Επιδίδονταν οι πρώτοι Χριστιανοί σε καννιβαλισμό και σεξουαλικά όργια? (Α' - Ασπασμοί με γλωσσόφιλα!)

 

Όπως έχουμε ξαναγράψει, μια από τις συνηθέστερες κατηγορίες κατά των πρώτων χριστιανών ήταν ότι εμπλέκονται σε κάθε είδους ανήθικη συμπεριφορά. Σε οιδιπόδειες μίξεις, αχαλίνωτη σεξουαλική διαγωγή και σε θυέστεια δείπνα, δηλαδή ανθρωποφαγίες!

Οι περισσότεροι ιστορικοί δεν ασχολούνται καν με αυτές τις κατηγορίες. Τις θεωρούν υοερβολικές συκοφαντίες και τις προσπερνάνε. Εμείς όμως κάτι τέτοια δεν τα αφήνουμε να περάσουν στο ντούκου. Τα ψάχνουμε, όσο βέβαια μας επιτρέπουν οι πηγές που έχουν διασωθεί.

Σήμερα θα ξεκινήσουμε με την πιο λάιτ πτυχή του μεγάλου αυτού θέματος. Και ξεκινάμε με ένα απλό ερώτημα. Πόσοι από μας ξέρουν ή έστω έχουν ακούσει πως ο "χριστιανικός ασπασμός", δηλαδή το "αδελφικό φίλημα" μεταξύ ομοπίστων, είχε γίνει αφορμή για να ξεσπάσουν σκάνδαλα στις πρώτες χριστιανικές εκκλησίες? Και πως το ζήτημα αυτό είχε απασχολήσει και κορυφαίες μορφές των χριστιανικών κοινοτήτων?

Ο χριστιανικός ασπασμός-φίλημα ήταν ένα σαφές σύμβολο αγάπης και ειρήνης μεταξύ των μεικτών χριστιανικών κοινοτήτων. Έλα όμως που ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Και δεν υπήρξαν λίγοι που επεχείρησαν να εκμεταλλευτούν τη διαδικασία αυτή για να ικανοποιήσουν σεξουαλικές τους ορέξεις. 

Έβλεπαν, π.χ., μια ωραία χριστιανή-αδελφή και της άλλαζαν τα φώτα στους ασπασμούς!

Πρέπει συχνά να διαβάζουμε πίσω από τις λέξεις. Γιατί ο Παύλος στην Προς Θεσσαλονικείς Α' επιστολή του το λέει ξεκάθαρα: "Φιλήστε όλους τους αδελφούς με φίλημα άγιον"! Τι χρειαζόταν η επεξήγηση? Υπήρχε περίπτωση το φίλημα μεταξύ χριστιανών να μην ήταν και τόσο "άγιον"? Ασφαλώς και υπήρχε.

Ο Αθηναγόρας ο Αθηναίος, γύρω στα 180 μ.Χ., το λέει πιο ξεκάθαρα. "Ο ασπασμός, ή μάλλον ο θρησκευτικός χαιρετισμός, αν μιανθεί από την ελάχιστη πονηρή σκέψη, μας αποκλείει από την αιώνια ζωή". Δηλαδή ένα πονηρό φιλάκι μας στέλνει κατευθείαν στην κόλαση! 

Ο Αθηναγόρας, μάλιστα, επικαλείται και κάποιο άγνωστο σε μας χωρίο των "Γραφών", σύμφωνα με το οποίο απαγορευόταν ο ασπασμός για δεύτερη φορά με κίνητρο την απόλαυση! Άρα το ζήτημα απασχολούσε έντονα τους παλιούς χριστιανούς.

Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, γύρω στα 190 μ.Χ., χαρακτηρίζει αναίσχυντο τον ασπασμό που προκαλεί ρυπαρές υποψίες. Και προτρέπει οι ασπασμοί να γίνονται με το στόμα κλειστό και να μην συνοδεύονται από χαϊδολογήματα.

Τέλος, κι ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος συχνά στα κηρύγματά του κατακεραύνωνε όσους "φιλούν άσεμνα"!