Η θρησκευτικότητα των Γιαπωνέζων

 

Στην αρχαιότητα οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν κυρίως θρησκευτικές γιορτές. Αποτελούσαν ένα παγκόσμιο προσκύνημα στα ιερά κέντρα λατρείας του Δία, Απόλλωνα, Ποσειδώνα και των λοιπών θεών της εποχής. 

Η αρχαία εθνική θρησκεία των Γιαπωνέζων είναι ο Σιντοϊσμός. Η ηρωική λατρεία των προγόνων. Ο Γιαπωνέζος, έλεγαν, δεν έχει ανάγκη να προσεύχεται. Αρκεί που ζει πάνω στο χώμα της Ιαπωνίας.

Αλλά στην ιστορική πορεία η χώρα δέχθηκε πολλές επιρροές, φυσικά και θρησκευτικές. Πολύ πριν τον χριστιανισμό, ήρθε απ’ την Κίνα ο Κομφουκιανισμός κι ο Βουδισμός. Που η γιαπωνέζικη πνευτικότητα τους αφομοίωσε δημιουργικά, δίνοντάς τους ένα ιδιαίτερο περιεχόμενο...

Πέλαγος ανεξερεύνητο η ψυχή του ανθρώπου. Δυσδιάκριτο και πολυδιάστατο το φαινόμενο της θρησκείας. Η Ανατολή, η μήτρα των περισσότερων θρησκιών, τυλίγεται στο μυστήριο του θρύλου, αναζητά την αλήθεια στην περισυλλογή και στην ενόραση. Κι όχι στη λογική έρευνα και στην απόδειξη. 

Όλα στο σύμπαν είναι ένα. Κι ο άνθρωπος, αναπόσπαστο μέρος του σύμπαντος, πρέπει να εναρμονίζεται στον ρυθμό Εκείνου. Οι Ιάπωνες δεν ασχολούνται με θεωρητικές διδασκαλίες και δογματικά προβλήματα. Η σωτηρία πραγματοποιείται στη γη και γι’ αυτό δεν αρκεί μόνο μια ζωή.

Η ηθική τους δεν θεμελιώνεται σε έναν ηθικό Νόμο. Δεν υπάρχουν έννοιες όπως "εντολή", "αμαρτία" και "ενοχή". Η διάκριση ύλης και πνεύματος, καλού και κακού, δεν έχει θέση στη φιλοσοφία τους. Ο άνθρωπος γεννήθηκε καλός, αλλά οι επιθυμίες και ο εγωισμός εμποδίζουν τη λύτρωση. 

Ο κόσμος της Ανατολής αγαπά την ασάφεια, τον υπαινιγμό, τα σύμβολα. Εδώ δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι διδασκαλίες περί υπερβατικού και προσωπικού θεού.