεύμα και διάθεση καταλογισμού σφαλμάτων σε μαζικό επίπεδο συναντούμε στη Βίβλο και στην περίπτωση των συγχρόνων του Νώε και σε εκείνη των Σοδόμων και Γομόρων και στην περίπτωση των πρωτοτόκων των Αιγυπτίων, των ιερέων του Βάαλ (σφαγιάστηκαν από τον προφήτη Ηλία) κι εσχάτως στον εβραϊκό λαό με τη διαδεδομένη "κατάρα του αίματος": "το αίμα του επάνω μας και επάνω στα παιδιά μας"!! 

Και ρωτώ: ποιος σταματάει τον άνθρωπο εκείνο -απλό πολίτη ή ηγεμόνα- να πράξει με τον τρόπο αυτό ή το πνεύμα, το οποίο υπαγορεύει η Αγία Γραφή ("ο Θεός", σύμφωνα με τους οπαδούς της κατά γράμμα ερμηνείας της); Και τελικά πόσο κοντά είμαστε σε μια ενδεχόμενη καλλιέργεια "γενοκτονικής" διάθεσης- πνεύματος, αποδεχόμενοι μία τέτοια "ηθική";

Εάν υποθέσουμε πως τα όσα εξιστορεί η Βίβλος είναι πραγματικά, αν όντως πάρουμε τοις μετρητοίς πως ο άνθρωπος πλάστηκε κατά την εικόνα του Θεού, τότε αν μη τι άλλο ο Θεός ομοιάζει -στον χαρακτήρα- μ' ένα "αρχέτυπο" του Αδόλφου Χίτλερ! Η γενοκτονική διάθεση και οι ενέργειες του εν λόγω "Θεού" είναι κάτι παραπάνω από ... εμφανείς! 

Για τον λόγο αυτό, ήδη από τα πρώτα χρόνια εμφάνισης της χριστιανικής θρησκείας, υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι υποστήριζαν ότι η Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται σ' έναν "Κακό Θεό, τον θεό της ύλης... Με το αμφισβητούμενο αξίωμα της ελεύθερης βούλησης και την παρανόηση της έννοιας της υπευθυνότητας, η χριστιανική θεολογία «κοπανάει» στα κεφάλια των ανθρώπων, διακηρύσσει, το ΑΙΩΝΙΑ ΣΦΑΛΜΑ τους που είναι «άνθρωποι»... Που ΥΠΑΡΧΟΥΝ! Που ζουν και απολαμβάνουν τις χαρές της καθημερινής ζωής… Ο «καλός» Θεός-Κύριος ποτέ δεν έχει λάθος! Ο «καλός Θεός» ποτέ δεν φταίει!! ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ κι ας μην ξέρεις το γιατί...

Ποια η διαφορά λοιπόν με το ανάλογο αξίωμα του Χίτλερ απέναντι στους Εβραίους; (Φταις επειδή είσαι Εβραίος - Φταις επειδή είσαι άνθρωπος). Η μόνη επιλογή, η μόνη "γιατρειά" είναι η υποταγή και η εξόντωση -και στις δυο περιπτώσεις-. 

Ο ναζισμός βέβαια εξολόθρευε τα θύματά του σε επίπεδο «φυσικής παρουσίας», ωστόσο και στον χριστιανισμό, σε μεγάλη κλίμακα και για αιώνες, συνέβαινε το ίδιο (Ιερά Εξέταση). Κι επειδή πλέον ο χριστιανισμός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τις ίδιες τακτικές, η "εξόντωση" έχει μετατοπιστεί σε "πνευματικό" επίπεδο! Έννοιες όπως «Αιώνια Κόλαση», ρητά της Καινής Διαθήκης, όπως: «… να φοβηθείτε όποιον μπορεί να καταστρέψει ψυχή και σώμα στην κόλαση» (Κατά Ματθαίον 10:28), τι άλλο μπορεί να υποδηλώνουν, πέραν μιας τέτοιας διάθεσης;

Δράττομαι της ευκαιρίας, βάσει των προηγούμενων, να σκεφτώ τα παρακάτω:

Μήπως για εκείνους που πιστεύουν σε "ουτοπίες" ή πρεσβεύουν συστήματα που ευαγγελίζονται ένα οποιοδήποτε είδος "τελεολογίας", υφίσταται η πιθανότητα να φτάσουν σε εγκληματικές συμπεριφορές πιο εύκολα, προκειμένου περί της "στήριξης" αυτού του "οράματος"; 

Αφετηρία του προβληματισμού μου στάθηκε ένα βιβλίο που διαβάζω: "Άουσβιτς, οι Ναζί και η Τελική Λύση", όπου στις πρώτες σελίδες αναφέρεται πως ο συγγραφέας ρώτησε τον πρώην υπασπιστή του Γκέμπελς (Von Oven), ποια ήταν η εμπειρία του από το Γ' Ράιχ· κι εκείνος του απάντησε το εξής: "Παράδεισος"!!!

 

Για κάποιον λόγο, αμέσως μετά, έκανα τον παρακάτω συνειρμό:

Χίτλερ = Τριαδικός Θεός

Παράδεισος = ευημερία για τους "εκλεκτούς", τους "καθαρούς" Γερμανούς και τους υπάκουους εντός του Ράιχ

Κόλαση = Άουσβιτς, μέρος εξολόθρευσης αντιφρονούντων και μη επιθυμητών!!!!

 

Επομένως, οι λεγόμενοι "αμετανόητοι αμαρτωλοί" θα "ενσαρκώνουν", στην ευαγγελιζόμενη χριστιανική Ουτοπία, τον ίδιο "ρόλο" που επιτελούσαν οι Εβραίοι την εποχή του Ναζισμού; Αλήθεια, έχουν σκεφτεί οι πιστοί, έχουν κάνει τον κόπο να "ξεχειλώσουν", να φτάσουν τον μύθο τους στην "έσχατη συνέπειά" του για να διαπιστώσουν πόσο απεχθής είναι;