Εμπειρίες "πνευματικού ταξιδιού" (του Γιάννη Νικολουδάκη)

 

Κάθε άνθρωπος ως διαφορετική και μοναδική προσωπικότητα ακολουθεί μια «ιδιαίτερη» πορεία στο πνευματικό ταξίδι του. Πρόκειται για μια πραγματικότητα την οποία «ψηλάφισα» τα τελευταία τρία χρόνια. Είναι δύσκολο σε αυτή την περίπτωση να τεθούν κανόνες· υπάρχει ένας, ωστόσο, βασικός, ο οποίος συνοψίζεται στην παρακάτω φράση: «να είσαι αυθεντικός»! Η αυθεντικότητα προϋποθέτει την ελευθερία, κυρίως δε την ειλικρίνεια. Προηγείται όμως όλων, η αυτογνωσία! Το «Γνώθι Σαυτόν» που έλεγαν οι αρχαίοι...

Φρονώ πως όλες οι αρετές «αρχίζουν και τελειώνουν» στη συγκεκριμένη· δεν χρειάζεται πέραν αυτής κανενός είδους «ηθικός κώδικας». 

Γνωρίζουμε τον εαυτό μας… Πρόκειται για μια διαδικασία, η οποία κρατάει μια ζωή. Και γιατί συνδέω την αυτογνωσία με το πνευματικό ταξίδι; Πέραν του ότι αποτελεί μέρος του «ταξιδιού» αυτού, μόνο έτσι θα γνωρίσουμε εκείνο το οποίο είναι καλό και ωφέλιμο για εμάς! Εκείνο που μας συμφέρει πραγματικά και όχι σύμφωνα με τις παρορμήσεις και τα πάθη «της στιγμής».. Αλήθεια, γνωρίζουμε τι θέλουμε;; Είμαστε κύριοι του εαυτού μας;;

Πέρασα από τον εκκλησιαστικό χώρο, μελέτησα διάφορες θρησκείες, φιλοσοφίες, ιδεολογίες…. και κατάλαβα, εντέλει, πως το «πρόβλημα» δεν βρίσκεται εκεί! Ή για να το θέσω καλύτερα: δεν περιορίζεται στις εν λόγω· αφορά μία συγκεκριμένη «στάση ζωής». Τον δογματισμό, την περιχαράκωση του νου στο «εμείς» και το «εσείς»! Αλλά γιατί βάζω κι εγώ «ταμπέλες»; 

Όπως ανέφερα μόλις πριν λίγο, το «γνώθι σαυτόν» έχει τη μεγαλύτερη σημασία· μπορεί κάποιος ή πολλοί να τη βρίσκουν να είναι δογματικοί, να τους εκφράζει!!! Ας διευκρινίσω, επομένως, πως μιλώ για τον εαυτό μου εδώ! Δεν τον μπορώ τον δογματισμό.. Όχι, διότι έχω κάνα βίτσιο να μη θέλω να ηρεμήσω –κι η πνευματική ηρεμία, τα "πνευματικά καταφύγια", οι θρησκείες κι οτιδήποτε προσιδιάζει σ’ ένα κλειστό σύστημα, αυτήν εξυπηρετούν- αλλά απλά γιατί «δεν μου κάνει»! Είναι η ιδιοσυγκρασία μου τέτοια· και να «ηρεμήσω» π.χ. για 2 μήνες, πάλι θα «ψάχνομαι» μετά το πέρας αυτών των μηνών… 

Το μυαλό «στεγνώνει» όταν δεν ανανεώνει τις «παραστάσεις» του.. Εκτιμώ –και γι’ αυτό το λόγο έχω μελετήσει- τις πνευματικές και θρησκευτικές παραδόσεις των διαφόρων πολιτισμών, όπως και τα φιλοσοφικά κινήματα των διανοητών που έχουν περάσει από το «προσκήνιο», αλλά δεν μπορώ να περιοριστώ σε κανέναν από αυτούς… 

Δεν γνωρίζω εάν στο μέλλον θα «αγκυροβολήσω» κάπου· από την άλλη στην παρούσα φάση δεν είμαι σε καμιά περίπτωση μηδενιστής! Κι ο μηδενισμός, υπό τις αυστηρές του προϋποθέσεις, δόγμα είναι!

Αφήνω ανοιχτές όλες τις «πόρτες», όλα τα ενδεχόμενα· ο κόσμος του πνεύματος για μένα είναι ο κόσμος της ελευθερίας και ελευθερία σημαίνει η συνύπαρξη όλων των «αληθειών» που διατυπώθηκαν, καθ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης παρουσίας επάνω στη γη! Όλα ισχύουν και τίποτα… Ή για να το θέσω διαφορετικά: εμείς διαμορφώνουμε την (δική μας) πραγματικότητα!

Ο δάσκαλος, από την άλλη, καλείται να δώσει στους μαθητές του τη δυνατότητα να «πετάνε» με τα δικά τους «φτερά» και όχι να δημιουργεί οπαδούς ή κινήματα που ομνύουν στο όνομά του. Αυτή είναι η έννοια του «καθοδηγητή»...