Με τη συμμετοχή τους στα αρχαία Μυστήρια οι άνθρωποι αποκτούσαν την πολυπόθητη Γνώση. Που με τη σειρά της συνδεόταν με ένα μυστηριώδες και ασαφές πρόσωπο, του Μεσσιανικού Ελευθερωτή, που με διάφορα ονόματα εμφανίζεται στη θεολογία και μυθολογία σχεδόν όλων των λαών της Ανατολής. Ας μη νομίζουμε πως η αναμονή του Μεσσία ήταν αποκλειστικό προνόμιο των Εβραίων.
Αν διαβάσουμε τον Προμηθέα Δεσμώτη, αλλά και τα έργα του Πλάτωνα, θα δούμε πως και οι αρχαίοι Έλληνες προσδοκούσαν την έλευση ενός ημίθεου που θα τους λύτρωνε από τα δεσμά και τα βάσανα του βίου. Το ίδιο μοτίβο συναντάμε και στους λαούς της Κεντρικής Ασίας και άπω Ανατολής, όπου η ζωή ήταν ακόμα πιο δύσκολη και ανυπόφορη.
Αυτός ο Μεσσίας θα ελευθέρωνε τους ανθρώπους και από τα δεσμά της πλάνης και της άγνοιας. Οι Αιγύπτιοι τον έλεγαν Όσιρη, οι Γνωστικοί Άρχοντα των Αιώνων, κάποιοι άλλοι λαοί Διόνυσο κ.λπ.
Δεν γνωρίζουμε και πολλά για τα αρχαία Μυστήρια. Το μόνο σίγουρο είναι πως στις σχετικές τελετουργίες γινόταν αναπαράσταση του θανάτου και της ανάστασης. Το χρονικό μεσοδιάστημα ήταν άλλοτε τρεις κι άλλοτε δεκαπέντε μέρες.
Ο θάνατος συνδέεται και με την ηλιακή θεότητα, καθώς αφορά αντίστοιχα φυσικά φαινόμενα που παρατηρούνται κυρίως στις πολικές περιοχές, όπου ο ήλιος "κρύβεται" για κάποιο χρονικό διάστημα. Από αυτές τις περιοχές μάλλον προέρχεται και η λατρεία του Υπερβόρειου Απόλλωνα, κλασικό σύμβολο του Ηλίου που συνέβαλε στην αντίστοιχη προβολή του Ιησού ως "Ήλιου της Δικαιοσύνης"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου