O Τερτυλλιανός ήταν γιος Ρωμαίου εκατόνταρχου και ένας απ' τους επιφανέστερους χριστιανούς συγγραφείς. Σφοδρός πολέμιος των αιρετικών, αλλά στο τέλος και ο ίδιος καταδικάστηκε απ' την Εκκλησία ως "αιρετικός". Έτσι γίνονται αυτά...
Ο Τερτυλλιανός, λοιπόν, ομολογεί πως οι Χριστιανοί του 200 μ.Χ. απέφευγαν στην πλειοψηφία τους τη στρατιωτική θητεία και τα δημόσια αξιώματα.
Και το θεμελιώνει θεολογικά με τρόπο που ισχύει και σήμερα. Αν ο Χριστιανισμός ήταν μια συνεπής θρησκεία, θα έπρεπε και στις μέρες μας οι πιστοί της να αρνούνται να καταταχθούν στο στράτευμα και να αναλαμβάνουν θέσεις εξουσίας. Όπως κάνουν π.Χ. οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Όμως ο Τερτυλλιανός λέει κι άλλες αλήθειες. Εύλογα διαμαρτήρεται προς τις Ρωμαϊκές αρχές που διώκουν τους Χριστιανούς απλά και μόνο γιατί φέρουν το όνομα Χριστιανός. Όλοι οι άλλοι εγκληματίες καταδικάζονται για συγκεκριμένα αδικήματα και με συγκεκριμένες αποδείξεις. Και δεν τους δίνεται η ευχαίρεια να αποκηρύξουν το έγκλημά τους και να αθωωθούν. Ενώ αν οι Χριστιανοί αποκήρυσσαν την πίστη τους, αμέσως απελευθερώνονταν.
Ρωτάει ακόμα ο Τερτυλλιανός: με βάση ποιες συγκεκριμένες αποδείξεις θεωρούνται οι Χριστιανοί "εχθροί του κράτους"?. Εδώ αντιφάσκει ασφαλώς. Γιατί ο ίδιος ομολογεί πως αρνούνται τη στράτευση, τα δημόσια αξιώματα, τις θυσίες στους πατρώους και προστάτες Θεούς αλλά και στην τύχη και ευημερία του Αυτοκράτορα. Αυτές από μόνες τους δεν είναι και μικρές κατηγορίες...
Τέλος, ασχολείται και με την μάλλον υπερβολική και αστήριχτη κατηγορία εις βάρος των Χριστιανών περί καννιβαλισμού και σεξουαλικών οργίων. Και ρωτάει τους κατηγόρους: "Πες τε μας, πόσα δολοφονημένα βρέφη γεύτηκε κάθε Χριστιανός, και πόσες ασελγείς πράξεις έκανε στο σκοτάδι?"...
Βέβαια, εκείνη την εποχή τα πράγματα δεν ήταν καθόλου ευνοϊκά για τους Χριστιανούς. Όταν ο Τίβερης ξεχείλιζε, όταν ο Νείλος δεν πλημμύριζε για να γονιμοποιήσει τα χωράφια, αν δεν έβρεχε, αν γινόταν σεισμός ή έπεφτε πανώλη, όλοι ξεσηκώνονταν και απαιτούσαν την αυστηρή τιμωρία των Χριστιανών που "με τη στάση τους εξοργίζουν τους Θεούς".
4 σχόλια:
Ο Τερτυλλιανός προσχώρησε στην αίρεση του Μοντανισμού η οποία χαρακτηριζόταν από αυστηρά ήθη.
Κι ενώ θεωρήθηκε ως "αίρεση", όπως είπαμε, συναντάς Ορθοδόξους που από τη συζήτηση και τον τρόπο ζωής που "διαφημίζουν", καταλαβαίνεις πως ο βίος που διάγουν είναι "μοντανιστικός"· τα πράγματα μπερδεύονται!!
Τι σημαίνει αυτό για μένα;
Η "αίρεση" είναι "τρόπος ζωής", περισσότερο, παρά "ομολογία στα χαρτιά"...
Όσοι αυτοαποκαλούνται "μοντανιστές", "καθαροί" κ.λπ.
ζουν όντως σύμφωνα με τις αντίστοιχες ηθικές αρχές;
Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω σίγουρα ωστόσο προς τα έξω τουλάχιστον αυτό βγάζουν!
Δημοσίευση σχολίου